Und Jetzt

 

Duidelijk geen recente foto, maar van eind maart, toen Lief en ik al pratend en genietend van het mooie weer, zo'n 10 km wegstapten.

Maar hoe reilt en zeilt het hier nu, want ik heb al een paar weken niets geschreven. Lief blijft na zijn aanvaring met tante Corrie, toch wat last te hebben van rest klachten, als in vermoeidheid en hoesten, waarvoor hij nu toch wel een afspraak met onze huisarts gemaakt heeft. En daar ben ik toch wel blij mee, want Lief heeft ook de Cambodja plannen weer van stal gehaald en een nieuwe vlucht geboekt. Op tweede Paasdag brengen wij hem 's avonds naar Schiphol en daarna is hij vier weken weg. Dat is dus al over een week, ik begin er nu wel weer aan te wennen, dat ik straks alleen met de meiden ben en ik weet dat het prima zal gaan. 

Verder hadden we tante Corrie nogmaals op bezoek, nu was miss T de klos, na twee dagen lamlendig te zijn geweest, knapte ze snel weer op. En dat zal vast ook wel komen door de pannen kippensoep die ik voor haar maakte.

En voor haar kwam ook eindelijk de uitslag van haar dyslexie-onderzoek, ja miss T heeft dyslexie. En ineens worden haar allerlei mogelijkheden geboden van trainingen, voorlees-software, schoolboeken met aanpassingen voor dyslexie. Miss T is vooral blij dat ze nu extra tijd krijgt bij proefwerken en dat er sterk wordt afgeraden haar onvoorbereid een (voor)leesbeurt te geven. 

Zal ik dan ook over oudste dochter vertellen. Zij is net een weekje terug uit Zuid-Spanje, waar ze met vakantie was. En ze is (al lange tijd) druk op zoek naar eigen woonruimte en nu lijkt het te gaan lukken. Er is nog niks zeker, maar stel je voor straks heb ik misschien weer een uitvlieger. 

Dan wordt ons gezin weer anders wat betreft dynamiek. Gelukkig hebben we al een beetje kunnen oefenen tijdens haar vakantie 😉

En ik? Ik probeer iedere dag minstens een half uur te wandelen en dat hou ik al sinds eind januari vol. Nog even en het is een gewoonte geworden.

Een gewoonte waar ik lol in heb en me goed bij voel.