en donderdagmiddag kwam het nieuws - reorganisatie

 

Het wordt weer eens een praatje werk.

Waar ik werk gaat het met een van de onderdelen (divisies) ronduit slecht. De cijfers waren al in de min en covid maakte het daar niet beter op; de kosten zijn te hoog en de inkomsten te laag (heel simpel gezegd, er zit natuurlijk veel meer achter). Kortom het was te verwachten dat er iets moest gebeuren, en dat gebeurde dus afgelopen donderdagmiddag. Zowel de projectleiders als de monteurs kregen rechtstreeks van de directie te horen wat de plannen zijn voor deze divisie. Het verdere bedrijf kreeg rond dezelfde tijd uitleg via de mail, een eerlijk transparant verhaal. De manager van deze divisie blijft nog tot eind december, maar voor andere een collega, van wie haar core-business door faillissement is weggevallen, is ontslag aangevraagd en zij is per direct van alle taken ontheven.....

Zakelijk gezien heb ik alle begrip voor deze beslissing, natuurlijk moest er iets gebeuren. De betreffende divisie komt nu onder management van een andere divisie, die de hele organisatiestructuur van dit onderdeel gaan aanpakken, dus een vrij rigoureuze, maar ook zeer noodzakelijke aanpak. Alleen persoonlijk gezien heb ik er moeite mee, je baan kwijtraken in deze tijd van het jaar, dat wens je niemand toe. Daarnaast is die ene collega nu weg, het stukje geen afscheid kunnen nemen maakt het ook heel naar. 

Het was vrijdag ook heel vreemd, de sfeer in het hele pand was bedrukt. Natuurlijk er is begrip, maar ook een licht ongemakkelijk gevoel, van wat staat er nog meer te gebeuren, blijft het hierbij. 

En er wordt meer gereorganiseerd; een van de receptie dames gaat er mee stoppen, voor haar komt er geen vervanging. We krijgen op onze telefooncentrale een keuzemenu geïnstalleerd, waarbij de beller rechtstreeks naar de juiste afdeling of divisie wordt doorgeschakeld. En dan vraag ik mij af, welke werkzaamheden blijven er dan nog over voor de andere receptioniste.....

En verder heb ik een paar sokken afgemaakt (en ook weer een nieuw paar opgezet) En bakten dochter M en ik een flinke stapel pannenkoeken ter ere van sint Pannenkoek.

Heel veel heb ik toch ook niet te vertellen, zo veel onderneem ik niet. Soms zijn werk en boodschappen, het enige uitje van de week. En dat terwijl dit in andere jaren de tijd van de winterfestivals was, Castlefest Winter of de MidwinterFair, allebei met gezellige kampvuurtjes en warme wijn en heel veel gezellige mensen, die ik dit jaar helemaal niet heb kunnen zien. Maar zo denk ik dat we allemaal wel iets of iemand missen.

Nu eerst miss T haar Engels overhoren, dan koken, vanavond vast nog een paar naaldjes breien en morgen maar weer werken.