Zomer

 

Het is nu toch echt zomer, de lange dagen vertellen het, de uitbundig bloeiende planten zingen het, zelfs de kalender zegt het. Alleen voel ik het niet. Ik geniet van de lange avonden, van alles wat groeit en bloeit in tuin en moestuin, maar het gevoel wat ik anders altijd heb zo rond de zomervakantie ontbreekt bij mij.  Ik realiseerde me , zelfs een tikje verbaasd, dat volgende week de eerste collega's al met vakantie gaan. Dat vakantie gevoel of bijna vakantie gevoel ontbreekt dus totaal bij mij.

Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat ik deze zomer geen vrij heb genomen, dus ik heb ook geen last van het gevoel te stranden in het zicht van de haven, wat ik normaal heb vlak voor ik eindelijk met vakantie ga. Deze zomer ben ik de rots in branding van onze afdeling en ik vind het wel prima. Waren werk en collega's mijn afleiding in januari, nu is het de constante factor, soms zelfs houvast.

Langzaam komt mijn lijf weer uit de totale fight or flight modus, waarin het in januari beland was. Waarin ik zoveel mogelijk mijn gevoel opzij schoof, want ik moest overleven, sterk zijn, standvastig, maar soms ook meebuigen als het riet langs de slootkant. En met het loslaten van die modus komen pijn en verdriet soms op de meest overwachtse plaatsen en momenten naar boven. En dat mag.

Waar hij me blijft vertellen dat ik zijn anker ben, is mijn anker, mijn vertrouwen, in januari zo abrupt losgeslagen dat het de bodem nu wel voelt, maar nog niet er weer in vastzit, dat heeft tijd nodig en die tijd krijg ik. En ja, hij en ik, zijn nog steeds een wij, alleen voorlopig in een andere vorm dan het was.

En voordat iedereen denkt dat ik dit jaar echt doorga zonder vakantie, wees niet bang. Ik had ergens in mei een collega al moeten beloven om minimaal een week vrij te nemen in de zomermaanden en dat heb ik gisteren dan ook gedaan. Half september, na de verjaardagen van de dochters, ben ik twee weken vrij. En als kers op de taart gaan hij en ik dan samen naar Berlijn.

de laatste weken

 

Ik had een paar weken geleden mijn laptop al verplaatst van de zolder naar de bijkeuken/werkkamer en daar ben ik nu heel blij mee, want hier is het nog goed te doen met luxaflex voor de ramen en plavuizen op de vloer. Ik begrijp ook niet dat de katten niet hier gaan liggen, de ene ligt te stoven verstopt onder de vlinderstruik en de rozemarijn en de ander ligt in de schuur languit op de vloer. 

En omdat ik toch bezig was de foto's van camera en mobiel over te zetten op de laptop, kon ik ook wel even iets bloggen. Het was al weer een tijdje geleden en er is best wel veel gebeurd deze laatste weken, met kleine stapjes, die soms best veel betekenen, komen R en ik toch weer dichter tot elkaar.

Ook jongste dochter maakte een stap, de opleiding voor het komende schooljaar, waar zij in december voor koos, bleek toch niet bij haar te passen. Er volgden wat gesprekken tussen haar en mij en ook tussen leerplicht en ons. En samen met de leerplicht ambtenaar en een begeleider van haar mbo kwamen ze tot een compromis. Ze blijft werken waar ze nu werkt, want dit bedrijf is een officieël leerbedrijf, en ze gaat straks één dag in de week naar school. 

Nu zijn de foto's bij deze blog een verzameling van de afgelopen weken en ook nog in willekeurige volgorde. Maar deze hierboven is van deze ochtend, toen ik voor het echt warm zou worden de doperwten ging oogsten. Dit is ook echt de hele oogst, als ik ze dop blijft er net een hoeveeleid over voor één maal, maar dat maakt mij niet uit, dit is mooi wel eten uit eigen tuin.

Moet altijd een beetje lachen om mezelf, hoe trots ik kan zijn op mijn oogst, ook al is die best bescheiden.

Alles bijelkaar zijn het misschien allemaal kleine dingen, maar die maken wel mijn dag en dagen.

Litha

Midzomer / Zomerzonnewende.  Misschien klinkt het vreemd om vandaag Midzomer te vieren, terwijl voor ons de zomer net is begonnen. Maar vandaag vieren we de langste dag en hier voorafgaand de kortste nacht. Vanaf Yule tot nu leven we naar het licht toe; de dagen lengen. Litha is het keerpunt, vanaf nu gaat het leven weer van het licht af; de dagen zullen weer korter worden tot aan Yule.

Met Litha bereikt alles een hoogtepunt, alles in de natuur is groen. Het is ook de dag met de meeste zonne-uren. Dit geeft de kracht van de zon weer. Er wordt een keerpunt gevierd, men wacht de oogst af, nu gaat groei en bloei over naar rijping van de vrucht.

Dit is de tijd van het element vuur. Vuur brandt en een te veel aan vuur doet alles verbranden. Dit is ook de tijd van het offer van de god. Hij offert zichzelf op (neemt af in kracht), zodat de oogst niet op de velden zal verbranden. Dit is ook de tijd van de godin Artha; de berin, de beschermster. Zij beschermt zowel haar dierbaren als haar eigen grenzen. Zij geeft grenzen aan, opdat je niet door je eigen vuur(passie) verteerd zal worden.

Litha is een vrolijk jaar feest met zang, muziek en Midzomervuren. Deze vuren worden ontstoken voor bescherming, reiniging en de hoop dat de zon zijn warmte lang genoeg zal behouden om een goede oogst te waarborgen. 

Blessed Litha

Life lately

 

Ik was het weekend bij mijn moedertje in Drenthe en ik kwam terug met tuitende oren, wat plantjes voor in de tuin en een bos pioenen. Het was een gezellig weekend. We aten asperges, waar ik sowieso heel blij van word. Asperges,  die je daar gewoon bij de kweker haalt en de eitjes voor erbij, bij de boer aan de overkant. Ook liet mijn moeder mij haar favoriete tuincentrum zien, dat is nu ook mijn favoriete tuincentrum, alleen jammer dat ik er 200 km voor moet rijden 😂 Terwijl moeders 3 kratjes vulde met perkplantjes, keek ik rond tussen de vaste platen, die heerlijk op alphabetische volgorde stonden. En daar vond ik Bijvoet (Artemisia), Duizendblad (Achillea) en toen kon ik de Smeerwortel (Symphytum) ook niet laten staan, dus mijn kruidentuin begint echt al vorm te krijgen. Het boek 'All My Wild Mothers' wat ik afgelopen winter las, inspireerde mij tot het maken van een tuin gevuld met geneeskrachtige planten. Ik kan nu voor mijzelf echt wel zeggen dat tuinieren heelt, ik denk dat ik op sommig gebied meegroei met mijn plantjes.

Ook breide ik de laatste dagen gestaag door. De spencer waar ik begin juni mee begon is nu al weer bijna klaar. En dat is maar goed ook, want het kan zijn dat ik wol heb besteld om mee te doen met een knit-along om een zomervestje te maken.

De routine van de afgelopen tijd is vooral tuinieren, wassen/schoonmaken, werken, koken en breien en daarin heeft iedere dag zo zijn eigen regelmaat. En omdat regelmaat en routine mij altijd rust geven, merk ik ook dat er langzaam meer ruimte komt in mijn hoofd, mijn gedachten schieten niet meer steeds alle kanten op. Er is rust en focus en dat voelt goed.

Neemt niet weg dat ik nu wel meoe zorgen dat de kattenbak verschoond wordt, de was opgevouwen en misschien ook de groente schoon gemaakt. Dus over tot de orde van de dag.

Beetje rommelen - huis, tuin en breiblog

 

Ik was door hemelvaart en een verlofdag ineens 6 dagen vrij en ik had grote plannen. Dit wilde ik al heel lang; een aantal rijen stenen uit de cirkel halen en hiervan in de plaats ruimte te maken voor platen. Meer groen in de tuin. Vrijdag begon ik ermee en eigenlijk had ik gedacht dat het veel meer werk zou zijn, maar in één dagen waren de steentjes eruit, het zand uit de cirkel geschept en weer bijgevuld met aarde en de planten, die al stonden te wachten in allerlei potten, gepland. Terwijl ik tussendoor ook oudste dochter even naar het vliegveld (Rotterdam) bracht. Ik was vrijdagavond dan ook best trots op mezelf. En zaterdag vooral heel stil, overal spierpijn 😂 Het boompje wat er staat is een wilde appel en verder staan er kruiden zoals valeriaan, citroenverbena,  salie, vrouwenmantel, nagelkruid en boerenwormkruid. Nu hoeven ze alleen maar te gaan groeien.

De moestuin staat er dit jaar goed bij (geeft nog steeds nul garantie), maar ik heb erwten, stambonen, pastinaak en natuurlijk rabarber. En in een bak staat nog wat palmkool en de pas gezaaide broccoli komt ook al op.

En dan heb ik sinds tijden m'n brei mojo terug. Eigenlijk sinds januari kwam er weinig van mijn naalden, m'n hoofd te vol en geen rust. Maar dat heb ik de afgelopen dagen toch wel goed gemaakt.

Mijn Bergensweater is af. Het is een cropped truitje, gebreid met dubbele draad, dus heel bulky. En vooral heel leuk. De ideale trui voor de wat frissere avondjes op de camping 😉 En ik maakte eindelijk ook het paar sokken af, die ik begin februari begon. Ik noemde deze mijn sorrow socks, maar deze naam doet ze geen eer aan, want ze zijn een joy om te zien.

En omdat ik zo lekker bezig was, zette ik ook nog iets nieuws op. De rowanberry spencer, waar ik patroon en wol al voor had liggen. Dus ik heb me wel vermaakt de afgelopen dagen. 

In ieder geval zijn mijn vrije dagen omgevlogen. Morgen gewoon weer aan het werk, maar over een uurtje eerst maar dochter ophalen van het vliegveld. En dan is het hier weer routine as usual.