zelf scan kassa's

Sinds kort heeft de buurtsuper in ons winkelcentrum zelfscankassa's. En eerlijk gezegd ben ik hier helemaal niet van gecharmeerd.
Waarom zou ik ook het beroep van kassière op mij nemen, ik heb stiekem al genoeg functies.
Ik denk terug aan Flow 01-2019 hierin las ik een artikel van journalist Anneke Bots over het fenomeen 'schaduwwerk', door de verregaande digitalisering van de maatschappij, zijn er beroepen verdwenen, die wij er stiekem hebben bij gekregen. Denk bijvoorbeeld aan de pompbediende, de reisbureau-medewerker of meteropnemer, want dit regelen we toch zelf, al dan niet online.
Efficiënt en het scheelt tijd, toch?

Zullen we eens teruggaan naar het jaar 1990; ik,  jonge moeder met een peuter en een baby ga in het buurtwinkelcentrum boodschappen doen, voor die dag en die erna.
Als het een maandag is loop ik eerst langs het post(bank)agentschap en neem daar door middel van een overschrijvingskaart geld op voor de boodschappen van die week.
Dan naar de supermarkt, de groenteafdeling is klein met vooral voorverpakt fruit en groente in standaard hoeveelheden, niet echt passend bij mijn gezin van die tijd, dus die sloeg ik  over, tenzij ik aardappels of uien nodig had, want die waren hier goedkoper dan bij de groenteboer.
Brood en voorverpakte vleeswaren gingen in de mand onder de kinderwagen, net als pakken melk en yoghurt.
Maar in deze tijd had de supermarkt nog aparte slager, niks voorverpakt uit de koelvitrine (al was dat er vast wel, voor kip en gehakt), dus nummertje trekken en wachten tot je aan de beurt was. In de tussentijd een praatje met iemand anders die ook stond te wachten, de baby kriebelen, een gesprek met de peuter of gewoon wat dagdromen.
Terwijl je aan de beurt was, maakte je ook een praatje met de slagerij medewerker. en het voordeel hier kon je precies de hoeveelheid kopen die je nodig had, dus niet waartoe je door voorverpakt gedwongen wordt.
Dan naar de kassa, niets anders dan nu. Of ja toch wel, want de aankopen werden nog niet gescand maar de prijzen ingetoetst en pinbetaling  bestond niet, dus contant afrekenen; geld halen uit je portemonnee, wachten op het wisselgeld van de kassière en dat waren de boodschappen bij de super.
Dan naar de groenteboer, die zat in hetzelfde winkelcentrum vlak achter de kassa's van de super, dus je kon zo doorlopen.
Hier net als bij de slager, nummertje trekken en wachten tot het jouw beurt is.
Ook hier had het wachten bijna een sociale functie, gesprekje met een andere jonge moeder, maar ook een praatje met de oudere mevrouw van de overkant, waarvan je wist dat haar man enige tijd geleden overleden was.
Ook de medewerkers van groenteboer (en slagerij) namen meer tijd voor hun klanten, dus inderdaad met de groente en fruit kwam altijd een praatje mee, maar misschien zorgde dit er wel voor dat zeker oudere mensen minder snel vereenzaamden.

Ja, in 1990 was boodschappen doen misschien tijdrovender met wachten bij het postagentschap, bij de slagerijafdeling, bij de kassa's en bij de groenteboer.
Maar zo keek ik er niet tegen aan, ik ging niet even snel boodschappen doen, zoals het tegenwoordig gezien wordt, als een noodzakelijk kwaad dat zo min mogelijk tijd mag kosten.
Nee, ik ging  boodschappen doen, levensmiddelen kopen en ondertussen nog een praatje met deze of gene, bijna een sociaal iets, waarbij de nadruk meer lag op het halen van dat eten, dan op de tijd die het uiteindelijk zou kosten.

Dus negeer ik in onze supermarkt de handscanners (tot groot verdriet van miss T), zoek de kassa met de oudste medewerker en hou met haar een praatje over haar kleinkinderen of voor mij part over het weer, zodat het scannen van de boodschappen net een tandje langzamer gaat dan anders en het allemaal wat gemoedelijker voelt.
Maar ik heb niet de illusie dat mijn stil protest deze vorm van 'vooruitgang'  zal tegen houden en ben bang dat straks ook de supermarktkassière bij de verdwenen beroepen zal horen.

Dan ga ik nu maar achter de sanseveria's en sokken breien.

(foto's van afgelopen week; de volle maan/snoeiafval/verstelwerk/eerste sok van 2020)

Januari ~ week 1

De eerste week van het nieuwe jaar zit er alweer op en het waren grijze dagen, zoals de eerste dagen van januari in mijn herinnering altijd zijn.
Nieuwjaarsdag maakten we traditie getrouw een strandwandeling, deze keer niet in op het strand van Monster of Hoek van Holland, maar bij Kijkduin.

Het maken van de nieuwe Flow 366 dagen kalender is altijd iets wat ik bewaar voor de laatste vrije dagen, want na nieuwjaarsdag zat mijn vakantie er weer op.
Donderdag en vrijdag waren voor mij  gewoon werkdagen.
En weet je wat dan superleuk is, wanneer jongste dochter inmiddels al zo groot is dat zij  zelf besluit om cupcakes te gaan bakken.
Zodat  wanneer je 's middags uit je werk thuis komt  er een schaal met super lekkere cupcakes staat te wachten.

En natuurlijk  weer een nieuwe sok op de pennen. Ik hoop nog steeds op dat zonnige, vrieskoude winterweer en dan zijn wollen sokken heel welkom.

Maar nu eerst een paar appelflapjes uit de oven halen.
Morgen gaat miss T ook weer naar school en ik las op de schoolkalender iets met oliebollen en kinderchampagne, dus krijgt zij een appelflap mee. Het is wel niet precies hetzelfde, maar wel feestelijker dan een notenreep en fruit.

En zo rollen we door naar de tweede week van dit nieuwe jaar.

2019

Hoi 2019,

Je was voor ons een mild jaar, gewoon rustig kabbelend zonder al te grote ups of downs. En dat was fijn.
Een jaar om bij te komen en te herstellen, mezelf weer te herpakken.
Ook een jaar van mooie momenten, zoals het promoveren van schoondochter, waardoor zoon en zijn gezin weer even in Nederland waren (en ik een hele dag met miss E optrok).
Ook spannende momenten, toen dochter M ging afrijden en is geslaagd voor haar rijbewijs of het begin van dit schooljaar, waarbij miss T voor haar laatste jaar basisschool op een andere school begon.
En het jaar eindigde  vreugdevol met de eerste verjaardag van baby L en met een heel mooi vooruitzicht voor het komende jaar, want baby L krijgt volgend jaar mei een klein zusje.
Dus lief, rustig 2019, jij was voor mij een fijn jaar, maar nu neem ik afscheid van jou en kijk uit naar 2020!

Hierbij wens ik iedereen een fijne jaarwisseling en een mooi, gezond, creatief en liefdevol 2020!
Tot volgend jaar!

Yule / Midwinter

Het hoogtepunt van de winter, de langste nacht van het jaar.
Hier vieren wij de terugkeer van het licht.
En met de wedergeboorte van het licht begint ook de nieuwe jaarcyclus.
De winterzonnewende markeert een punt van natuurlijke omslag op aarde.
Dit is tegelijkertijd een tijd van evenwicht en van verandering.
Met Yule brengen wij hulde aan de Godin, Moeder Aarde, voor het feit dat zij opnieuw de zon heeft gebaard. Net zoals zij gedurende de donkerste tijd van het jaar, vanaf Samhain tot aan Yule het licht in haar schoot trekt, brengt zij bij de winterzonnewende het licht weer voort.

Dit is de tijd van stilte.
In deze tijd zijn wij volledig naar binnen gekeerd, het leven speelt zich af binnenshuis, bij vuur en kaarslicht.
Maar ook geestelijk zijn wij naar binnen gekeerd en hierdoor groeit onze innerlijke wereld en dit brengt ons verlichting en herstel.
Deze periode geeft ons rust om alles goed te bezien en beslissingen te nemen voor het komende jaar.

Het is de tijd van de Wijze Vrouw, de Crone. Zij heeft levenservaring, zij bezit wijsheid. En haar wijsheid klinkt door in de oude verhalen, sagen en legenden, die we elkaar vertellen bij het licht van de kaarsen en de warmte van het vuur.
Luister naar de wijze vrouw in jezelf en zij vertelt welk pad je gaat bewandelen het komende zonnejaar.

Blessed Yule

Aftellen tot de vakantie

We zijn er klaar voor om ons te nestelen op de bank, een breiwerk of boek erbij en een pot thee op tafel. Genietend van de lichtjes in de kerstboom, de kaarsen die nu net dat beetje extra licht geven, wanneer het 's middag om 4 uur al begint met schemeren.
Samen een kerstfilm kijken, voor mij is geen kerst compleet zonder 'A Christmas Carol' van Dickens (en dan het liefst een zo oud mogelijke verfilming)

We zijn er echt wel klaar voor, maar toch moeten we nog een paar dagen door.
Vandaag staat miss T op de planken, zij doet mee met de Kerstmusical van haar school, dus vanavond mogen wij haar zien schitteren in haar rol van 'herbergier nr.3'  wanneer zij Jozef en Maria weg moet sturen.
De dag erna heeft zij nog een gewone schooldag, al verwacht ik niet dat er nog heel veel schoolwerk wordt gedaan. Vrijdagmorgen nog een gezellig Kerstontbijt en vanaf 12.00 uur begint dan haar vakantie.
Ikzelf heb het misschien nog iets beter gedaan, want morgen is mijn laatste werkdag en dan vrij tot het nieuwe jaar.

Dus vrijdagmorgen loop ik gezellig met miss T mee naar school en 's middags zitten we samen op de bank (en daar kom ik dan ook voorlopig niet meer af 😁 )