donderdag 30 december 2021

in between days

Voor mij is de tijd tussen kerst en oudjaar een soort van tussen in tijd. Het is de tijd waarin ik al snel vergeet welke dag het ook al weer is. Dit jaar hebben wij deze tussen tijd als gezinstijd geclaimd. Na de kerst pakte wij wat spullen bij elkaar en vertrokken naar een huisje bij het bos.




Uitwaaien, natregenen, loslaten en weer gronden.

Rustig opstaan, wandelen, late lunch, spelletjes spelen, wat lezen, weer eten, misschien nog een spelletje, zeker nog wat lezen en luisteren naar de top2000, tot we weer het bed inrolden.

En de volgende dag herhaalde zich dit gewoon weer.




En vanmorgen reden we weer naar huis, werden begroet door onze katten, gooiden een berg modderige was in de machine en haalden wat boodschappen in huis.

En dan is het morgen oudjaar, mijn tussentijd is voorbij. Ik ben weer opgeladen voor het komende jaar.

En dan hoop ik heel hard dat het komende jaar ons wel fijne dingen gaat brengen, weer wat meer lucht en ruimte, verbinding in plaats van verdeeldheid en gewoon veel lieve dingen.

Wens ik iedereen een mooi, liefdevol en gezond 2022!!!!!

dinsdag 21 december 2021

Yule

Midwinter


Het hoogtepunt van de winter, de langste nacht van het jaar.
Nu vieren wij de terugkeer van het licht. En met de wedergeboorte van het licht, begint ook een nieuwe jaarcyclus.
De winterzonnewende markeert een punt van natuurlijke omslag op aarde. Dit is tegelijkertijd een tijd van evenwicht en van verandering.


Met Yule brengen wij hulde aan de Godin, moeder aarde, voor het feit dat zij opnieuw het licht heeft gebaard. Net zoals zij gedurende de donkerste tijd van het jaar het licht in haar schoot trekt, vanaf Samhain tot aan Yule, brengt zij bij de winterzonnewende het licht weer voort.
En met de komst van het licht eindigt ook de stille, donkere tijd. De kou zal gaan verdwijnen en het leven begint weer opnieuw.

Dit is de tijd van de Crones; Anbet en Hille.
Zij brengen ons stilte en bezinning.
Zij leren ons om te luisteren naar onszelf, zodat wij weer in harmonie kunnen komen, lichaam en geest in evenwicht.
Zij leren ons weer te putten uit eeuwenoude wijsheden, die als we maar doorgaan en doorjagen verloren zullen gaan.
Zij leren ons stilstaan en opnieuw aarden, zodat we de nieuwe jaarcyclus met vertrouwen in onszelf en in  evenwicht met onszelf kunnen beginnen.

Blessed Yule

zondag 19 december 2021

de rek is er uit

 

De rek is er helemaal uit bij mij.

Al bijna twee jaar worden we geleefd door het C-virus; groepsimmuniteit leek de oplossing, massaal vaccineren leek de oplossing, boosteren zal nu de oplossing zijn. Maar voorlopig leven we van lockdown naar lockdown, is het nieuws een aaneenschakeling van paniekberichten over de volgende virus mutatie en de gevolgen ervan voor de zorg.

Al met al heb ik het gevoel dat ik nu bijna twee jaar altijd 'aan' sta, mijn fight or flight mechanisme maakt overuren. En als je mij een beetje kent weet dat je dat het dan bij mij vooral om vluchten gaat. En nu weet ik het niet meer, de rek is er compleet uit.

Het is bijna Yule, ik trek mij terug en ga luisteren naar wat de crones van yule mij willen vertellen, welke raad ze voor mij hebben. Ik zoek mijn verbinding met de natuur en aard mijzelf weer om straks opgeladen aan een nieuw jaar te kunnen beginnen.

Tot gauw.

maandag 13 december 2021

alvast een jaaroverzicht

 



Een overzicht van alle door mij gebreide sokken in 2021.
Acht paar sokken, waarvan het eerste paar voor mijn lief. De streepjes sokken, die ik maakte van de mini-skeins van de 12days of YarnyXmas van Pinkprettiez. Drie paar sokken volgens patronen uit 52weeks of Socks. The Flowergathering socks uit TaprootMagazine, de sokken van de koffieboontjeskal van it-is-a -Sarah. En nog twee paar simpele (3r,1av) sokken.

En op de voorgrond ligt de sok waar ik nu nog mee bezig ben, sok 1 is bijna af, en dan proberen of ik dit paar ook nog afkrijg voor het eind van het jaar.

Maar toch, of het straks 8 paar of toch  9 paar sokken zijn. Ik vind het mooi overzicht van mijn creativiteit van dit jaar.


vrijdag 10 december 2021

guilty pleasure

 


Mijn guilty pleasure van deze maand, is niet het mezelf volproppen met chocolade kerstkransjes, ook al is dat wel een optie. Nee, mijn guilty pleasure is op youtube kijken, naar de 'vlogmas' video's van een aantal handwerkvloggers.

Niks is zo gezellig, als opgekruld in de stoel, mok thee erbij, sokkenbreiwerk op schoot en 'vlogmas'-filmpjes kijken.

Dus nu eerst die kat maar uit de stoel tillen.


woensdag 8 december 2021

de donkere dagen

 

Het zijn echt donkere dagen. Mijn collegaatje en ik mopperden er gisteren nog over; als we naar werk rijden/fietsen is het nog donker en als we 's avonds rond 17.15 uur de deur uit stappen is het weer donker. Het is dat ons kantoor ramen heeft, daarom weten we dat het overdag toch nog licht wordt.

Nog twee weken, dan is het midwinter en gaan de dagen weer heel langzaam lengen.

Wat mij wel opvalt is dat ik nu ik geen kinderen meer op de basisschool heb rondlopen, ik toch deze feestdagen wat anders beleef. Met kinderen op de basisschool wordt je deze maand veel meer geleefd; eerst moet de school in sint-sfeer worden gebracht, cadeautjes inpakken voor de lagere klassen, en vergeet de surprise niet. Is de sint het land uit dan volgt de oproep om de school in kerstsfeer te brengen, oproep voor kerstknutselouders en als klap op de vuurpijl, het kerstdiner, waarbij natuurlijk ook ouderhulp gevraagd werd.

En begrijp me niet verkeerd, ik heb regelmatig met veel plezier meegeholpen, maar ik vind het ook prima dat dit nu allemaal niet meer hoeft. We gaan de december tijd nu veel rustiger in, het begint nu echt een tijd van verstilling te worden. 

Gezinstijd, met een dekentje op de bank, warme choco en kerstfilms kijken.

Zo zijn die donkere dagen best fijn.🎄

maandag 6 december 2021

rondje door de week

 


Het was geen rustig weekje, de afgelopen week. Ik kan het al zien aan het aantal foto's wat ik maakte.... bijna niets.

Maandag was ik nog met oudste dochter naar de i.kea geweest voor twee boekenkastjes. Haar oude kamer op zolder is een beetje door mij ingepikt, daar staat nog haar oude bed, voor eventuele logees en nu dus ook twee boekenkastjes, zodat ik eindelijk al mijn handwerk-, lees- en kinderboeken, die ik overal en nergens bewaar eens kan uitzoeken en netjes in een kast kan zetten. Mijn project voor deze maand(naast nog meer sokken breien natuiurlijk)

Dinsdag begon mijn werkweek. We waren weer met de dames onder elkaar, aangezien onze manager vanuit huis werkte, vanwege een c-test van zijn dochter(zelftest positief, ggd test negatief). Het was niet zo'n gezellig dag, maar dat had te maken met een collegaatje van een andere afdeling, die na maandenlang van kastje naar muur gestuurd te zijn geweest, naar huis ging. Ze trok het niet meer, moegestreden zoals ze zelf zei. Dat raakte ons allemaal wel, dus we waren als afdeling even een dagje wat stiller. Bij het naar huis gaan, maakte ik ook nog wat mee. Ik had die dag weer eens de oude corsa meegenomen, en terwijl ik 's avonds naar huis wil rijden, begint er iemand achter mij te seinen en toeteren, dus ik heb de auto op de eerste parkeerplek, die ik kon vinden neergezet om eens te kijken wat er aan de hand was, blijkt dat al mijn achterverlichting was uitgevallen. Ik ben daarna op een mistachterlichtje naar huis gereden. En gelukkig is dat maar een ritje van 5 minuten, maar echt senang voelde ik me er niet bij.

Dus de woensdag begon met telefoontje met en ritje naar de garage, waar ze alles weer gefixt hebben en het viel nog mee ook. Dus ik rijd weer verlicht. Woensdag was ook een dag dat lief de hele dag op locatie werkte in verband met allerlei overleggen, maar die kwam eind van de middag thuis met de mededeling dat hij zich niet zo lekker voelde. En donderdag voelde hij zich gewoon rot, dus dat werd maar meteen een afspraak bij de ggd, maar omdat de zelftest toch negatief was, ben ik gewoon gaan werken. (Overigen was de ggd test ook negatief, dus het was een flinke verkoudheid) Dus ik had een zieke man op de bank. En ik merk dat ik prima om kan gaan met zieke kinderen, die horen met dekentjes op de bank en krijgen van mij kopjes thee, maar een zieke man is een ander verhaal, daar heb ik toch echt minder geduld mee. Boven in bed is prima, dan breng ik thee en bekers water, maar halfziek (en zielig) op de bank, daar heb ik dus geen geduld mee. Dus misschien was ik even niet zo gezellig, zeg maar een tikje kortaf. Niet een echt mooie karakter trek van mij, maar toch. Gelukkig is lief inmiddels weer helemaal beter

Zodat we gisteren een kerstboom hebben gehaald. Als gezin hebben we twee tradities: de kerstboom halen we met z'n allen en een van de kerstdagen koken we gezamenlijk, waarbij ieder een gang voor zijn/haar rekening neemt.


Meet Norman de Nordman, onze kerstboom voor dit jaar. En inderdaad hij is een tikje aan de brede kant, zodat we nu een iets kleinere zithoek hebben 😂
Zo en dan ga ik nu op zoek naar mijn kerstkookboeken, want miss T vroeg gisteren al wie welke gang gaat koken met kerst en ik vermoed dat het hoofdgerecht bij mij terecht gaat komen.

Een fijne week gewenst. 


maandag 29 november 2021

november rain

 


Wat heeft het de afgelopen week veel geregend, dagenlang zag ik niets anders dan een grijze lucht. Al dat grijs heeft wel zijn weerslag op mij er, tel er ook de aankondiging van nieuwe c-maatregelen, die ons vorige week boven het hoofd hingen, bij op, dat zorgde ervoor dat mijn hoofd overuren maakte. Ik voelde me donderdagochtend dan ook compleet stressed out. En toen ik bij m'n werk aankwam een stuk moest omfietsen, omdat de fietsenstalling door een technisch mankement alleen via de achterkant van het pand te bereiken was, dat zelfde stuk moest terug lopen, het ook nog begon te regenen, zaten bij mij door alle opgebouwde stress ineens de tranen hoog. En dat is niet goed.
Wat was ik donderdagavond blij met mijn yogales, stilte, alleen de stem van mijn yogalerares, mijn lijf dat de bewegingen zo vloeiend mogelijk probeert uit te voeren. Niet nadenken, alleen bewegen, alle aandacht bij het lichaam en het hoofd leeg. Het geeft mij echt rust en ontspanning.


Breien heb ik de laatste dagen weer veel gedaan. Het paar sokken, hierboven op de foto is inmiddels af en een nieuwe sok staat al op de naalden.
Verder had hadden miss T en ik vrijdagavond serie-avond, we kijken 'Gilmore Girls' samen opgekruld onder een dekentje. 
Miss T heeft inmiddels ook haar eerste rapport ontvangen en laat ik het maar houden bij de opmerking die haar mentor schreef , Tandje Erbij.....

Vanavond online mentor-ouder-leerling gesprek hierover, dus ik ben benieuwd met welke suggesties zijzelf komt om het tandje erbij te kunnen zetten. (Als ouder heb ik daar natuurlijk belachelijk ouderwetse ideeën over, zoals meer aandacht voor huiswerk en soms iets minder met vriendinnen afspreken). We horen het vanavond wel en ook al willen we haar best loslaten en eigen verantwoordelijkheid geven, we springen toch in als we zien dat het nog niet lukt (waar miss T het dan niet helemaal mee eens is)

Maar nu ga ik snel naar beneden, want oudste dochter roept wanneer we gaan bakken. Er moeten vanavond pannenkoeken gebakken worden, het is immers Sint Pannenkoek!

Het laatste plaatje is de magnolia die we delen met onze buren. Zij hebben deze met lichtjes versierd en nu word ik iedere avond als ik thuis kom, begroet door een stralende boom en dat is fijn thuiskomen.


En nu op naar de laatste maand van het jaar....

woensdag 10 november 2021

Rustige herfst


Terwijl ik boven achter mijn laptop zit, kijk ik soms even naar buiten en zie hoe er bij ieder zuchtje wind blaadjes naar beneden dwarrelen. De laatste dagen is het rustig herfstweer, soms grijs, soms wat zon, niet koud, maar wel koud genoeg om na een tijdje buiten, naar binnen te gaan voor warme thee of chocolademelk.

En wat nu voor het weer geldt, dat geldt ook voor ons dagelijks leven op het moment. Geen grote ups of downs, maar alles kabbelt gewoon voort.

Of misschien is dit hoe ik ons leven zie, wil zien, want om ons heen zie ik vooral verharding, mensen tegenover elkaar staan. En daar heb ik moeite mee, net als iedereen neem ik beslissingen in de overtuiging dat deze voor mijn gezin het beste zijn. En mijn beslissing hoeft niet die van jou te zijn en daar heb ik respect voor, dat vind ik prima en kan nog steeds met jou door een deur.

Maar ik heb een beetje het gevoel dat dit de laatste tijd niet meer kan, dat het niet mogelijk is om elkaar  in zijn/haar waarde te laten, dat er van beide kanten alleen nog maar met het vingertje naar de andere kant gewezen wordt. En dat maakt mij verdrietig, daar heb ik geen zin in, daar doe ik niet aan mee. Dus ik steek mijn kop in het zand en kies voor mijn kabbelende leven.


Het paar sokken wat ik laatst afmaakte en het nieuwe paar dat nu op de naalden staat. Mijn yogalerares maakte laatst de opmerking dat breien ook een meditatieve bezigheid is en daar heeft ze gelijk in, want als ik brei, focus ik me op dit breiwerk en is er geen ruimte voor andere gedachten. Het is ook echt voor mij een manier om mijn hoofd leeg te maken.

Een mooi grachtje in Utrecht. Afgelopen zaterdag waren Lief en ik ineens een dag zonder kids; miss T ging ineens met een vriendin mee naar de voetbal en oudste dochter was sowieso al de deur uit. Dus wij gingen samen naar Utrecht, gewoon een middagje slenteren door de stad.

Twee jaar gelden was ik ook bij dit gebouw, schoondochter promoveerde en ik paste op little miss E. en 's middags wandelde ik met de kleine dame door de stad naar het Academie Gebouw voor de receptie. Dat is al twee jaar geleden, ook de laatste keer dat zij in Nederland waren en dat we elkaar (live) gezien hebben. Dus wanneer Australië weer 'open' gaat voor toeristen willen wij toch wel graag een keer die kant op gaan. 

Maar dat is voor dan. Nu ga ik maar eens vegen, zowel binnen als buiten, want niet alleen verliezen de bomen al hun blad, ook de katten zijn in de rui.


zondag 31 oktober 2021

Samhain

 Samhain is de donkere tegenhanger van Beltane.

Met Beltane vieren we het leven in de natuur, met Samhain gedenken wij het afsterven van deze zelfde natuur.

Dit is het feest van het sterven van het jaar en daarom ook het feest van het Nieuwe Jaar, want een sterven houdt ook een wedergeboorte in.
De periode van Mabon leerde al welke obstakels jouw in de weg staan en jouw groei tegen houden.
Nu met Samhain zijn we zover om hetgeen wat jij als ballast ervaart achter je te laten.
Je kunt jezelf de vraag stellen, wat je wilt bereiken, wat je met je leven gaat doen in deze nieuwe jaarcyclus.
Samhain geeft je de mogelijkheid te overdenken, te beslissen en opnieuw te beginnen.

Let wel een nieuw begin komt nooit zonder offer. Je moet je bewust zijn wat jij wilt opofferen, waar jij afstand van wilt doen.


Het bekendste symbool van Samhain; de pompoen.
De pompoen wordt uitgehold en in de schil wordt een gezicht gekerfd.
De kaarsjes die in de uitgeholde pompoen worden geplaatst, symboliseren de ziel, die nooit sterft.
De vrucht symboliseert het vergankelijke lichaam.
En door het vruchtvlees te gebruiken voor soep, brood of cake symboliseer je de wedergeboorte.


De elementen die horen bij Samhain zijn water en aarde.
Je herkent ze nu ook onmiddellijk terug in de natuur, ga maar eens na een regenbui door park of bos lopen. Terwijl alles nog na drupt van de regen ruikt het naar aarde en verrotting. Een aardse geur die echt bij deze late herfst hoort.

Water zorgt er voor dat je nu kunt loslaten wat je niet nodig hebt, wat je wilt offeren, maar het water, het stromende overheerst niet meer. Je hebt immers al besloten wat je niet meer nodig hebt, nu hoef je alleen nog maar los te laten.

Het element aarde komt duidelijker naar voren. Het leven trekt zich nu terug in de aarde, waardoor de natuur er stil en doods uitziet.
Maar ook wij trekken ons terug naar binnen, letterlijk vanwege de kou de huizen in, maar ook figuurlijk gaan wij dieper in onszelf en zoeken rust en stilte.

Hoe ik deze tijd zelf ervaar?
Ik voel duidelijk dat ik  rust nodig heb, mijn lichaam en geest werken trager,  ook door het gebrek aan zonlicht.
Ik heb veel behoefte aan rust, niet in de zin van slaap, maar een rustiger ritme voor de dagelijkse bezigheden.
Ik vind dit ook een moeilijke tijd, want de behoefte van lichaam en geest staan vaak in contrast met mijn dagelijks leven. En dit geeft mij onvrede en vaak een gevoel van intense moeheid.
Toch heb ik deze donkere tijd ook nodig, hier leer ik om een pas op de plaats te maken en weer goed naar mezelf te luisteren, naar wat ik nodig heb de komende tijd.

Blessed Samhain!

woensdag 27 oktober 2021

terugblikken en toch ook weer door

 


Dit blog is mijn dagboek en soms blader ik weleens terug in de tijd en zag ik dit (klikkerdeklik) weer, wat was ze toen nog klein (ik heb het over miss T), ik werd er gewoon een beetje melancholiek van. Misschien ook wel omdat ik vanmiddag zelf in de tuin bezig was, zonder hulp van miss T, die nog les had, maar wel onder toezicht van ons grijs katertje. Uitgebloeide planten weg snoeien, onkruid er uit trekken, tuintafel aan de kant en bladeren opvegen. Het beneden gedeelte van de tuin probeer ik wel opgeruimd te houden. Boven in de moestuin en bij de bessenstruikjes maak ik bergjes van blad en plantenresten voor insecten, padden en muisjes om te overwinteren.

En nadat miss T deze lente de bollenvelden had gezien, wilde zij ook in de tuin allerlei verschillende kleuren roze tulpen. Of dat door de hele tuin gaat lukken, denk ik niet, maar ik pootte alvast tulpenbolletjes in de bak tegen de schuur. Nu maar hopen dat Woezeldepoezel ze er niet gaat uitgraven.

Meneer was ietwat verbolgen dat zijn tuin ineens was opgeruimd, hij mistte al die planten om zich in te verstoppen. Gelukkig zag hij algauw dat er  aan zijn trappetje naar boven niks veranderd was (nog steeds chaos)

We wonen hier nu al weer elf jaar. Toen we hierheen verhuisden hadden we een huishouden met 4 thuiswonende kinderen en 7 katten. In beide zijn we wat uitgedund, met nog 2 thuiswonende kinderen en 2 katten, eigenlijk zijn we nu een heel doorsnee gezin.

Tijd voor verandering?   Nog een kat erbij? Lief is hier geen groot voorstander van, maar ik zou graag nog een jongere poes erbij willen, als maatje voor Woezel en de dames en ik missen een knuffelpoes, zoals Nutmeg wel was. We zijn er niet over uit, maar wat ik wel zie, is dat grijze kater Muis, echt een oud mannetje begint te worden. Hij beweegt strammer, en ergens op springen gaat steeds moeizamer, dus misschien dat houd mij ook wel tegen om er een jonge kat bij te nemen, wordt dat niet te druk voor de oude man. 

Nou ja, we hebben in ieder geval afgelopen zaterdag ons crazy cat lady hart kunnen ophalen in Kattencafé Sophie in Leiden. 





De kleine lapjes dame had mijn hart gestolen en miss T was meteen persoonlijke bediende van de fluffy dame. Het is gewoon leuk om daar te zitten, wat te drinken en ondertussen een beetje knuffelen met een kat. Ik denk dat we hier wel vaker op de koffie zullen gaan.

En nu is het hoog tijd om te beginnen met koken. Sinds een paar maanden is mijn yoga les verschoven van de woensdag naar de donderdagavond, dus nu heb ik woensdag weer de tijd om uitgebreid te koken. Voor vanavond Jamie in 30 minuten er weer bijgepakt, waar ik toch echt langer dan 30 minuten overdoe, maar dat was toch niet mijn bedoeling.

Fijne avond!

woensdag 20 oktober 2021

small talk

 


Even toch een paar regels, omdat ik eigenlijk niet zo veel te vertellen heb. Mijn dagelijks leven is nu eenmaal niet groots en meeslepend, maar voorspelbaar en gewoontjes (en ik zou het niet anders willen).

Maar dan krijg je wel dat dagen en weken voorbij gaan zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Soms misschien iets te veel Eat, Work, Sleep & Repeat, dan ik zou willen, daarom koester ik mijn woensdagen. Nog geen twee jaar geleden was de woensdagmiddag, knutsel- of bakmiddag van miss T en mij. Maar miss T zit inmiddels in 2mavo en ook al vroeg ze laatst of we nog spinnenwebben gingen maken met de kastanjes, die we hadden geraapt, meestal heeft ze zo haar eigen bezigheden. Dus zo langzaam aan is de woensdag mijn dag geworden, waarin ik boodschappen doe, een beetje opruim, maar ook tijd maak om te lezen, breien en bloggen. 

Werk ervaar ik de laatste weken als heel druk, het is niet dat de hoeveelheid werk enorm is, het heeft meer te maken met onze nieuwe collega, die nog in haar inwerk periode zit en heel veel uitleg vraagt, wat ook logisch is. Maar wat wel grappig is, ook vragen stelt waardoor ik ook weer op een andere manier naar mijn werk kijk, of naar de manier waarop ik werk. Dus zo'n frisse wind op de afdeling is leuk, maar ook vermoeiend.

Maar dit zorgt er wel voor dat ik na een werkdag niet echt meer energiek ben en graag op de bank plof en eigenlijk niks doe, behalve te veel scrollen op insta, wat weer niet goed is voor mijn hoofd, veel te veel prikkels, te weinig rust en zo voel je wel een vicieuze cirkel aankomen. Dan is het wel fijn dat oudste dochter er is en zij graag na haar (thuis)werkdag nog even naar buiten gaat en we dan samen, soms zelfs met miss T, erbij nog even een rondje lopen. Een half uurtje door de buurt op zoek naar alle buurtkatten en dan uitgewaaid binnen komen en ontspannen een kop thee drinken. Dat geeft toch mijn hoofd meer rust, ik slaap 's avonds beter (uitgezonderd met volle maan) en ik hou meer energie over om thuis ook nog wat te doen. 

En nu ik dit zo terug lees, heb ik inderdaad niet veel te vertellen, dus het is maar goed dat ik dit blogbericht de titel small talk meegaf.


woensdag 6 oktober 2021

een druilerige herfstdag

Dat is het vandaag dan ook wel. Ik werd vanmorgen wakker terwijl de regen tegen het zolderraam kletterde en eigenlijk is die regen nog niet gestopt.Nu ga ik hier helemaal geen klaag verhaal houden over het sombere weer, want daar heb ik geen reden toe.

Het is vandaag mijn vrije woensdag, ik hoef de deur niet uit. En het is hier  gezellig binnen met wat kaarsjes aan en een mok thee op tafel.

Ik maak van vandaag een dag van kleine klusjes, met vandaag twee thuiswerkers heb ik geen zin om het huis schoonmaaktechnisch op de kop te zetten, dus ik draai een wasje of twee, ik reorganiseer een plank in mijn kledingkast en als het buiten straks droog, of iets droger is, doe ik een paar boodschappen, zodat we voor de komende dagen ook weer alles in huis hebben. Een dag van kleine, simpele dingen, die toch mij toch voldoening geven.

En zo'n dag geeft mij ook rust in m'n hoofd, want daar is het weer druk. Er is gewoon veel dat mij nu bezig houd., want als zelfs Lief  's ochtends aan mij vraagt of ik wel kon slapen met mijn volle hoofd, weet ik dat het nu wel echt begint op te vallen, dat ik van de hak op de tak spring of juist totaal in mijn eigen wereldje zit.

Er komt weleens wat op je pad, en omdat ik geloof dat sommige dingen niet zomaar op je pad komen, vind ik dat je er wel iets mee moet doen, er over nadenken, afwegingen maken, nog veel meer nadenken en dan uiteindelijk beslissen, doe je er wel iets mee of niet, maar dan heb je die kans in ieder geval niet verloren laten gaan. Dus bij mij buitelen er nu steeds allerlei gedachtes door m'n hoofd, de ene keer denk ik met mijn hart en de andere keer probeer ik meer verstandelijk te denken, maar onrust geeft het wel. 

Gelukkig is het op werkgebied weer rustiger geworden, een collega heeft afscheid genomen en zoals ik het aanvoel, past zijn opvolgster eigenlijk best leuk in ons team. We zijn nu wel met alleen vrouwen (behalve het afdelingsopperhoofd natuurlijk), dus onze afdeling is omgedoopt tot het 'kippenhok'. Het is wel grappig om te merken dat de energie binnen onze afdeling nu anders aanvoelt, rustiger en zachter en dat vind ik best positief.

En wat ook positief is, het is gestopt met regenen buiten, dus ik ga nu snel de boodschappen doen voor de volgende bui valt.

Fijne woensdag!

maandag 27 september 2021

klein geluk

 

Vaker stilstaan bij die kleine momenten, die het leven zo opfleuren.

Afgelopen weekend was een weekend vol klein geluk.

Het was mooi nazomer weer, daar geniet ik van en dat maakt me blij. Zaterdag liep ik met Oudste dochter naar het stadscentrum. Zij had daar wat nodig en ik liep voor de gezelligheid even mee. Terwijl we daar liepen, kreeg ik een appje van miss T, die kennelijk ook in het centrum was, die zei dat het bij de Markt naar Castlefest rook. En ineens herinnerde ik me, dat er daar, dit weekend, een soort van Historisch Festival zou plaats vinden. Samen met Oudste ben ik even gaan kijken, het was zeker geen Castlefest, Keltfest of Midwinterfair, maar er waren wel een aantal kampvuurtjes, een klein kampement en een markt met wat kramen. En daar zag ik voor het eerst sinds twee jaar, miss T haar festival pleegmoeder , zo fijn om haar weer even te zien en te spreken.

Maar ook met Oudste dochter op een terras zitten met een koffie voor we weer terug zouden lopen, dat is toch ook klein geluk

En ander klein geluk, kijk eens naar die foto hierboven, die kleine kater op zijn onze nieuwe stoel, hij is er al heel gelukkig mee. Wij niet altijd, maar dat heeft er meer mee te maken, dat hij nogal weinig ruimte voor een ander overlaat.

En nu verwacht je zeker foto's van afgelopen weekend, maar die zijn er niet, want ik was te druk met genieten van het hier en nu, dat ik er geen moment aan gedacht heb om iets vast te leggen. En dat is ook goed, want ik herinner me  het gezicht dat miss T trok, toen ze zondags even ging boogschieten en de boog duidelijk van mindere kwaliteit was, dan de bogen waarmee ze op Castlefest schiet, echt wel.

Maar wat is is, van zo'n weekend gevuld met fijne dingen krijg ik energie. Energie om de komende week aan te pakken wat ik moet doen of om te gaan met wat er op mijn pad komt.

dinsdag 21 september 2021

Mabon

 De tijd waarin de zomer voorbij is en het afnemen van het zonnejaar werkelijk gevoeld word. Vanaf nu wint de duisternis het van het licht en zullen de dagen langer donker zijn dan licht.


Zowel de lente-equinox als de herfstequinox zijn tijden van balans, maar Mabon is de tijd van herbalanceren.
Mabon leert ons loslaten van bepaalde emoties en gewoontes, die onze groei belemmeren. Zoals obstakels de vrije stroom van een rivier kunnen belemmeren, kunnen bepaalde emoties en ingesleten gewoontes onze energiestroom laten stagneren. Mabon helpt ons deze los te laten, zodat wij verder kunnen.


Mabon is ook het loslaten van de zomer en het naar binnen keren, letterlijk als meer binnenshuis gaan leven, omdat de temperatuur daalt. Figuurlijk, omdat je je richt op je eigen emoties, kijk je naar jezelf en richt jij je naar binnen.


Mabon is een dankfeest, een moment om wardering te betuigen aan de Godin en haar gaven.
Het graan is geoogst, het fruit en de noten zijn geplukt en de groentes geoogst voor de eerste vorst komt.
De voorbereiding op de koude donkere maanden is gedaan.


Vier de overvloed van Moeder Aarde en sta stil bij de tijd die gaat komen.
Blessed Mabon!

zondag 19 september 2021

september

September is toch wel mijn favoriete maand; de zomer is voorbij, de herfst staat voor de deur, maar toch vaak nog heerlijk nazomer weer. Het zorgt ervoor dat we hier veel naar buiten gaan, het laatste zonnetje mee pakkend voor het weer omslaat en de tijd van regen en herfststormen aanbreekt.

Het is ook de maand van de jarige dochters, de eerste dag van de maand verjaart Oudste dochter en elf dagen later mag miss T de kaarsjes uitblazen (dit jaar niet letterlijk, want er stonden geen kaarsjes op de taart)


En deze maand begonnen ook de scholen weer, na bijna 9 weken vakantie ging miss T maandag 6 september weer gewoon naar school, volgt zijn weer alle lessen in een klaslokaal en dat iedere dag van gemiddeld 09.00 tot 15.00 uur en al maakt het miss T niet uit of ze op school of online les heeft, ik ben heel blij dat school weer, zo goed als, normaal is. 

Ook maakte ik weer een ritje naar de dierenarts. Muis had op zijn zij ineens een vreemd bultje zitten, wat hem irriteerde en mij ongerust maakte. Gelukkig bleek het een onschuldige met vocht gevulde cyst te zijn, zodra de dierenarts deze aanprikte, liep het vocht eruit en was het bultje weg (en ik heel erg opgelucht)

Ik heb de afgelopen weken ook mijn breispierballen weer getraind, het vest, de harvest cardigan, waar ik vlak voor onze vakantie naar Valkenburg mee begon, is nu af. En ik denk dat ik dit wel mijn nieuwe lievelingsvest gaat worden. Vanaf het moment dat het van de blockmat afkwam heb ik het al redelijk veel gedragen.

En verder deed ik nog oma-dingen, ik paste op L+F, omdat hun papa en mama een bruiloftsfeest van vrienden hadden. Dit betekende ook dat ik de twee dames naar bed moest brengen en het is voor mij toch een hele tijd geleden dat ik een dreumes en een peuter tegelijk naar bed moest brengen. Ik heb mij serieus echt af lopen vragen hoe ik dat in die tijd deed. Maar ik kreeg een handleiding met hoe het eet/bad/slaap ritueel moest verlopen, ik had hulp van Oudste dochter en kleindochters die gedijen op regelmaat, dus handleiding volgen en alles ging prima. En ineens wist ik ook weer hoe ik dat vroeger deed.... juist regelmaat, altijd hetzelfde ritueel, voorspelbaar en veilig.

En vandaag was het weer een echte nazomerdag, dus zonde om daar niet van te genieten. In Limburg had ik samen met de dochters een middagje gefietst en dat was toen super gezellig. Dus we besloten om vandaag een stukje door de polder te fietsen, helaas nu niet op e-bikes, maar gewoon op eigen kracht.



en het is maar goed ook dat we vandaag nog even buiten waren, want als ik het weerbericht moet geloven, wordt het volgende week natter en kouder, herfst dus.

maandag 30 augustus 2021

maandagmorgen gedachten

 


Net als iedere maandag begin ik ook deze maandag met de lijstjes; de wat-eten-we-lijst, de boodschappenlijst, de-wat-moet-ik-vandaag-echt-doen lijst. Een serieuze en gestructureerde bezigheid.

Maar al snel dwalen mijn gedachten af. Ik denk aan vrijdagmiddag een week geleden, toen een vriendin in de middag een theetje kwam drinken. Als verrassing kwam ook haar oudste dochter mee, net zo oud als mijn M, die ik al een hele tijd niet had gezien. Haar dochter haalde herinneringen op aan de tijd, dat zij bij mij kind aan huis was of ik bij hen thuis. En ik hoorde in haar stem een hunkering, een verlangen naar die tijd en ineens besefte ik me, dat zij zich in die tijd veilig voelde in mijn huishouden met structuur en even zonder het verdriet van thuis.

En ik voelde bij haar nu weer die zorg om haar moeder. Toen, na het plotselinge overlijden van hun kleine broertje, ving ik dit meisje en haar broers regelmatig op, zodat mijn vriendin even niet hoefde te zorgen, maar  tijd en ruimte had voor haar verlies en verdriet. Nu vecht mijn vriendin weer, tegen kanker en ik voelde dat haar dochter  weet dat haar moeder nu echt tijd en ruimte nodig heeft. Tijd om de gevolgen van haar ziekte te kunnen accepteren en ruimte om in rust te herstellen. Maar in hun drukke gezin, waar alle vijf kinderen nog thuis wonen, is mijn vriendin de spil, waar alles om draait, waar iedereen op leunt. Alleen kan ik nu niet een stukje van die zorg op me nemen, dat is aan dit meisje, haar broers en haar zusjes, dat is aan hun vader, ze moeten samen voor elkaar zorgen, zodat hun gezin doordraait.

En ik. Wat ik doe is, toen vriendin en dochter weer naar huis gingen, dit meisje een dikke knuffel geven in de hoop dat ze zich weer even geborgen voelt, net als vroeger.

woensdag 25 augustus 2021

Enjoy the Silence

 






Stilte, oorverdovende stilte, al het geluid van buiten gedempt door de mist en in huis niets dan stilte, die hooguit af en toe onderbroken wordt door een miauwende kat.

Vandaag geen thuiswerkers in huis, alleen miss T en ik, net als vroeger......

We genieten van de stilte en doen vooral ons eigen ding..... in alle rust.


maandag 16 augustus 2021

terug in het gareel

Dat is wat mijn moeder altijd tegen mijn broer en mij zei aan het eind van de zomervakantie, die zij altijd veel te lang vond duren....

En ja, de vakantie zit er al weer op. Ik heb de eerste werkweek er zelfs al weer opzitten. Deze werkweek begon met een 'verrassing'; de dag voor ik begon, kreeg ik aan het eind van de middag een appje van een collega, waarin hij vertelde dat hij aan de slag kon bij een bedrijf in zijn woonplaats en dus ontslag had genomen. Als collega vind ik het jammer dat hij gaat, maar de reden van per week 4 uur minder reistijd, vind ik een best een begrijpelijke. (het zal niet de enigste reden zijn, maar dat doet er toch niet toe)

Nu vond ik mijn eerste werkdag van deze zelfde collega in mijn mail nog een tweede 'verrassing'. We hadden afgesproken dat hij, tijdens mijn vakantie,  het boeken van de inkoopfacturen en de ob- aangifte zou overnemen, dit kan nu eenmaal niet drie weken wachten. En omdat collega, nu zelf met vakantie was, toen ik weer begon, zocht ik m'n mail naar de update tot waar hij was gekomen en wat ik nog moest oppakken. De inhoud van die mail was verrassend, hij had niet zo veel kunnen doen van mijn werkzaamheden, want met oog op zijn vertrek, had hij van de directie het dringende verzoek gekregen zich bezig te houden met het opstellen van bepaalde management overzichten.

Dat was wel even slikken van mijn kant, natuurlijk weet je dat je na je vakantie een achterstand hebt met de meeste werkzaamheden, maar dit was toch wel iets meer dan een achterstand. Gelukkig maar dat ik goed was uitgerust en duidelijk meer veerkracht had dan voor de vakantie. Dus het was thee halen, even bedenken waar ik het beste prioriteit kon leggen en dan maar aan de slag. En ook al zag ik vrijdagmiddag weer wat licht aan het eind van de tunnel, ik ben er nog niet. Maar dat neem ik mezelf niet kwalijk, want je kunt werk dat twee weken is blijven liggen, niet in drie dagen weer op orde hebben. Deze week weer een nieuwe poging of eigenlijk gewoon doorgaan waar ik gebleven was.

Maar met zo'n binnenkomer ben je je vakantiegevoel wel helemaal vergeten, het leek gewoon al weer eeuwen geleden dat we een dagje naar Amsterdam gingen, slenteren over het Waterlooplein en door de 9-straatjes of een dagje Den Bosch met een uitgebreide lunch op een terras na een bezoek aan de Sint Jan.

En gelukkig als ik foto's van die dagjes weg bekijk, krijg ik echt weer het vakantiegevoel. Maar eigenlijk ben ik allang al weer over tot de orde van alledag.