onverwachts druk

 

Heel onverwachts waren het ineens drukke weken voor ons allemaal. Alle vier waren we heel druk met werk, zelfs jongste dochter. De supermarkt van haar bijbaantje wordt verbouwd en is nu twee weken gesloten, maar voor het zover was, moest natuurlijk wel de winkel leeg. Dochterlief had al begrepen dat twee weken dicht betekent ook twee weken niet werken dus geen salaris, dus ieder moment voor de sluiting wanneer er mensen werden gevraagd gaf zij zich meteen op om een aantal uurtjes te maken.

Zelf had ik nog wat werk aan de maandafsluiting de afgelopen twee weken, Lief had intensieve weken met heel veel overleggen en oudste dochter had het druk met het afronden van onderzoeken, dus rapporten schrijven en de nieuwe onderzoeksaanvragen voor het nieuwe jaar. Al met al zaten we redelijk vaak gezamelijk zeer moe 's avonds aan tafel en het gebeurde zeer regelmatig dat 's avonds om half 10 alle lichten beneden in huis al uit waren.

Dit herfstige bosje kocht ik voor mezelf gewoon bij de supermarkt. Echt precies waarik naar op zoek was. Ik vind dit echt de allermooiste chrysanten.

En ja, dit rondde ik ook nog af. De trui voor Lief, die nu regelmatig gedragen wordt. Met al die verschillende patroontjes vond ik deze heel leuk om te maken.

Daar stond ik wel even van te kijken, toen ik donderdagochtend beneden kwam. De hele straat was wit; sneeuw en hagel. Tegen de tijd dat ik naar werk ging lopen, waren de straten al weer schoon alleen hadden sommige stoepen nog wat glibberige plekken.

Naar werk lopen doe ik nu via een andere route. In dit stuk dorp worden verschillende straten opnieuw bestraat (onze straat is in het voorjaar aan de beurt), maar hierdoor is nu een heel stuk van mijn gebruikelijke route tot eind van het jaar onbegaanbaar. Een iets saaiere route, minder huizen waar ik langs loop, terwijl die er rond deze tijd van het jaar vaak zo gezellig uitzien met alle kerstverlichting.

En dan hadden we ook nog een heel zieke Woezel. Woel is graag 's nachts buiten en het is dan helemaal niet raar, als hij 's ochtends binnen komt, naar boven rent en bij Oudste op haar bed ploft en tot het eind van de middag diep in slaap is. Maar twee dagen alleen slapen, niet willen eten en niet eens beneden komen is zelfs voor hem niet gewoon. Dus dag drie, nadat hij alleen wat natvoer van mijn vingers likte om vocht binnen te krijgen, werd het tijd voor een bezoek aan de dierenarts. Hij liet alles zeer gelaten, zonder protest toe. De dierenarts had ook niet veel moeite om hem te onderzoeken, conclusie koorts en luchtweginfectie, die ook op zijn longen zat. Wij gingen weg met antibiotica en pijnstiller/onstekingsremmer. Nu ben ik gewend dat katten doorgaans snel herstellen, maar Woezel nam zijn tijd. Gelukkig ging hij al weer uit zichzelf  eten en vond hij zichzelf gisteren al weer beter genoeg om 's avonds naar buiten te kunnen. Daar dachten wij anders over, dus nog maar een nacht het kattenluik gebarricadeerd (op slot doen is niet genoeg, meneer kan een kattenluik forceren). Gelukkig voor Woezel mocht hij vanmorgen weer naar buiten en hij nam zichzelf zowaar in acht, want na een half uurtje kwam hij binnen en ligt nu zeer tevreden op Oudste haar bed te slapen. Als of er de afgelopen dagen halemaal niets gebeurd is 😊

En na deze intensieve weken gaan we nu al de laatste week van november in. Time flies!

Grijs en koud

 

Zo laat de afgelopen week zich het best beschrijven, mistig, grijs en koud. Het klinkt wel heel negatief, maar ik had ook niet mijn beste week, zeg maar. Ik had natuurlijk Lief aangestoken met mijn verkoudheid, daar voelde hij zich nogal gammel door, dus werkte hij vanuit huis. Nu is Lief een soort van Klein Duimpje, hij laat namelijk overal zijn spoor achter, als een bordje en kopje op de eettafel, een koffiekopje en kwarkbak op de salontafel en op het aanrecht beleg en gebruikte messen. Je kan op deze manier precies zijn dag volgen, maar het is niet waar ik heel erg vrolijk van wordt, zeker niet als ik na een werkdag thuis kom. Ik was dan ook blij dat hij zich halverwege de week weer goedgenoeg voelde om weer op kantoor te werken. 

En dan ben je donderdag aan het werk, hoor je beneden weer onwijze herrie. Weer slopen, ze waren vergeten een deur weg te halen, dus dat deden ze nu eventjes. Zo fijn. Wat wel fijn was, was de yoga-les van donderdagavond. Onze lerares had laatst verteld dat ze een cursus somasticyoga deed en of we het leuk vonden om tijdens onze les ook wat somatische oefeningen te doen. Het bleek precies te zijn wat ik nodig had. Heel kort gezegd gaat het erom dat we ook onbewust spieren aanspannen en met deze oefeningen, eerst aanspannen en dan heel langzaam spanning loslaten, leert de spier weer wat echt ontspannen is (dit is mijn simplistische uitleg). Nu weet ik dat als ik stress altijd m'n schouders aanspan, maar dat het zo erg was, had ik niet verwacht. Ik voelde schouders en bovenarmen gewoon trillen en daarmee ook spanning wegglijden. Je wilt niet weten hoe heerlijk vast ik heb geslapen na die les.

ENu begint deze maandag gelukkig zonnig, dat is vast om mij een postieve boost te geven voor deze week. En dat wil zo best lukken. Ga ik nu nog even een paar naalden breien, want the Boyfriendsweater is nu rcht bijna af.

November

 

Het is al weer november, het kalenderjaar kruipt naar zijn eind. De afgelopen week was weer een intensief weekje. Niet voor de dochters, want beide hadden vakantie. De jongste woonde practisch bij haar vriendin, die een straat verder woont. Het grappige is dat de moeder van die vriendin, vroeger medewerker was op het kdv waar ik kleine miss T toen bracht op werkdagen. Oudste dochter zat op  (redelijk) zonnig Ibiza voor een weekje. En Lief en ik maar werken.

Werk was waardeloos vorige week. Een nieuwe fase van de verbouwing was ingezet. Nog meer sloopwerk, met drillboren werd het oude toiletblok weggesloopt en dat is zo'n beetje net onder ons kantoor. Echt zelfs met oordoppen in was het niet echt te doen, maar er was niemand om tegen te klagen, want één collega was vrij, de ander werkt altijd op dinsdag vanuit huis, collega 3 heeft ouderschapsverlof op dinsdag en manager was gevlucht naar onze vestiging in het oosten van het land. Heel fijn dus.

Ik had verwacht dat ze na woensdag wel klaar zouden zijn. Helaas, toen ik donderdag in de straat waar mijn werk zit liep, hoorde ik de betonboren al. Ik stond gelijk weer stijf van de spanning. Nu had ik wel de oortjes van mijn telefoon meegenomen en ik heb dus op de werkplek gezeten met oortjes in en muziek op, dat hield het lawaai wel op de achtergrond (en ook de telefoon en vragen van collega's). Je moet toch wat. Halverwege de ochtend waren de heren beneden inderdaad klaar en dan is het zo heerlijk stil, dat gehamer en gezaag nemen we wel voor lief.

Door mijn gehoest 's nachts slaap ik al de hele week niet goed. Vrijdagmorgen werd ik ook weer zo lekker brak wakker, dat ik me bedacht dat ik best een uurtje eerder kon stoppen met werken, dan was ik om half 1 al klaar en 4 uurtjes in m'n eentje op kantoor zijn wel uit te houden. Uiteindelijk ging ik heel ontspannen het weekend in. 

Lief iets minder. Ik had hem inmiddels aangestoken met mijn verkoudheid, maar waar ik me vooral rot hoestte, voelde hij zich vooral brak. Ik kon in ieder geval nog even doorgaan met het maken van gemberthee. Het werd voor ons dus een rustig en gezapig weekend. Op zaterdag even naar een landwinkel, die zit  een dorp verder, gegaan. En we waren echt van plan om te gaan fietsen, maar ik vond het niet erg dat Lief voorstelde om toch aar de auto te pakken. Groente, fruit, thee en speculaas gekocht. Het mag duidelijk zijn, wanneer ik met Lief waar dan ook boodschappen doe, eindig ik altijd met meer in mijn mandje dan ik van plan was. En zondag kwamen we niet verder dan een rondje rond de Noord Aa te lopen, was heerlijk in de zon en met alle herfstkleuren. Maar iets over de helft merkte ik wel dat die verkoudheid een behoorlijke aanslag op de conditie is geweest. Het rondje kostte me best moeite terwijl normaal wandel ik dat zonder moeite. Het vooruitzicht van thee met speculaas hield me op de been, zeg maar.

En zo rollen we de nieuwe week in. Vandaag nog even thuis aan de rommel, als in boodschappen, de was en de poets. Gewoon net zoals iedere maandag. Kan ik nu  mooi iets doen met de stoofperen, die ik nog heb liggen.

Fijne week.