woensdag 30 januari 2013

Zomaar een woensdag

Wat heerlijk om een collega met oudere dochters te hebben, die hun oude speelgoed ineens gingen opruimen. Zodoende kwam ik gister thuis met een tas vol met roze kleurig meisjes speelgoed.

Vanmorgen waren de eerste woorden van miss T of ze met de paardjes mocht spelen (één van de dingen uit de tas was een paardenstal met paarden en hindernissen).
Nog voor ik beneden was, zat zij al in de nog donkere kamer alle paarden op rij te zetten.



Zo zat ik op de bank, te kijken naar haar spel en vooral te luisteren naar alle verhalen die ze al spelend vertelde. De paarden werden onmiddellijk verdeeld in moeders en kinderen, dat moeder-kind spel zit er bij haar heel diep in.
Maar ook sprookjes horen echt bij haar belevingswereld, want vlak voor we er even uit gingen voor het maandelijkse ritje naar de bieb, sloot zij het (roze ) luchtkasteel (ook uit de tas) en vertelde erbij dat ik zachtjes moest doen, want Doornroosje was in het kasteel en die moet natuurlijk 100 jaar slapen. Erbij vertelde ze ook dat Doornroosje van de appel had gegeten, waardoor ze moest slapen.
Op mijn commentaar dat het Sneeuwwitje was met de appel, gaf zij terug dat Sneeuwwitje er ook bij was en dat zij nu het spinnenwiel had gepakt.
Maar zij ze fluisterend 'die hoeft niet zo lang te slapen hoor.'
Dan begrijp je wel dat ik met een grote glimlach met haar heel zachtjes de deur uit ben gegaan.


Na een paar dagen van grijs, grauw en veel regen, was daar ineens de zon en ook (al was 't maar even) een fel blauwe lucht.


En om de zon te vieren, een verse bos tulpen voor op de tafel.


En de bolletjes die ook al zo hun best doen om het hier al een lente-uitstraling te geven.


En woensdag is hier toch wel knutsel dag, nu had ik nul knutsel inspiratie, maar dochterlief was het niet vergeten en vroeg dus of het al middag was, want we 'moesten' nog knutselen.
Gelukkig was ze met kleien ook zeer tevreden.
Hier haar idee van een klei-maskertje (deze barst niet als je in de lach schiet)


En nee hoor, geen studiedag. Miss T blijft voorlopig op woensdag thuis om de schoolweek, die haar gewoon heel veel energie kost, te breken.

woensdag 23 januari 2013

Tulpen

Terwijl buiten alles nog onder een flinke laag sneeuw bedekt ligt, denk ik alweer aan de lente.
Vandaag knutselden we tulpen.



Misschien komt het wel door de tulpen die nu op tafel staan.



Of de hyacinten in de vensterbank.


Maar ik begin nu toch wel een klein beetje uit te kijken naar de lente.
Voorlopig dan maar veel naar deze kijken als voorbode van zon en warmte.


maandag 21 januari 2013

Sneeuw................. man

En er viel nog meer sneeuw.....




En met zo'n pak sneeuw, wat doe je dan?
Juist, je maakt een sneeuwman!



zaterdag 19 januari 2013

Op de schaats

Voor het eerst deze winter stonden we op het ijs.
Niet het slootje van een straat verder of de vaart vlak in de buurt, maar op een ondergelopen basketbalveldje.
Ieder jaar als het hard vriest laten ze dit veldje (een betonnenbak) onderlopen en dan wordt het de allerleukste ijsbaan van de buurt.
Geen wakken, dus ook veilig voor de allerkleinsten. En ik denk dat de meeste kinderen hier uit de buurt hun allereerste slagen daar op het ijs hebben gemaakt.

Net als mijn eigen kleine kleuter, vond ze het vorig jaar nog maar raar en vooral heel glad, dit jaar stond ook zij op schaatsen.


Eerst nog veilig aan de hand van papa.


En dan toch heel voorzichtig los, helemaal zelf.



Het zelfvertrouwen groeit met ieder 'stapje' dat ze vooruit glijdt.




En hier zie ik ineens de visie van Maria Montessori weer terug "Leer mij het zelf doen"
Geef het vertrouwen, laat los, want zo groeit het zelfvertrouwen.

woensdag 16 januari 2013

sneeuwpret 2

Zomaar een ochtendje thuis blijven.
Lekker naar buiten met de slee.
Lopen en glijden door een dik pak sneeuw.






Zij had dikke pret.
En als ik niet de slee met mevrouw erop moest trekken,  keek ik om goed om me heen, want wat is de wereld toch sprookjesachtig mooi met al die sneeuw.





Het ene moment moest ik nog ver lopen van haar, want ze wilde nog niet terug. Maar ineens had ze het koud en wilde niets liever dan thuis op de bank onder een schapenvachtje om warm te worden.



maandag 14 januari 2013

Sneeuwpret

Wat kan ik er van zeggen, dit is toch prachtig!






En terwijl het donker wordt en de lichtjes in de tuin aangaan, ziet het er zo sprookjesachtig uit.
Alles bedekt met een laagje sneeuw.





Ik geniet hier zo van.
En morgen, dan moeten we er weer doorheen, maar dat zien we dan wel weer.

zondag 13 januari 2013

zo kom je nog eens ergens.


Het pontje bij Krimpen aan de Lek.
Daar stonden we zomaar ineens op zaterdagmiddag.
We moesten even iets ophalen in Papendrecht, en onderweg zag ik op de borden 'Kinderdijk' staan, daar was ik nog nooit geweest.
Rob stelde voor om naar Kinderdijk te rijden en daar een stuk te gaan lopen, het was immers een prachtig, zonnige dag.
We reden over de dijk langs allerlei mooie dijkhuisjes. Nu moet ik wel zeggen dat miss T. niet heel erg gezellig was, de vermoeidheid van de week komt er op zaterdag uit. We reden dus met een mopperend meisje op de achterbank, tot we bij de molens van Kinderdijk waren, we parkeerden de auto en  keken naar achter en daar lag miss T. nu diep in slaap.
Lief en ik keken elkaar aan en besloten dat zij haar slaap heel goed kon gebruiken. We reden weg en gingen verder de Lekdijk af, zagen heel veel kleine dorpjes. Het verbaast me dan hoe landelijk(rustig en mooi) het hier is, zo onder de rook van de randstad. We kwamen tot aan Vianen, omdat het al het eind van de middag was besloten we om terug te rijden, met miss T. nog steeds diep in slaap. Terug reden we volgens de route die Rob de week er voor per motor nog had gereden.
En ineens werd er achterin ook iemand wakker en die vroeg meteen 'of we er al zijn'....
Met de pont vond ze wel wat, al kon ze zich niet voorstellen, hoe een auto zomaar een boot kon oprijden...


Maar zo kwamen wij op het pontje bij Krimpen aan de Lek.

Vanmorgen hier geen witte wereld, maar wel een mooi laagje rijp op alle planten in de tuin.




Dit was fotograferen met hindernissen want er liep een hele tijd een grijze kater om me heen te draaien, alleen toen ik hem ook op de foto wilde zetten, gooide hij z'n staart in de lucht en verdween snel achter het hek.

Van binnen uit zag ik nog meer winter, ijsbloemen op het badkamerraam.




Veel schoonheid in dit winterse weekend.