It has been a while

Onbedoeld hield ik een blogpauze van een volle maand.
Niet omdat ik niets te vertellen had, maar omdat alles wat er hier gebeurde mij zo veel energie kostte dat ik keuzes moest maken.
Om energie over te houden voor het dagelijks leven hier, moest ik dingen laten, dingen die ik leuk vind, maar die mij nu meer energie kosten dan ze opleveren.
Bloggen is/was daar dus een van, mijn moestuin de andere, die viel al maanden geleden af. Ik heb uit tijd en energie gebrek de boel laten verwilderen, zodat het nu volledig onbegaanbaar is. Dus dit jaar niet eten uit eigen tuin, op de kruiwagencourgettes en de bloembak tomaten na.

De nieuwe baan van mijn lief, met alle veranderingen die dit met zich mee bracht, hakte er bij mij toch wel in. Hij is meer uren gaan werken en ook door de langere reistijd, zijn zijn werkdagen langer en daardoor heb ik meer verantwoordelijkheid in het gezin.
Het is een keuze die we samen gemaakt hebben, maar toch mag ik best zeggen dat het me af en toe knap tegenvalt.

mijn langbenige keukenhulp

Oudste dochter, al vanaf half maart logeert ze meestal hier. Vanwege alle onderzoeken en ook voelde ze zich soms best eenzaam op haar kamer in Rotterdam. Ze zocht,  en vond samen met een (studie-)vriendin een mooie kamer in Kralingen en zal binnenkort weer 'het nest verlaten'

in twee avonden verfden M en ik haar hele kamer fris wit

Ook kwam er na een behoorlijk aantal onderzoeken voor haar een diagnose, ze heeft de ziekte van Crohn, zoals ze zelf al zei heb ik m'n beide dochters maar slecht afgewerkt op de wereld gezet, want ik heb twee dochters en beide hebben een auto-immuunziekte.
Voor haar lopen nu onderzoeken om te zien hoe ver in de darmen de ontstekingen zich verspreid hebben en of de medicatie al verbetering geeft. Het begint van een (levens)lang proces.

Maar we deden ook nog zo veel leuke dingen.
Dit jaar heb ik eindelijk de kortingsstickers, die ik altijd trouw spaar, ingewisseld voor kaartjes en we gingen met z'n vijven naar de Efteling. Daar hadden we een leuke en lange dag.

in ademloze verwondering

hierboven bungelt grote zus; de heldin

Ik zag een heel lief kaartje, wat miss T maakte als afscheid van haar juf. Gelukkig maar een tijdelijk afscheid, want ook het volgend schooljaar zit ze weer bij haar juf Kim in de klas.

Met lief en twee dochters naar de Parade en natuurlijk allemaal in de zweefmolen

En hier had ik natuurlijk ook tijd voor.

En een week geleden brachten miss T en ik  grote broer J naar schiphol. Hij is voor 6 weken vertrokken naar de Filipijnen.
En ook al is zoonlief al 21 jaar oud, ik stond daar toch met een brok in m'n keel afscheid te nemen, voelde me echt een mutsmoeder.

En nu is het echt zomer en ben ik echt aan vakantie toe. Volgende week nog drie dagen lang op kantoor, dan gaat mijn computer uit, draag ik m'n lopende zaken over aan een collega en ben drie weken afwezig.

En dan hoop ik om juist hier weer wat meer aanwezig te zijn.