Beetje offline

Ik was er even niet.
Niet hier dan, op instgram was ik nog wel af en toe te vinden en het dagelijks leven ging gelukkig ook gewoon door.

Ik rommel weer dagelijks in de tuin, hier wat onkruid uittrekken en daar wat water geven. Miss T zaaide zonnebloemen en ik kreeg een paar Lavateraplantjes van m'n moeder en dat alles proberen we nu op te kweken tot sterke planten, die straks de volle grond in kunnen.

Miss T logeerde het hemelvaartsweekend bij mijn moeder en Lief en ik gingen samen naar Maastricht.
Heerlijk is dat samen door de straatjes slenteren, heel veel terrasjes aandoen en echt tijd voor elkaar hebben, zeker als je weet dat dochter het bij oma prima naar de zin heeft.

Kortom het gaat hier goed (en dat wilde ik toch wel even melden)
En nu ga ik snel weer offline, miss T ophalen van school en dan verzinnen wat we vanmiddag gaan doen.

Beltane

Voor onze pagan-voorouders was de eerste dag van mei, de eerste dag van de zomer.
Het is een feest van licht en vuur en staat recht tegen over Samhain; het feest van het duister.

Zij vierden dit feest met zang, eten en drank  en in sommige gevallen met een woudhuwelijk, dat werd gezien als een seksuele vereniging waarbij de Gehoornde God via de man als medium de Godin bevruchtte via de vrouw als medium. Het ritueel werd uitgevoerd als een viering van het leven en de liefde en terwille van vruchtbaarheid en een rijke reproductie , zowel op de akkers als onder mens en dier.
Hiertoe trokken veel jonge mensen samen het bos in, waar ze traditiegetrouw naast de liefde bedrijven ook de hele nacht moesten blijven om op de eerste dag van de zomer de Zon te zien opkomen.

Nu is het thema van de Beltanerite: het onschuldig genieten van sensualiteit en de creativiteit die vrucht is van de vereniging van tegengestelden.

Het ontsteken van een Bel-vuur is een aanroeping tot de Zonnegod om zegen en bescherming voor het komende jaar. Dit vuur heeft van oudsher vele helende en zuiverende eigenschappen. Het vee werd door smeulende sintels gedreven om ziekten uit te bannen. Zwangere vrouwen sprongen er overheen om zich van een goede afloop van de bevalling te verzekeren. Reizigers sprongen over het vuur voor een veilige reis. Zieken lieten hun kwaal achter in de vlammen.
Stellen konden samen over het vuur springen om bescherming van hun verbintenis.
Of gewoon een wens voor de komende zomer met de vlammen mee sturen.

De windstreek die hoort bij Beltane, is het zuid-oosten. Dit jaarfeest ligt tussen Ostara (oosten) en Litha (zuiden).
Dit geeft ook aan dat deze periode in teken staat van twee elementen; lucht en vuur.
Lucht in de frisse wind, die overal door heen waait, waardoor je overal nieuwe ideeën kunt opdoen samen met het Vuur van de inspiratie. Het verwarmende vuur, waardoor je actiever en energieker wordt. Het vuur dat de bevlogenheid geeft om ideeën uit te voeren en wat ons letterlijk opwarmt, waardoor al het leven ontluikt en bloesemt.

Hoe ervaar ik deze tijd zelf; vanaf Ostara merk ik dat mijn energie weer toeneemt. Ik wil weer dingen gaan ondernemen in plaats van alleen het dagelijkse ritme vast te houden. In de periode van Beltane wordt dit alleen maar sterker. Ik moet naar buiten en wil licht en lucht om me heen voelen, dus ik gooi letterlijk ramen en deuren open (wat niet altijd door iedereen hier in huis wordt gewaardeerd).

Beltane, het feest van vruchtbaarheid en bevruchting.

De natuur toont zich met bloemen en bloesems in al haar uitbundigheid.

Voel de zon, voel de warmte, voel het leven, vier het leven.

Heb lief,

Wees vrolijk

Vier Beltane

Blessed Beltane

De Tuin ~ editie 2018 ~

Die tuin van ons is wel een ding. Al zolang we hier wonen, probeer ik ieder jaar opnieuw een kleine moestuin te planten. En dat gaat het ene jaar beduidend beter dan het andere.  Ik denk dat vorige jaar het absolute dieptepunt was. Ik heb nog een poging gedaan met het zaaien van erwten, die doen het altijd, maar ook deze plantjes werden met de grond gelijk gemaakt door ons slakkenleger. Toen heb ik de handdoek maar in de moestuin ring gegooid en helemaal niks meer aan de tuin gedaan.
Ik had er gewoon geen energie meer voor, nu zat ik ook rond die tijd heel laag in mijn energie, ik had heel veel gedoe op mijn werk en kwam daar volledig leeggezogen vandaan en had iedere vrije dag nodig om een beetje bij te komen.
Eind van de zomer was het bovenste deel van de tuin dan ook helemaal overwoekert door paardebloem, zevenblad, vrouwenmantel en uitlopers van de braamstruiken.
Maar toen ik een dag aan het werk was heeft Lief samen met hulp van miss T, alles eruit getrokken of gesnoeid (inderdaad alles!)
En we zijn weer opnieuw begonnen, tenminste dat was het plan. Vorig jaar heeft Lief nog pad en trapje met stapstenen gemaakt, dus alles is weer begaanbaar.
Alleen ben ik  vergeten om al vanaf het begin van de lente het onkruid  de ongewenste planten te verwijderen. Ik heb dus weer iets te veel zevenblad en paardebloem.

Maar wat ik eigenlijk veel erger vind, ik was het afgelopen jaar helemaal kwijt geraakt hoe ontspannend ik een beetje rommelen in de tuin vind en dat ik energie krijg van het poten en verzorgen van plantjes. En hoe heerlijk het is om 's ochtends vroeg voor ik ging werken nog even naar boven te lopen in de tuin om te kijken hoe alles er bij staat.
Dat wil ik weer terug.

Lief maakte in ons terrasdeel een kleine bak tegen de schuur en samen met miss T zocht ik plantjes uit, die vlinders (en bijen) aan trekken.
Dit jaar wordt het zeker geen grote moestuin, maar ik ga (zodra ik het pad rond de bakken weer begaanbaar heb) wel wat groente poten in de bakken, alleen nu niet zelf zaaien, maar gewoon plantjes kopen bij een tuincentrum en kijken of we deze groot kunnen laten groeien.

En verder veel bloemen en kruiden. De gewone keukenkruiden zoals tijm en rozemarijn heb ik al staan en natuurlijk ook citroenmelisse, waar ik 's zomers vaak thee van zet.
En gelukkig herinnerde ik me dat vlakbij waar Lief vroeger zijn huis had er een tuincentrum is, ik denk een familiebedrijf, waar Smeerwortel, Alsem en Longkruid gewoon te vinden zijn.
Ik voelde mij daar een zeer gelukkig mens, met mijn mand met kruiden en plantjes aan mijn arm.

Dus mocht het vandaag nog droog worden, dan weet je waar je me kunt vinden.

En anders.....

doe ik als onze katten

Never a dull moment

Met Lief in San Francisco (werk) en zoon J. op vakantie, hadden wij ineens een meiden huishouden.
En dat was gezellig en harmonieus, al denk ik, dat miss T er soms anders over dacht, want af en toe had zij ineens twee moeders.

Maar toch de sfeer was gemoedelijk en het huis opgeruimd en ondanks dat ik m'n liefje miste, verliepen de dagen toch in hun vaste routine.
En ik bedacht me hoe ouder miss T wordt, hoe makkelijker het allemaal gaat.

Maar toen ging het toch nog even mis.
Miss T ging na het eten 's avonds nog even buitenspelen, gewoon hier in de buurt.
Ruim voor de tijd dat ze binnen moest zijn, stond ze huilend voor de deur.
Ze was gevallen........ van het dakje van het speelhuis....... op haar arm.

Nu ben ik geen type die meteen naar een huisarts rent. Miss T heeft drie broers, dus ik ben wel wat gewend, maar hier was ik toch niet gerust over.
Dus gebeld naar de HuisArtsenPost en nadat de assistente mijn verhaal, aangevuld door miss T, had gehoord, maakte ze voor ons een afspraak bij de arts.
Dus dan zit je op maandagavond ineens in de wachtkamer van de HAP.
Gelukkig was het nu niet druk en werden we snel door de arts opgehaald, die weer het verhaal aanhoorde, en miss T. haar arm bekeek.
En ons doorstuurde naar de SpoedEisendeHulp om toch maar even een foto van de arm te laten maken.
Weer wachten en ook hier ging het weer redelijk snel, maar miss T had pijn, was moe en wilde naar huis.
Gelukkig bleek uit de foto's dat haar arm niet gebroken was, wel flink gekneusd, maar ze mocht de arm gewoon gebruiken en bewegen, zo ver dit ging.
Ik was gerustgesteld, miss T blij en we konden weer naar huis.

Dat was ook de enige avond dat miss T haar vader echt mistte, maar toen ze bij mij mocht slapen op zijn plek was het dan toch weer goed.
En ik begrijp dat ook wel, als je zo bent geschrokken en ook nog pijn hebt, wil je gewoon dat allebei je ouders bij je zijn.

Gelukkig ging het al snel beter met haar arm en nu na een week, hoor ik haar  niet meer over bewegingen die nog pijn doen.

Ook zijn we inmiddels weer wat completer, want Lief is weer thuis met minder last van jetlag dan hij had gedacht.
En omdat het nog steeds mooi weer was gingen we een dagje zeilen met schoonzus, nichtje en vader van Lief (een familie dagje dus)

Ik lag gewoon de hele middag een beetje te soezen in de zon. Lief was druk met zeilen en miss T. vermaakte zich met haar nichtje.

De dag erna nog steeds mooi weer. Tijd voor een wandeling en mini picknick in Meyendel. En wat was het er prachtig groen.

En ik merk het iedere keer weer. Hoe leuk ik het aan het water ook vind, echt ontspannen doe ik pas door tussen de bomen te zijn.

En als ik er dan toch nog een leermoment aan moet hangen, dan is het wanneer alles voorspelbaar verloopt, er in eens iets kan gebeuren wat je toch even uit je ritme brengt 😀

een leerzame week

Zomaar een week waarin ik veel leerde over mijzelf.

Ik las ergens een stuk waarin iemand vertelde dat zij vaak direct reageert (en daarin ook heel duidelijk is) Maar dat het ook is dat ze gehoord wordt omdat ze een krachtige persoonlijkheid is, want zij gaf aan dat indien haar collega, iets precies hetzelfde zou verwoorden, er helemaal geen notie van genomen zou worden.
En dat trof me, want ik ben zoals die collega. Ik heb altijd het gevoel dat ik moet schreeuwen om gehoord te worden, dat ik pas serieus genomen word, als ik heel kwaad ben (en dus allang al over mijn grenzen heen ben)
Wat ik ermee ga doen, weet ik nog niet. Proberen duidelijker te worden en zeker ook mijn gevoel duidelijk uit te spreken.

Wil nog niet zeggen dat het me meteen lukt.
Afgelopen dinsdag probeerde ik een collega te helpen iets betaald te krijgen. Ik ging een tikje buiten de standaard procedure om, maar had ook gezien dat haar mail op mijn vrije dag was verstuurd en mijn baas er niet naar had gekeken. Dus ik wilde er wat vaart achter zetten.
Krijgen desbetreffende collega en ik via de mail een sneer, dat we procudures moesten volgen etc. etc., maar in deze mail waren meteen ook een aantal mensen in cc meegenomen, die er naar mijn mening niks mee te maken hadden.
Eerst heb ik mijn schouders er over opgehaald., maar later besefte ik dat ik vooral kwaad was over dat in cc-en
Misschien had ik even naar hem toe moeten stappen en zeggen dat zijn mailtje okay was, want wij gingen buiten de vaste procedure om, maar dat het in cc-en van de halve gemeente niet zo kies was.
Toch heb ik het niet gedaan, want ik weet ook dat mijn baas een plaat voor z'n kop heeft wat betreft subtiliteit en ik denk dat hij niet eens het vermoeden heeft dat het voor mij  ietwat vernederend overkwam.
(Tenslotte noem ik hem niet voor niks 'de botte boer')

En nu ik dit opschrijf besef ik dat hij dat ook nooit zal weten als ik het niet uitspreek. Ai, een leermoment!

Vandaag las ik bij een foto op instagram, dat deze vrouw superblij was dat ze een bepaalde stap had gezet, ondanks twijfel of ze dit zou kunnen volhouden, het niet te moeilijk zou zijn en meer van die beren.
Maar ze veegde al die beren van de weg, zette de stap en was daar blij mee.

Ook daar kan ik wat van leren, want ik begin van bij voorbaat niet aan dingen omdat ik van te voren al allerlei beren op de weg zie staan.
De grootste beer is bij mij tijd!
Ik goochel nu al zo met mijn tijd, alle ballen hoog houden kost mij behoorlijk wat moeite.
Maar ik weet ook dat wanneer ik even niet aan die beren denk en gewoon uit enthousiasme JA zeg, het ook goed komt.
Ik heb het gezien met de RoundRobin boekjes, waarbij ik heb gezegd van ik doe mee, zonder verder te denken of het me lukt om iedere maand de spreads af te maken of ik wel creatief genoeg ben (die twijfel kwam later wel)
Maar ik heb het gedaan, en je begrijpt het al, in plaats van dat het energie kost, krijg ik er energie van. En ja, de ene maand lukt het me beter dan de andere, maar doorgaans ben ik best tevreden met wat ik maak.
Dat is toch wel iets wat ik vaker in gedachte moet houden en misschien iets vaker springen, dan dingen afhouden.
(Een van mijn grootste sprongen was miss T, tenminste de aanloop naar haar, en kijk eens hoe goed dat heeft uitgepakt) 😊

En er wachtte nog een les voor mij.
Deze was dat wanneer je iets ging doen waar je tegenop ziet, je jezelf niet hoeft op te beuren zo van het valt vast wel mee. maar je jezelf een beloning in het vooruitzicht moet stellen.

Nou daar kan ik wel wat mee.
Lief zit nu al een week in SanFrancisco voor een cursus, dus ik ben hier in charge. En dat is helemaal niet vervelend of zwaar, want de meiden en ik hebben het heel gezellig met z'n drietjes.
Maar ik mis m'n lief wel en ik hou het nu al een week vol.
Best tijd voor een beloning, dus ik heb net een jurkje besteld. Dik verdiend!

(de foto's zijn van de magnolia voor onze deur, op instagram post ik deze ook als my daily magnolia)