er zit seizoensverandering in de lucht

 

Ik weet het. Het is gewoon nog hoogzomer, de temperatuur hier op zolder vertelt me dat ook wel. Maar toch merkte ik vanmorgen verandering in de lucht. Toen ik vanochtend naar beneden liep voelde het in de woonkamer koeler dan de dagen ervoor (de hele zomer staat er al een bovenraampje open om zo wat frisse lucht in huis te krijgen) en ook toen ik naar buiten liep, dat is zo'n beetje het eerste wat ik doe 's ochtends, voelde de lucht veel frisser en er lag dauw op de tuinstoelen en tafel en het rook ook anders, niet het zwoel warme van lome zonerdagen, maar frisser met de voorzichtige belofte van verkleurende bladeren.

Stiekem maakt mijn hart dan een sprongentje, want al houd ik van de zomer, met lange warme zomer dagen. De overgang van zomer naar herfst vind ik toch wel de mooiste seizoenswisseling. Aan de ene kant nog van die mooie nazomer dagen, waar je je weer even midden in de zomer waant en aan de andere kant de frissere herfstdagen, die je vertellen dat straks de winter eraan komt en dat je je ervoor moet klaarmaken.

Veel hiervan gaat onbewust, zo heb ik een week geleden toch nog wat wintergroente in de moestuin gezet, Maar toen het afgelopen vrijdag ineens een grijze en miezerige dag was begreep ik meteen waarom ik ineens zoveel haast had met die boerenkool. Mijn seizoensklok vertelde me dat de zomer niet eeuwig duurt en ik ook moet denken aan de tijden die straks komen. Nu is het zo dat wanneer wij moeten eten van onze moestuin, we heel snel uitgegeten zijn, maar toch omdat ik al zolang meebuig met de seizoenen, zit dat gevoel toch ergens ingeprent.

En dan ga ik nu gauw een paar bieten oogsten en breien, want het warme sokken seizoen komt er weer aan 😁

Terug van weggeweest

 

De eerste foto's zijn van de dagen die we doorbrachten in Brisbane en omgeving bij zoon, schoondochter en de kleindochters. Zij lieten ons hun stad zien en namen ons mee in hun dagelijks leven. Voor mij super leuk om ook mijn Aussie kleindochters naar school en daycare te brengen. Beide liggen aan een behoorlijk steile heuvel, dus na de eerste schoolrun begreep ik meteen waarom de meeste moeders daar in sportleggings en op sneakers lopen. 

Na een kleine week vlogen wij met een binnenlandse vlucht naar Cairns, waar we een campervan voor ons klaar stond.

Onze eerste stop Mowbray, hier hebben we alleen overnacht op weg naar onze eerste bestemming Daintree Rainforest en Cape Tribulation.

Cape Tribulation was het noordelijkst waar we geweest zijn, verder dan dat konden we neit, want vanaf dit punt kun je alleen met 4WD auto's rijden en het plan was om weer in Brisbane terecht te komen, dus vanaf hier zijn we weer zuidelijk gereden.

Babinda Boulders

Airlie Beach

Airlie Beach had een beetje een Zuid-Franse vibe, maar dan wel met de Australische relaxtheid. 

Hierna reden we door naar Eungella Nationalpark, waar we bij de dam een mooi kampeerplekje vonden, ook dit is een soort van campsite, want in Australie mag je niet wild kamperen.

volle maan boven Eungella

Eungella is het leefgebied van de platypus ( vogelbekdier) en die kun je hier dan (met geluk) ook spotten.  En laten we ze nu ook hebben gezien bij Broken River.

Via Clairview reden we daarna door naar Tannum Sands, een plaatje waarbij ik de neiging had om steeds het intro van de soapserie Neighbours te zingen 😊

zonsondergang bij Agnes Water 

Noosa 

In Noosa kwamen zoon, schoondochter en de meiden ons opzoeken om zo nog wat tijd met elkaar door te brengen, want zo vaak zien we elkaar niet. De laatste keer was kerst 2022 en dit was de eerste keer dat wij hen kwamen bezoeken, terwijl ze al zeven jaar in Brisbane wonen.

Na het weekend in Noosa reden we door het gebied van de Glasshouse Mountains naar onze laatste campsite in Beerwah. Hier hebben we de camper opgeruimd en schoongemaakt, want de dag erna reden we door naar Brisbane om onze van in te leveren.

En onze laatste dag in Australie hebben we natuurlijk doorgebracht met de hele familie en lieten zij ons Byron Bay in buurstaat/buurprovincie New South Wales zien.

laatste zonsondergang Down Under voor ons

Dit was natuurlijk maar een heel beknopt verslag van onze reis en van alles wat we hebben gedaan. We hebben een fantastische tijd gehad, zoveel gezien. Ik ben dankbaat dat dit kon, dat ik mijn zoon, schoondochter en kleindochters nu weereens irl kon knuffelen en deelgenoot mocht zijn van hun leven daar. Het maakt het missen niet mnder, maar het verzacht het zeker wel.

En nu is het worstelen tegen de jetlag, want 14.00 uur 's middags voelt voor mij aan als 17.00 uur en 's ochtends om 05.00 uur ben ik klaar wakker. Maar morgen kan ik weer gaan werken en ik denk dat ik dan het normale ritme zo weer oppak.

Lammas / Lughnasadh

Het feest van de eerste oogst, om de aarde te bedanken voor haar mildheid.

De Keltische naam van dit feest, Lughnasadh, betekent 'rouw om Lugh'  , terwijl de Saksische naam, Lammas, 'broodmis'  betekent.
Aangezien Lugh een heel oude naam voor de Zonnegod is, vatten deze benamingen de betekenis van het feest al grotendeels samen.
De zomer is zijn aftocht begonnen, de kracht van de zon neemt af en wij treuren om zijn verdwijnen. Dit is een wake zowel als een feestviering.
Maar er is ook een geboorte, in de vorm van de eerste oogst.
De kracht van de zon is  'in het koren gegaan'. Weldra zal dit gemaaid worden, en aldus zal hij worden herboren als 'het brood des levens'.

Met Lammas bepalen we de omvang van de komende oogst aan de hand van de allereerste aanduidingen daarvan, de eerste vruchten. We kijken ook wat we moeten doen of offeren om eventuele schade te beperken of verlies van gewassen te voorkomen.
De Godin brengt nu nieuw leven voort en wij vieren deze geboorte van de vruchten van veld en boomgaard

(info uit 'Brieven van een Heks'  van Rae Beth)

Dit is een tijd van rust na gedane arbeid. Een tijd om voorraad in te slaan van de weldaad die de zomerzon heeft voortgebracht.
Het is een tijd van vieren en genieten van de uitkomst van ons dagelijks werk.
Het is een tijd van analyseren en evalueren. Een tijd van voorbereiding voor de komende donkere tijd, waarin we terugkijken op het jaar en teren op de oogst van de zomer.
We staan stil bij wat we bereikt hebben en zijn hier dankbaar voor.
Het is een tijd om anderen te laten delen in de overvloed en datgene te oogsten wat we met Imbolc hebben gezaaid.
Lammas geeft ons de gelegenheid om na te denken over wat beter had gekund, wat goed is gegaan en wat voortgezet kan worden.

Blessed Lammas!