bijna vakantie

Ik nog twee dagen werken, lief zelfs nog maar eentje. Kleine puk nog twee dagen kdv en de pubers hoeven alleen nog maar hun rapport op te halen. En dan hebben we allemaal vakantie en rafelt het gezin een beetje uit een. Klinkt dramatisch, maar is het niet. Oudste zoon ging vorige week al met z'n vriendin mee naar Schotland en zij willen met een last minute naar zonnige oorden, zoon twee gaat met zijn vriendin naar Gran Canaria. En lief en ik gaan met de jongste drie kids naar Frankrijk. Zo gaan we even onze eigen weg en als we weer bij elkaar komen, zijn we relaxt, gebruind en hebben elkaar veel te vertellen en nog veel meer foto's om elkaar te laten zien.....

Ik wens iedereen alvast een heel fijne vakantie.

SpeLen

warmte

Neem mirre, goudsbloem, venkelzaad, kamille en gedroogde sinaasappelschil en je ruikt warmte

luieren en spetteren

******

Handig joh, zo'n slaapzak....... dan zijn ze een stuk minder bewegelijk.
(zei lief, toen Miss T. door de kamer schuifelde in de slaapzak, omdat mama haar weer naar beneden had gehaald, want Miss T. zo hard huilen, kamertje erg warm, toeterherrie van het voetbal,....)

onze woensdag wasdag

Speciaal voor Patricia en Roxy..................... onze woensdag wasdag.

niet willen slapen, spraakwaterval, weglopen en heel lief spelen

Tot een week geleden was het nog dat tegen (middag)slaaptijd Miss T. zelf aan kwam met de mededeling van 'Taja moe' en dan liet ze zich, na even knuffelen, lekker in bed stoppen en sliep dan ook bijna meteen. Dat dit niet meer zo is, mag wel duidelijk zijn. Ook al zijn alle vermoeidheidsverschijnselen aanwezig (in de ogen wrijven en dreinerig worden), zodra ze vermoedt dat ik aan het slaapje denk, spert ze haar ogen open en zegt 'Taja wakker'. Nu is mama eigenwijs en houdt vast aan de regelmaat van de slaaptijden, dus gaat Miss T. gewoon naar boven.  Dit gaat probleemloos, want samen traplopen is leuk en knuffelen bij het verschonen heel gezellig. Maar in plaats van zich lekker in bed te laten leggen en zich met haar  knuffels te nestelen (en na een kus en kushandjes lekker te gaan slapen), gaat ze 'nee,nee' roepend meteen staan en begint heel hard te huilen, boos huilen. Het beste is dan maar om dit  te negeren en gewoon welterusten te zeggen en haar kamertje uit te lopen (deur staat altijd op kier open) en zelf nog even boven te rommelen (zodat ze weet dat ik er nog ben) en pas dan naar beneden te lopen. Meestal bedaard ze dan vrij snel, ik hoor haar dan vaak nog een aantal keer haar muziekdoos aanzetten, en valt uiteindelijk in slaap. En de laatste tijd is het dat wanneer ze slaapt, ze ook echt de hele nacht doorslaapt en nu ik dit gezegd heb, zal ze dit wel afstraffen door vannacht enorm te gaan spoken.
De weken hiervoor vond ik dat ze eigenlijk steeds heel moe was en opvallend veel en lang sliep en kennelijk heeft ze al die slaap nodig gehad om te groeien. Ineens merkte ik duidelijk dat ze zich dingen herinnert, zo had ze de ene middag een aantal houten poppetjes in haar vormenkubus gestopt en de volgende morgen liep ze naar de bus, waar de poppetjes horen te zitten, zag dat deze  leeg was en liep toen naar de kubus en pakte daar de poppetjes weer uit. Verder is ze een ware spraakwaterval, vanaf dat ze wakker is begint ze te kletsen, ik hoor nu twee en driewoorden zinnetjes en ze wil vooral weten waar je mee bezig bent. Ook vertelt ze over dingen die zij heeft meegemaakt, zoals 'P. huile' op het kdv moest vriendinnetje P. huilen toen ze haar vader wegging en 'S. peuter' , want vriendje S. is naar de peutergroep gegaan. Ze "speelt" ook met emoties, zoals boos kijken, dan lachend kijken.
En wat me gister in eens op viel is dat naar mama luisteren helemaal niet vanzelfsprekend is. Iedere dinsdag halen we na werk en kdv de Odintas en maken dan ook altijd een rondje door de winkel. Tot vorige week dribbelde Miss T. dan achter mij aan en hield een zakje of doosje thee vast tot we bij de kassa waren. Tot vorige week dus, want gister ging ze er vandoor en leek het haar ook erg grappig om spullen uit de schappen te halen, omdat zij vond dat we dat nodig hadden, dus stond ik nu bij de kassa met een worstelend meisje onder m'n arm geklemd. Vanaf de winkel tot aan de auto wil ze lopen en dat mag, als ze maar een handje geeft. Dat ging goed, tot ik voor de auto, m'n sleutels wilde pakken en met tas in de ene hand, liet ik dus Miss T's handje even los (ze bleef anders ook altijd netjes staan). Niet dus, ze nam meteen 't rit aan en rende dus wel de straat op (parkeerplaats en gelukkig heel erg rustig), maar ik schrok en was ook echt boos op haar. Dit had als resultaat een eerst boos gehuil, wat over ging in verdrietig gehuil. Toch de wegloper eerst in haar autostoeltje gezet en toen getroost en gezegd dat mama boos was omdat ze de straat opliep en dat nu mama niet meer boos was en dat ze een lieve meid is(ik kan niet tegen dat verdrietige huiltje). Maar het had indruk gemaakt, want de weg naar huis hoorde ik haar de hele tijd zeggen 'Taja huile', 'mama boos' .  Toch zie ik dit gedrag in haar als een stapje naar zelfstandigheid, ze probeert uit, zoekt naar grenzen. Ik zie het ook in de dingen die ze zelf probeert, haar sokken aantrekken, 't lukt niet maar ze probeert het wel. Of, kijk even naar de combinatie op de foto, gewoon  laarzen aan doen omdat zij dat nu eenmaal wil. Haar spel is nu heel veel imitatie van alles wat ze ons ziet doen, telefoneren en dan hoor ik haar ook zeggen 'hajoo mama' zoooo lief. Zo is Miss T. de laatste week gegroeid en ik denk dat we met 22 maanden aan het begin van de peuterpubertijd staan.

oogst

uit eigen tuin

aalbessen

 en munt voor de thee

Happy Summersolstice

Vier het leven!

vaderdag

een lieve knutsel en bosbessenpancakes.

auto stuk en stukje tuin

En gister werd de auto van lief gekeurd, omdat hij een motorrit ging maken met mensen van zijn werk, zou de garage mij opbellen als er problemen waren. En werd ik halverwege de ochtend gebeld, kreeg een vriendelijke monteur aan de telefoon, die mij een waslijst opnoemde van mankementen die de auto wel niet had. En ik dacht op dat moment alleen maar van zeg wat het kost, want we weten tis een 19 jaar oude auto, dus ja een beurt komt met kosten. Toen,  aan het eind van de waslijst noemde de man een kostprijs, die drie maal het aankoopbedrag van de auto was. Dus ja, dat was over en uit. En zo hadden we gisteravond ineens discussie en overleg wat tedoen, andere auto, hoeveel zouden we uit willen/kunnen geven, dilemma. Vanmorgen maar bij de garage langs gegaan, daar stond zielig en verwaarloost ons oude beestje. (Hoewel ik me niet hecht aan dingen als een auto, vond ik m toch wel zielig, want vorig jaar bracht hij ons nog naar italie en terug). We hadden natuurlijk gisteravond al op i-net gekeken wat ze daar nog hadden staan aan inruilwagen en hadden twee mogelijke mogelijkheden. Dus die gingen we nu irl bekijken. Ons oog viel op een stationwagen, een stukje jonger dan 't ouwetje, maar met een zeer vriendelijk prijsje. Dan maar eens praten met een verkoper, dat kan lief veel beter dan ik (ik kan absoluut niet onderhandelen of afdingen) en kleine puk was echt moe en moest nodig naar bed, dus zijn puk en ik richting huis gegaan. Ik heb pukkerdepuk lekker in haar bedje gestopt en ben een opruimrondje door het huis gaan doen. Na een klein uurtje stond lief weer voor de deur, proefrit gaan maken met een andere auto dan waar wij eerst naar gekeken hadden. Het bleek dat de eerste auto met de proefrit al zo veel vreemde rammeltjes en piepjes had dat lief dit niet aandurfde. We verwachten niet veel van een auto, maar toch wel dat die weer zo'n twee jaar mee gaat en als je dat vertrouwen al niet hebt. De auto waar hij nu mee voor de deur stond, was van het merk waar ik vroeger jaren in gereden heb, een paar jaar nieuwer (en iets duurder, maar nog wel binnen het afgesproken budget) en lief had bij deze auto wel het gevoel dat deze het  wel een paar jaar zonder problemen kan volhouden. Dus na kort beraad hebben we besloten dat deze het dan wordt. Nu er maar op vertrouwen dat we de goede keus hebben gemaakt, want over twee weken gaan we met deze auto naar Frankrijk.  Tussen de buien door was ik ook nog een beetje in de tuin bezig, de blauwe regen maar een beetje gesnoeid, hij had zo veel lange uitlopers, die overal heen zwiepten. Verder nog een paar petunia's en lobelia's geplant, het is nu nog een zielig hoopje plant, maar ik hoop dat ze snel groeien en de tuin een beetje kleur geven in dat hoekje. Zo zag ik wel dat de hortensia begint te kleuren en het kaasjeskruid staat nog steeds in volle bloei. Nog even en de lavendel en zeeuwsknoopje gaan ook bloeien en is de kant van het fonteintje ook kleurrijk. En met al die bloeiende planten heb ik straks een echte midzomer tuin.

Zocht je 't vaatdoekje??

pak 't dan...........

te veel willen doen en te weinig tijd?

En vandaag was het weer onze vrije dag en net zoals altijd bedenken we van te voren de dingen die we moeten doen en de dingen die we graag willen doen. En dan proberen we een beetje van beide te doen, maar soms is onze planning niet erg realistisch.

Zoals vandaag. We begonnen met een controlebezoek aan de tandarts van lief en omdat we toch al in R'dam waren, tracteerden we onszelf op een rondje D.onner en een stapel leesvoer voor de vakantie. Ook namen we nog even wat tijd voor koffie met een tosti en toen was er zomaar al een halve dag voorbij. In de planning zat ook om de auto van lief alvast bij de garage achter te laten voor een apk-tje. Dan de dingen waar je liever niet aan denkt, maar die wel moeten gebeuren, zoals het wegwassen van de twee overvolle wasmanden, het vullen van een bijna lege koelkast (die was toch gevuld in het weekend, waar laten ze 't). En dan zijn er ook nog dingen, die gewoon gebeuren, zoals even met een boek in het zonnetje, de katten die je plek inpikken als je even naar binnen loopt. Een dochter die met formulieren van school terugkomt, waarop allerlei nuttige data voor het eind van dit schooljaar en het begin van het volgende staan (waar blijft de tijd).

En dan is ineens de dag op, is er nog een beetje tijd om brood voor morgen klaar te maken en terwijl ik naar de vogels in de tuin luister, die hele mand met wasgoed maar op te vouwen. ( en dan hoop ik dat we van het weekend wel tijd hebben om wat plantjes voor in de tuin te kopen en verf voor de deur van het opberghok, en........, ik geloof dat ik dringend moet onthaasten, zal ik daar dan ook maar even tijd voor vrijmaken?)

klimgeit met snotneus

En we zeiden twee dagen geleden nog tegen elkaar, dat het zo goed gaat met de gezondheid van kleine puk. Ze is van de medicijnen af en toch al tijden geen verkoudheid of gereutel met ademen. Stom natuurlijk dat we dit hardop hebben gezegd, want natuurlijk is ze vandaag snotverkouden.
En zo had ik vandaag een klimgeit met snotneus.

Aan het eind van de middag hadden we ook nog een telefonisch consult met de kinderarts, dat wil zeggen de kinderarts belt en vraagt hoe het nu gaat zonder medicatie en geeft dan advies. In ons, of eigenlijk in kleine puk's geval, betekend dit dat we in de herfst bekijken of we weer moeten beginnen met de puffers om de winter door te komen. Maar da's nog een heel eind weg.

't bessenraadsel en een rondje meyendel

een tijdje geleden maakte ik al pics van de bessen bij ons in de tuin en vroeg me af welke bessen dit zijn....
We weten het nu wel, aalbessen! Alleen denk ik dat er niet veel zullen overblijven voor ons, want ook de vogels hebben ze ontdekt.

En kreeg ik vandaag een bosje vrouwenmantel van de buren (uit eigen tuin) en stak er een paar bloemen van het kaasjeskruid tussen. En zo staat er nu op tafel een mooi veldboeket.

En aan het eind van de middag deden we nog een rondje Meyendel, ondanks dat het zondagmiddag was, was het er alleen druk bij de speelweide.
Bij het eerste pad wat we inliepen zagen we meteen twee kleine konijntjes zitten. Ze keken even net zo nieuwsgierig naar ons, als wij naar hen. Ook Tarja was eerst stil van verbazing en toen begon ze er stralend op af te lopen, 'nijnen pakke' . Nu lieten de 'nijnen' zich echt niet pakken en toen ze gekomen was tot de plek waar ze tussen de struiken verdwenen waren, keek ze nog eens goed en zei toen; 'nijnen weg' , en liep weer vrolijk verder.
Het bos was echt prachtig groen en met zo'n kleine stapper bij je, heb je echt de tijd om er van te genieten, want we lopen niet ver, we gaan niet hard, maar zien op deze manier wel het bos door de ogen van kleine puk.

En dan liggen er ineens allemaal dennenappels op het pad. Die moeten allemaal mee. Handjes vol en stappen maar...

Morgen weer maandag, maar zien wat de nieuwe week weer gaat brengen.

zaterdag met zon

en vandaag werd ik wakker met de zon, die door de slaapkamerdeur naar binnen scheen en een klein meisje dat ineens zomaar tot kwart voor acht (!) doorsliep.
En eigenlijk voelde ik met van de week een beetje opgesloten zitten met werk enzo,  dus wilde ik eigenlijk wel even weg vanmiddag, ik zat te denken aan de Leidse Bijenmarkt.
Maar lief keek me aan en zei heel verstandig dat het misschien beter zou zijn om vandaag de carport (die net hersteld is) in de verf te zetten.
Dus zuchtte ik maar eens heel diep,  volgzaam zoals ik nu eenmaal ben, en moest hem gelijk geven. En als ik ons kleine meisje tevreden zag rondhobbelen, helemaal opgaand (zolang als dat bij peutertjes duurt) in haar spel, wist ik al dat we voor haar niet weg hoeven te gaan....

En zo spoedde lief zich naar zijn favouriete bouwmarkt en kwam terug met verf, rollers en kwasten.

En er werd weer voorgelezen en in het zand gespeeld en ondertussen probeerde ik ook nog om m'n benen een beetje kleur te geven...

Ik wens iedereen een fijne zonnige zaterdag.

beesies