klein wonder

Op 12 december 1990, om 23.50 uur, werd  ik moeder van een tweede zoon. Soms voelt dit voor mij nog als de dag van gister.


Gisteren, 15 december 2018 werd deze zoon zelf vader, van een heel mooi klein meisje.
Het blijft heel bijzonder om je eigen kind ineens als vader te zien,  zo zorgzaam en beschermend voor dat klein hoopje mens in zijn armen.

Lieve baby L, welkom op deze wereld!

De donkere dagen van het jaar

Het zijn de donkere dagen van het jaar, maar nooit gedacht dat deze zo donker zouden worden.

Dat de man van een collega van mij darmkanker heeft, wisten we. Maar in de laatste week van november zou hij een laatste zware operatie krijgen, op weg naar totale genezing. Het liep anders; de operatie werd vrij snel stopgezet, er bleken vele uitzaaiingen in de buikholte te zitten. Dus in plaats van genezing is er nu het traject van levensverlengende chemo........
De dag nadat dit bekend was heerstte er op het werk een gevoel van verslagenheid; hoe kon dit zo gebeuren.

Vorige week riep, vlak voor ik de deur uitging,  mijn oudste dochter mij en vertelde het nieuws dat zij zojuist had gehoord. Haar beste vriendin berichtte dat sinds enkele uren haar lieve mama er niet meer was; zij had haar eigen leven genomen.
Een man, zoon en dochter met intens veel verdriet en vragen achterlatend; dit was zo volkomen onverwacht.

Dochter is al sinds haar 15e kind aan huis bij haar beste vriendin, ook voor haar was dit een enorme schok. En samen maken deel uit van een hele hechte vriendinnengroep, die meiden (nu jonge vrouwen) gaan al met elkaar om sinds de middelbare school.
En al die vriendinnen waren er voor hun vriendin om haar te steunen en te helpen, dat was heel mooi om te zien en te ervaren.

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes, want wij zijn in afwachting van de geboorte van een klein meisje. Haar geboorte laat echt niet lang mee op zich wachten, schoondochter is al voorbij haar uitgerekende datum.
Dus hiermee gaat deze maand nog een heel mooi eind krijgen.

Maar dit alles heeft mij wel weer doen beseffen, hoe waardevol gezond zijn is en dat ik heel dankbaar mag zijn voor mijn gezin.

Castlefest Winter Edition 2018

Sinds 2015 heeft Castlefest ook een winter editie.
Vorig jaar gingen wij voor het eerst en vonden het een gezellig kleinschalig festival, maar och wat was het koud.
Dit jaar hadden we er eigenlijk helemaal niet meer aangedacht, totdat ik op de fb-pagina van mijn favoriete kruidenvrouwtje las, dat zij dit weekend weer in Lisse zou zijn.
Toen begon mijn castlefest-bloed toch ook weer te kriebelen en Lief en ik besloten om  ook een dagje te gaan.
Met de kou van vorig jaar in gedachten, dit jaar er goed aangedacht dat de kleding uit veel laagjes moest bestaan om warm te kunnen blijven. (In mijn geval: thermopanty-shirt met lange mouwen-onderrok-langejurk met lange mouwen - langejurk met korte mouwen - rijglijfje - fluwelen lange jas - wollen omslagdoek - en viltenhoedje, handwarmers en handschoenen niet te vergeten)

Een half uur na opening waren we op het terrein, het was gezellig vol, maar absoluut niet te druk. Het was inderdaad best koud, maar overal op het terrein stonden vuurschalen en vuurkorven waar je, je even bij kon warmen.
Kou verbroedert kennelijk, dus de sfeer bij deze vuurtjes was super gezellig.
Wij hebben wat over het terrein gelopen, ons bij vuurtjes gewarmd en ons warm gedanst bij enkele bandjes. En  natuurlijk ging miss T boogschieten om voor ons vlees voor de winter te verkrijgen.

Aan het einde van de middag begon het toch wel kouder te worden, zelfs ik voelde dat (miss T had er zeker last van) en ook al hadden we graag de vuurshow willen zien, we besloten toch om naar huis te gaan.
Het was goed zo.
En dan thuis, heerlijk rozig van een dag buiten, opwarmen met een glas gluhwein.

november update

Drie keer knipperen met je ogen en november is al ruim over de helft.
Het werd ineens echt herfst  met van die koude ochtenden, dus moesten er snel sjaals, mutsen en handschoenen worden gekocht. Miss |T en ik fietsen nog steeds iedere dag naar school /werk.
Ik vind het heerlijk hoor, die frisse ochtenden, waarin je al duidelijk de winter ruikt. Dat stukje fietsen naar m'n werk is dan echt genieten.

Miss T kreeg haar verslag(rapport) mee, het eerste verslag gaat er vooral over hoe het kind in de klas staat en zich 'gedraagt'. Al kan miss T soms best onzeker zijn, zit ze toch goed in haar vel en is ze op haar plek in deze klas.

En we hadden ook iets te vieren deze maand. Oudste dochter M had de uitreiking van haar bachelor IBA. Echt weer zo'n super trots moeder-moment, want ondanks haar ziekte heeft zij dit maar mooi gedaan.
Voor M nu een tussenjaar waarin ze straks een half jaar stage gaat lopen bij een cosmeticabedrijf en dan in september 2019 beginnen aan haar masterstudie.

Zelf worstel ik nog steeds met balans werk - gezin. De ene week gaat het duidelijk beter dan de andere.
Het belangrijkste is dat ik mild voor mezelf ben en blijf, dus de lat niet te hoog leggen en soms alles wat 'moet'(van mezelf) negeren en gewoon met thee en breiwerk op de bank ploffen.

En zo gaan we al naar het einde van de maand; in het vooruitzicht CastleFest Wintereditie en een concert van Nightwish.

Samhain

Het jaarfeest dat misschien het meest tot de verbeelding spreekt ook vanwege de associatie met Halloween (Allerheiligen) en Los Dias de los Muertos (de dag van de doden).

Samhain is de donkere tegehanger van Beltane. De hemelgod Lugh die zichzelf offerde met Lughnasadh en zijn reis naar de onderwereld begon met Mabon is met Samhain aangekomen in de onderwereld.

Dit feest betreft het sterven van het jaar en is daarom ook het feest van het Nieuwe jaar, want een sterven houdt een wedergeboorte in.
Maar op dit tijdstip is de dood duidelijker waarneembaar dan de nu nog abstracte wedergeboorte.
De akkers liggen braak, het levenssap is in de wortels wegegezonken en de hele natuur is in rust.

Met Samhain lost het oude jaar op, valt uiteen, en daardoor vervagen ook alle grenzen, met inbegrip van die tussen de levenden en de doden. Daardoor kun je eerder dan anders de aanwezigheid ervaren van degenen die voor ons gestorven zijn, maar nog steeds met ons verbonden zijn en over ons waken.

Dit is de tijd van dood en wedergeboorte,  van transformatie.

De tijd van Mabon leerde al welke obstakels ons tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat je als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in de nieuwe jaarcyclus.

Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.
Maar een nieuw begin komt wel met offers. Je moet je bewust zijn wat je wilt opofferen, waar je afstand van wilt doen.

De pompoen, het symbool van Samhain, deze wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsen die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht zelf, symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door van het vruchtvlees soep, cake of brood te maken symboliseer je de wedergeboorte.

De elementen van Samhain zijn water en aarde.
Water om los te laten, om het oude met de stroom mee te laten voeren.
Aarde om te gronden, om diep in onszelf te kunnen gaan en te begrijpen wat we voor het nieuwe jaar nodig hebben.

Voor onze voorouders was Samhain het laatste oogstfeest; het slachtfeest.
Het vee werd binnen gehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Het bloed werd over de akkers verspreid om dank te zeggen en een goede oogst voor het volgend jaar te verzekeren. Dit zou misschien de reden kunnen zijn dat november ook de bloedmaand genoemd wordt.
Nadat het restant van de zomer op een vreugdevuur was beland en de voorbereidingen voor de winter waren afgerond, hebben onze voorouders deze periode gezien als het moment waarop de oude cyclus overgaat in een nieuwe.

Dit is de periode om naar binnen te keren. Samen te zijn met familie en dierbaren, de doden te eren en de geboortes van het afgelopen jaar te vieren. Te voelen en te beseffen dat ieder einde ook weer een nieuw begin inhoudt.

Blessed Samhain!