woensdag 13 mei 2020

doelgericht








Ik voel mijn wereld steeds kleiner worden en dat wil wat zeggen aangezien wij een gezin zijn met redelijke kluizenaarsneigingen.
Maar mijn wereld zoals die nu is beklemt mij, ik ben kennelijk geen mens voor afstand. Mensen van wie ik hou, om wie ik geef, wil ik graag dichtbij mij hebben. En daar horen ook een boel mensen bij die niet tot ons huishouden behoren.

Een deel van de laatste versoepelingen van de lockdown kwamen op mij over als een wassen neus.
Ik vind het heerlijk dat de basisscholen, als is voor missT deze week slechts twee dagen, weer open zijn. Het is goed voor haar om weer naar school te gaan en samen te zijn met haar klasgenootjes in een lokaal met haar eigen juf voor de klas in plaats van voor een beeldscherm.

Maar restaurants en bioscopen open voor een maximum van 30 man incl. eigen personeel met in acht neming van de anderhalve meter maatregel.
Kom op, denk je dat Lief en ik gezellig uit eten gaan als we anderhalve meter van elkaar af moeten zitten of samen een bioscoopje pakken, maar dan wel met twee stoelen er tussen?
Niet dus.

Was ik eerst nog blij dat onze bibliotheek de deuren eind van de maand ook weer opent, nadat ik hun mail had gelezen met alle regels en beperkende maatregelen, was voor mij de lol er wel af.
Niets rustig tussen de stellingen met boeken lopen en soms een boek er uit halen om wat te lezen om dan te beslissen of dit boek geleend gaat worden, maar door een deel van de bieb een vaste route, eenrichtingsverkeer en al. Dus graag van te voren al weten waarvoor je komt, dit pakken, registreren en zo snel mogelijk weer weg.
Zo doelgericht mogelijk.

En daar ligt ook mijn vrees, maken wij ons op voor een doelgerichte anderhalve meter maatschappij, waarbij geen ruimte is voor spontaniteit, waarbij iedereen op gepaste afstand in het gareel moet lopen.

Deze tijd maakt mij geen gezelliger mens, ik probeer positief te blijven, kan zelfs een glimlachend masker op zetten, maar inwendig ben ik kwaad, wil ik het liefst overal tegen aan schoppen.

Want wat is het, ik had afgelopen maandag zo graag mijn zoon omarmt, mijn schoondochter willen knuffelen en dat kleine babietje even willen vasthouden, hun tweede dochter, geboren op moederdag.
Little missL heeft een zusje!
En al ben ik op bezoek geweest, op anderhalve meter afstand, het voelt zo onnatuurlijk, zo afstandelijk. (zo niet mij)
Eigenlijk ben ik intens verdrietig, maar omdat boosheid voor mij beter te hanteren valt dan verdriet, ben ik kwaad.

(en dan ga ik nu doelgericht boodschappen doen, want ik ben nu echt in de juiste stemming om anderhalve meter afstand te nemen)

++++++ (for english - right upper corner - translate) ++++++

4 opmerkingen:

  1. GEFELICITEERD oma!! Van harte! *smak*

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gefeliciteerd met je kleindochter.

    En ik snap je frustratie en die deel ik, maar tegelijk zullen we er doorheen moeten. Ik vind het ook verrekte moeilijk allemaal, maar probeer het wel in perspectief te (blijven) zien. We kunnen dit, ja het is klote, maar we kunnen dit. We moeten dit kunnen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik weet dat het moet, ik doe het, maar vind het behoorlijk uitzichtloos. En bedankt voor de felicitaties, ze is een schattig babietje!

      Verwijderen