Soms gaat de tijd gewoon sneller dan je denkt

 

Ik neem het me steeds voor om even iedere week een klein berichtje te plaatsen, gewoon een korte update, maar toch zijn er nu al weer twee weken voorbij voor ik er erg in heb.

Twee weken waarin er werd gewerkt en naar school gegaan. En we nog steeds druk bezig zijn met opruimen in de woonkamer. We hebben besloten dat twee 'oude' kasten weggaan, die gaan we op mp zetten, maar dan moeten ze wel leeg, dus alles wat er in staat, moet een ander plekje in huis krijgen. En dat is best een uitdaging.

Mijn werk is nog steeds ietwat chaotisch, nog steeds is niet alles werkend en alles wat het wel doet gaat met 'een omweg' zodat iets wat vroeger met 3 muisklikken was gebeurd er nu minstens 6 kost. Ik merk nu ook dat zelfs mijn meest positieve collega er genoeg van heeft en er ontmoedigd door raakt. Zo af en toe mopperen we dan maar even stevig op alles wat het niet doet of intens traag werkt, in het kader van gedeelde smart is halve smart.

Ook nam de remedialteacher van de school van miss T contact met mij op. Bij de aanmelding van miss T op de middelbare had haar basisschooljuf al aangegeven, dat het leesniveau achter blijft en er een vermoeden is dat de oorzaak dyslexie is. Nog voor het schooljaar begon hadden wij al bericht ontvangen, dat miss T , het zogenoemde onderzoekstraject in zou gaan. Inmiddels waren er al een aantal testen achter de rug en zij berichtte mij van de resultaten en het hieruit voortvloeiende vervolgplan. Op alle geteste fronten scoorde miss T zwak of onvoldoende, dus de rt-dame deelde de mening van ons en de basisschool, dat er wel degelijk iets aan de hand is en er vervolgonderzoek nodig is. Maar omdat haar basisschoolscore net te hoog was (geen E-score), krijgt ze nu eerst vanuit de school een aantal maanden remedial-lessen en met de daar behaalde resultaten, kan ze dan door naar het dyslexie-onderzoek wat weer uitgevoerd wordt door een andere instelling. Dus ook dat traject loopt.

En natuurlijk deden we nog leuke, gezellig dingen. Afgelopen woensdag was het het een prachtige, zonnige herfstdag, maar om nu weer te gaan wandelen. Ik heb een beetje het idee dat wandelen nog het enigste is wat wij doen, samen met de dochters heb ik sinds maart ik-weet-niet-hoeveel kilometers gewandeld. Eigenlijk had ik zin om ergens te gaan lunchen, maar dat zit er nu niet in. Toen had oudste dochter een perfect idee, een to-go lunch, dus wat bestellen, dat ophalen en ergens in de zon een plekje zoeken en lunchen. Zij bestelde bagels bij haar vroegere werkgever en wij liepen naar de stad en vonden op het stadhuisplein een bankje in de zon, waar we gezellig onze bagel konden eten. Omdat het zulk mooi weer was, misschien wel de laatste mooie herfstdag, zijn we via de dorpsstraat weer terug gelopen, waar we ook langs de natuurvoedingswinkel gingen om onze thee voorraad weer aan te vullen. Al met al een super gezellig middag.

Ik maakte eindelijk mijn rechtedriehoeksjaal af en heb deze ook meteen in gebruik genomen, want het is 's ochtends (en 's avonds) best koud op de fiets.

En verder ben ik gewoon al met de kerst bezig, als dat geen lange termijn planning is van mijn kant. Eigenlijk gaat mijn moeder iedere kerst naar mijn broer en zijn gezin in Duitsland, maar dat zie ik dit jaar niet gebeuren, dus dit jaar komt mijn moeder bij ons van kerstavond tot na de kerstdagen. Dus dat wordt een full house met kerst, want al  begin december komt de verloofde van jongste zoon vanuit de Filipijnen naar Nederland. Hij zou afgelopen maart, haar kant op gaan, om daar samen een leven op te bouwen, maar toen kwam covid....... (de rest is wel bekend)

Maar nu mag zij voor drie maanden hierheen komen en heb ik er van december tot maart een dochter bij. Dus voorlopig heb ik nog wel even een groot gezin en dat vind ik gezellig en fijn.