niet willen slapen, spraakwaterval, weglopen en heel lief spelen

Tot een week geleden was het nog dat tegen (middag)slaaptijd Miss T. zelf aan kwam met de mededeling van 'Taja moe' en dan liet ze zich, na even knuffelen, lekker in bed stoppen en sliep dan ook bijna meteen. Dat dit niet meer zo is, mag wel duidelijk zijn. Ook al zijn alle vermoeidheidsverschijnselen aanwezig (in de ogen wrijven en dreinerig worden), zodra ze vermoedt dat ik aan het slaapje denk, spert ze haar ogen open en zegt 'Taja wakker'. Nu is mama eigenwijs en houdt vast aan de regelmaat van de slaaptijden, dus gaat Miss T. gewoon naar boven.  Dit gaat probleemloos, want samen traplopen is leuk en knuffelen bij het verschonen heel gezellig. Maar in plaats van zich lekker in bed te laten leggen en zich met haar  knuffels te nestelen (en na een kus en kushandjes lekker te gaan slapen), gaat ze 'nee,nee' roepend meteen staan en begint heel hard te huilen, boos huilen. Het beste is dan maar om dit  te negeren en gewoon welterusten te zeggen en haar kamertje uit te lopen (deur staat altijd op kier open) en zelf nog even boven te rommelen (zodat ze weet dat ik er nog ben) en pas dan naar beneden te lopen. Meestal bedaard ze dan vrij snel, ik hoor haar dan vaak nog een aantal keer haar muziekdoos aanzetten, en valt uiteindelijk in slaap. En de laatste tijd is het dat wanneer ze slaapt, ze ook echt de hele nacht doorslaapt en nu ik dit gezegd heb, zal ze dit wel afstraffen door vannacht enorm te gaan spoken.
De weken hiervoor vond ik dat ze eigenlijk steeds heel moe was en opvallend veel en lang sliep en kennelijk heeft ze al die slaap nodig gehad om te groeien. Ineens merkte ik duidelijk dat ze zich dingen herinnert, zo had ze de ene middag een aantal houten poppetjes in haar vormenkubus gestopt en de volgende morgen liep ze naar de bus, waar de poppetjes horen te zitten, zag dat deze  leeg was en liep toen naar de kubus en pakte daar de poppetjes weer uit. Verder is ze een ware spraakwaterval, vanaf dat ze wakker is begint ze te kletsen, ik hoor nu twee en driewoorden zinnetjes en ze wil vooral weten waar je mee bezig bent. Ook vertelt ze over dingen die zij heeft meegemaakt, zoals 'P. huile' op het kdv moest vriendinnetje P. huilen toen ze haar vader wegging en 'S. peuter' , want vriendje S. is naar de peutergroep gegaan. Ze "speelt" ook met emoties, zoals boos kijken, dan lachend kijken.
En wat me gister in eens op viel is dat naar mama luisteren helemaal niet vanzelfsprekend is. Iedere dinsdag halen we na werk en kdv de Odintas en maken dan ook altijd een rondje door de winkel. Tot vorige week dribbelde Miss T. dan achter mij aan en hield een zakje of doosje thee vast tot we bij de kassa waren. Tot vorige week dus, want gister ging ze er vandoor en leek het haar ook erg grappig om spullen uit de schappen te halen, omdat zij vond dat we dat nodig hadden, dus stond ik nu bij de kassa met een worstelend meisje onder m'n arm geklemd. Vanaf de winkel tot aan de auto wil ze lopen en dat mag, als ze maar een handje geeft. Dat ging goed, tot ik voor de auto, m'n sleutels wilde pakken en met tas in de ene hand, liet ik dus Miss T's handje even los (ze bleef anders ook altijd netjes staan). Niet dus, ze nam meteen 't rit aan en rende dus wel de straat op (parkeerplaats en gelukkig heel erg rustig), maar ik schrok en was ook echt boos op haar. Dit had als resultaat een eerst boos gehuil, wat over ging in verdrietig gehuil. Toch de wegloper eerst in haar autostoeltje gezet en toen getroost en gezegd dat mama boos was omdat ze de straat opliep en dat nu mama niet meer boos was en dat ze een lieve meid is(ik kan niet tegen dat verdrietige huiltje). Maar het had indruk gemaakt, want de weg naar huis hoorde ik haar de hele tijd zeggen 'Taja huile', 'mama boos' .  Toch zie ik dit gedrag in haar als een stapje naar zelfstandigheid, ze probeert uit, zoekt naar grenzen. Ik zie het ook in de dingen die ze zelf probeert, haar sokken aantrekken, 't lukt niet maar ze probeert het wel. Of, kijk even naar de combinatie op de foto, gewoon  laarzen aan doen omdat zij dat nu eenmaal wil. Haar spel is nu heel veel imitatie van alles wat ze ons ziet doen, telefoneren en dan hoor ik haar ook zeggen 'hajoo mama' zoooo lief. Zo is Miss T. de laatste week gegroeid en ik denk dat we met 22 maanden aan het begin van de peuterpubertijd staan.