Lamlendig

Half Nederland is al zo'n beetje omgevallen door griep of keelontsteking, dus is het helemaal niet vreemd dat ook hier de klachten de kop op staken; keel als schuurpapier, snotkop, spierpijn en lamlendigheid.
J. was de eerste en gelijk ook voor een dag of vier gevloerd en dat voor iemand die eigenlijk nooit ziek is.
Lief begon eind van de week al te klagen over keelpijn en hield zichzelf nog met paracetamol overeind.
En zaterdag stond ik op  met een heel rauw gevoel in m'n keel, ook de klos dus.
Het werd een weekend van thee met honing, soep en 's avonds echt comfort food; zoals lasagne en rendang-rundvlees.

Behalve thee zetten en koken, deed ik verder niet veel, geen fut.
Nou ja, wel om te breien, dat doe ik vanaf mijn hoekje van de bank.
Dus het eerste paar sokken van 2019 rolde zaterdagavond van de pennen.

En het blijkt dat me ziek voelen goed is voor mijn brei-mojo , want gisteren zette ik de volgende sok al op de pennen.

En omdat ik me vandaag nog steeds wat brak voel, schiet het breien aardig op.

Nu hopen dat M en miss T de dans kunnen ontspringen en we hiermee het hoofdstuk kwakkelen en ziek meteen kunnen afsluiten.

Imbolc

Het feest van het vroege voorjaar, dit is het moment dat de aarde weer ontwaakt.

De winter loopt ten einde en bij het afwerpen van de duisternis, de dagen lengen, voelen wij ook nieuw leven en een nieuwe bloei in onszelf ontluiken.

Net als de piepkleine groene blaadjes en witte kopjes van de sneeuwklokjes, die nu uit de aarde te voorschijn komen, zo gaan wij onszelf voor bereiden op mogelijkheden en beloftes van de komende tijd.

Imbolc of Oimelc verwijst naar de ooien die rond deze tijd lammeren. 

Hierom staat Imbolc voor het nieuwe begin, het prille.

Het is de tijd om je te focussen op de mogelijkheden van de toekomst, terwijl je gegrond blijft in de realiteit van alledag.

Imbolc - afgeleidt van het Keltische bolc of bolg, wat buik betekent.

Imbolc zou dan 'in de buik' betekenen.

Met de buik wordt Moeder Aarde bedoelt, uit wiens 'buik' of wel akker, alle leven weer naar boven zal komen.

De tijd van Imbolc, is de tijd van de Godin Bridget, zij is het jonkvrouwe aspect van de Godin. De zwangere jonkvrouw, zwanger van het jonge zaad van de zon. Als zodanig is Bridget godin van het vuur en de vruchtbaarheid. 

Zij is de hoedster en beschemster van het vuur.

Zij bewaakt de vuren van inspiratie, smeedkunst en heling.

Voor haar branden wij kaarsen en hiermee verwelkomen wij  de zon weer in ons leven.

De elementen die horen bij Imbolc zijn Aarde en Lucht. De Aarde waarin nieuw leven ontkiemt en  Lucht, die als een frisse wind door onze gedachten gaat, zodat wij weer opener en energieker kunnen zijn, zodat we weer ruimte krijgen voor het nieuwe.

Bij Imbolc horen ook nieuwe plannen en intenties voor het komende (groei)jaar, dit zijn de zaden die ik dit jaar plant en tot bloei wil brengen:

✮ Mild zijn naar mezelf toe; mijn imperfecte zelf is goed genoeg

✮ Goed voor mezelf zorgen, want hoe kan ik goed voor een ander zorgen als ik dit niet        voor  mijzelf doe

✮ Dit jaar weer meer uit eigen tuin eten, de moestuin weer serieus oppakken.

✮ Mijn brei-skills verbeteren

Hebben jullie plannen, die je dit jaar wilt uitvoeren?

Na de lange wintermaanden waarin onze energie naar binnen was gekeerd, mag deze vanaf Imbolc weer uitwaarts keren, we gaan ons weer richten op de buitenwereld!

Dus draag de vlam van binnen weer naar buiten en verwelkom het voorjaar!

Blessed Imbolc

de kop is er af

De eerste maand van het jaar zit er al weer bijna op.
Nu vond ik de eerste helft van de maand best druk, deze tweede helft was er niet rustiger op.
Maar nu was ik vooral druk met dingen voor mijzelf.

Lief, miss T en ik gingen naar de musical Cats.
Vroeger, lees 30 jaar geleden, was ik al eerder naar Cats geweest. Maar ondanks dat ik het al een keer had gezien, werd ik deze keer ook weer betoverd door de muziek, door de dansers, door alles eigenlijk.
En het was ook prachtig om te zien hoe miss T genoot van dit alles.
We hebben echt een heerlijke middag gehad met z'n drietjes.

Verder nam ik deel aan een Moonquest bij Modron Moonflow; vier dagen lang verdieping zoeken in je zelf - intenties, maar ook struikelblokken - welke weg wil je bewandelen - wat houdt je tegen.
Het werd mij snel duidelijk het grootste obstakel ben ik zelf - vooral in de eisen die ik mijzelf opleg. Ik mag echt wel milder voor mezelf zijn en accepteren dat mijn imperfecte zelf goed genoeg is.
Dus ja, heel leuk om te doen en voor mij ook weer een eye-opener.

En ook al lag er vorige week sneeuw, toch heb ik het gevoel dat we echt al richting lente gaan. Het  groen van de eerste bolletjes komt al boven de aarde uit.
Dus wat mij betreft op naar februari, op naar Imbolc; laat de lente maar komen (maar misschien ben ik nu een beetje te ongeduldig en moet ik het maar nemen zoals het komt 😉 )

week 2 en een beetje

En dan is het alweer half januari.
Deze  weken staan vooral in het teken van 'werk'.
Net als vroeger werk ik nu even vier dagen in de week. Gelukkig is het maar tijdelijk, iets met maand- en jaarafsluiting en achterstand door de feestdagen van eind vorig jaar.

Maar natuurlijk is het niet alleen werk. Ik zorg voor genoeg relax-momenten voor mezelf (dus dit is niet alleen voor mooie plaatjes op IG 😁, ik lees en brei ook echt)
We deden zelfs al weer een concertje; The Dolmen (onze favoriete Castlefest-band) speelde in Baroeg, dus daar gingen we naar toe. En miss T ging ook mee; eigenlijk  haar eerste echte concert in een zaal. Ze vond het geweldig, zat (met gehoorbescherning op) op de rand van het podium, zodat zij haar heldin, de zangeres, van dichtbij kon zien.
Na het concert hoopte ze nog dat de drummer zijn drumstokjes weer in het publiek zou gooien, net als op Castlefest waar zij deze toen op een haar na mistte en dat nog steeds jammer vindt.
Helaas was de drummer deze keer zuinig op zijn stokken.
Maar toen zij samen met Lief, na afloop van het concert, dit  aan de zanger vertelde, riep deze de drummer en kreeg miss T alsnog haar drumstok.
Met een zeer gelukkig (en moe) meisje achter in de auto reden wij toen naar huis.

Nu is het woensdag, en vandaag is het zo grijs, dat ik al de hele dag het idee heb dat het schemert.
Vanmorgen met miss T mee gelopen naar school en haar naar de klas gebracht, dat mag nog steeds van haar.
Daarna ben ik meteen boodschappen gaan doen, zodat er in ieder geval tot vrijdag uit voorraad gekookt kan worden. Wat opruimklusjes in huis en daarna met thee op de bank om snel een paar pennen weg te breien.

Woensdag is voor miss T tostidag, ik kan niet meer zeggen onze tosti-dag, want vorige week gaf het niet-glutenvrije tosti ijzer de geest. Dus als miss T rond 12.45 weer thuis is, liggen er onder haar ijzer al tosti's klaar. Ze vindt dit altijd een fijne binnenkomer.

Misschien dat je het ook al hebt langs zien komen op instagram, #tenyearchallenge, waarbij mensen een selfie laten zien van 2009 en 2019.
Nu ben ik dat niet van plan, maar ik bedacht wel dat ik dit blog in 2009 ben begonnen. Dus ik las wat oude blogposts terug uit 2009 en in een er van schreef ik dat ik mijn (toen) puberzoon zijn duitse woorden nog moest overhoren.
En nu tien jaar later zit ik aan de eettafel,  zit miss T tegenover mij en leert haar spelling, zodat ik haar straks kan overhoren.
Niet te geloven, time flies.

a a n d a c h t

Voor dit jaar gaf ik mezelf een woord om het hele jaar door als leidraad te gebruiken.
Het woord voor dit jaar is 'aandacht'.

Dit woord gaat mij bij de les houden, om aandacht te geven aan waar ik mee bezig ben, aandacht te geven aan wie het nodig heeft, maar ook om mijzelf aandacht te geven.
Dus iedere taak, die ik op me neem, met mijn volledige aandacht doen en me niet laten afleiden door andere dingen; of het hier nu om opruimen, koken, breien of mijn baan gaat.
Aandacht geven aan wie het nodig heeft, spreekt voor zich, maar hierbij staat mijn gezin wel op de eerste plaats.
En mijzelf aandacht geven lijkt me wel duidelijk; hoe kan ik voor anderen zorgen, als ik niet eens goed voor mijzelf zorg.


Dus bedacht ik mij vanmorgen, dat ik vandaag naar buiten moest, gewoon een stuk lopen. Deze week werk ik een extra halve dag en zit ik dus bijna 4 dagen tussen vier muren.
Nu ben ik goed in mij dit soort dingen voornemen, maar om ze ook uit te voeren is een ander ding, want ik vind alleen lopen eigenlijk niet leuk.
Vroegah met puk in de kinderwagen of buggy, geen probleem, hele stukken liep ik door de wijk, maar alleen lopen vind ik dan toch wel anders.
Maar ik heb het gedaan, natuurlijk nog wel aan de dames gevraagd of er iemand mee wilde lopen en toen dat niet was, toch zelf de deur uit gestapt en gewoon een flink stuk door onze wijk gelopen.
Dus deze buitenlucht heb ik gehad en de warme thee was erg lekker toen ik weer thuis was.
En het grappige is, dat ik er energie van heb gekregen en dat voelt goed.