vrijdag 24 augustus 2018

kleine meisjes worden groot





Miss T
Nog een paar weken en dan wordt ze 10. Een tiener, zoals ze dat zelf zegt.
En ze wordt groot.
De mooie lange zomer heeft haar goed gedaan, we hebben er ineens een paar cm meer miss T bij.
Maar ook als ik terug kijk naar het afgelopen jaar, is ze ook gegroeid in haar doen en laten, ze is veel zelfstandiger geworden.
Het heeft haar enorm veel goed gedaan, dat ze zelf op de fiets vanaf school naar de kidsclub mag rijden op de dagen dat ik werk.
En als je zelf van en naar de kidsclub fietst, kun je ook zelf naar jazzballet fietsen of naar een vriendinnetje die net wat verder in de wijk woont.
Haar wereld is hiermee duidelijk groter geworden en aan de manier waarmee zij hiermee om gaat, zien we ook dat ze er ook aan toe was.

En dan gaat ze volgende week beginnen in groep 7.
Had ze voorgaande jaren altijd wel weer zin om naar school te gaan, dit jaar eigenlijk niet. Natuurlijk is het leuk om weer een nieuwe etui, agenda en map te hebben, maar gewoon om ze uit te stallen in een hoekje van je kamer, niet om ze echt te gebruiken.

Nog een ding waarvan miss T denkt dat ze er aan toe is/het absoluut nodig heeft, is een mobiel.
Zelf ben ik geen voorstander om kinderen op de basisschool met een mobiel te laten lopen. Mijn simpele uitleg is altijd, of ze zitten op school of ze zijn thuis en afspreken met iemand kun je ook doen door er langs te gaan en gewoon aan de deur vragen. Dat werkte toen ik jong was, dat werkte toen mijn oudere kids jong waren en eigenlijk werkt dat nu ook prima.
Helaas merkte ik  dat er diverse whatsapp-groepjes zijn tussen de leerlingen onderling, waarin soms ook afspraken gemaakt worden over een open-podium optreden, en deze mist miss T.
Ja, ze is inderdaad een van de weinigen zonder smartphone in haar klas, terwijl die apparaten eigenlijk de klas niet in mogen.

Maar toch ben ik hierdoor wel overstag, lief heeft nog een oude smartphone, die voor miss T prima zal voldoen.
Ik heb het voor mezelf dan ook goed gepraat, dat we haar nu kunnen leren om er verantwoordelijk  mee om te gaan.

Hoe gaan jullie hiermee om en welke regels zijn er in huis mbt mobieltjes?



dinsdag 14 augustus 2018

Reilen en zeilen 2


Vandaag een week geleden liep ik met M. naar de afdeling waar zij zou verblijven na de operatie. En totdat ze opgehaald werd om richting ok te gaan mocht ik blijven.
En daar begon het grote wachten, ik zat thuis op de bank en breide me suf, met m'n telefoon pal naast me.
Het verlossende woord kwam na half 3, de chirurg belde om te zeggen dat de operatie goed was gegaan. Bijna twee uur later belde iemand van de verpleging om door te geven dat ze nu weer op zaal lag en we langs mochten komen.
Samen met haar broer ging ik langs en zaten wat bij haar. Ze was nog slaperig van narcose/medicatie en had pijn.
Het deed mij ook pijn om haar zo hulpeloos te zien.


Maar de dagen er na ging het steeds iets beter, ze kon (en moest) haar bed uit, al was het maar op de rand van het bed zitten.

Toch kwam vrijdags nog voor ons (en haar) geheel onverwachts het nieuws dat ze naar huis mocht.
(wij liepen met miss T in het natuurhistorischmuseum in Rotterdam)


Omdat M. zelf nog haar twijfels had over naar huis gaan, zo goed voelde zij zich helemaal niet. Ook de verpleging had al aangegeven dat zij nog best een nacht kon blijven, als zij zich daar beter bij voelde, overlegde we met haar om de beslissing over wel of niet naar huis gaan uit te stellen tot het bezoekuur.
Maar toch, toen wij voor het bezoekuur kwamen, zat ze aangekleed en tas ingepakt te wachten, ze durfde het aan. Al was het alleen omdat ze thuis wellicht rustiger kon slapen dan op de afdeling.


En nu is het een week na de operatie, en iedere dag gaat het iets beter met haar, kan ze weer wat makkelijker bewegen en eet ze ook iets meer.
Want behalve herstellen, moet ze ook aansterken, vanwege het grote gewichtsverlies in de maanden voor de operatie.


Verder deze week nog rust, maar voor volgende week staan er al twee afspraken op de planning, met de mdl-arts en op de poli van de chirurgie, dus ze houden haar goed in de gaten. (en dat doen wij ook)

maandag 6 augustus 2018

Castlefest

Het zit er weer op.
En het was weer heerlijk.
Castlefest is voor mij, voor ons, meer dan een gewoon festival, het is ook de viering van Lammas/Lughnassadh.
Het is een heel groot samen zijn met mensen, die ook op (ongeveer) dezelfde manier als wij in het leven staan.
Het is een festival van zijn-wie-je-bent en dit ook kunnen en mogen  laten zien.
Voor mij is het ook een moment van terugkeren naar de bron, mijn kern. En ieder jaar neem ik mij voor die rust vast te houden in het gewone dagelijkse leven, en ieder jaar op een bepaald punt weet ik dat dit weer jammerlijk mislukt.
Gelukkig is er volgend jaar ook weer Castlefest.






Miss T nam twee dagen een vriendinnetje mee en behalve boogschieten werden de meiden ook betrokken bij een larp-spel, waarbij ze ingelijfd werden raadsheren van de koning. Leuk om te zien, hoe ze, over de eerste verlegenheid heen, zich serieus in hun rol inleefden.









woensdag 1 augustus 2018

Lammas / Lughnasadh

Dit is het feest van de eerste oogst, de graanoogst,  om de aarde te bedanken voor haar mildheid.

De Keltische naam van dit feest, Lughnasadh, betekent 'rouw om Lugh'  , terwijl de Saksische naam, Lammas, 'broodmis'  betekent.
Het representeert het vervagen van het licht van de zon en dus de dood en opoffering van Lugh.
Door deze opoffering kunnen wij van de oogst genieten, anders zouden de gewassen zijn verbrand op de velden.
Lammas / Lughnasadh is de uitkomst van Samhain, Imbolc en Beltane. 
Nu vier je de uitkomst van wat geplant werd met Samhain, gezaaid met Imbolc en bloeide met Beltane.

Lammas is een saksische naam en betekend brood, Lammas is dus het feest van het brood.
Dit is een tijd, die rust na gedane arbeid markeert, een tijd om voorraad in te slaan.
Het is een tijd van vieren en genieten van de uitkomst van ons dagelijks werk.



Het is de tijd van analyseren en evalueren, de voorbereidingen voor de komende donkere tijd, waarin we terug kijken op het jaar en teren op de oogst van de zomer.
We staan stil bij wat we bereikt hebben en zijn dankbaar voor wat we hebben.

Het is een tijd om anderen te laten delen in onze overvloed.
Lammas geeft ons de gelegenheid om na te denken over wat beter had gekund en over wat goed is en voortgezet kan worden.


Deze periode staat in teken van de elementen vuur en water.
Het vuur van Litha brandt nog in ons, maar al wel minder heftig.
En dit vuur zorgt er voor dat Lammas nog een heel uitbundig feest is, met muziek, zang en dans.
Het water zorgt al voor een beginnende stroming van emoties, waardoor we onze oogst kunnen overdenken en zien wat goed is en wat we moeten loslaten.



Dit is het laatste uitbundige feest, na Lammas keren we ons weer langzaam naar binnen.
Extrovert wordt weer introvert.
Buiten leven wordt weer leven binnen met het gezin.
Zonnewarmte wordt verruild voor de warmte van wol en vuur.

Maar voor nu:
dans, maak muziek, eet, drink en wees vrolijk.
Vier de oogst en toon dankbaarheid voor de overvloed van de Moeder.

Blessed Lammas
Blessed Lughnassad