zondag 29 maart 2020

Stiller leven





Bij de aanvang van deze lockdown las ik enkele berichten en insta-captions, dat deze tijd, waarin je als kerngezin op elkaar bent aangewezen  het concept slowliving  - simple living - een impuls zou geven; meer tijd doorbrengend bij elkaar, meer aandacht voor elkaar,  meer rust in het gezin.
Op dit moment ervaar ik dit toch heel anders.
Voor mijn gevoel heb ik het nu drukker dan ooit.

Behalve met de huishoudelijke klusjes ben ik bezig om miss T op haar schoolwerk gefocust te houden, zodat ze ook echt alles van de weektaak doet en niet alleen wat ze leuk of makkelijk vindt om te doen.
Ik probeer iets creatiefs te verzinnen voor de woensdagmiddag, daarvan dacht ik nog dat is een koud kunstje, want tot een jaar of twee geleden was de woensdagmiddag onze vaste knutselmiddag.
Het lukt best, maar vraagt wel wat voorbereiding van mijn kant.

Dan doe ik de boodschappen, vanwege het deurbeleid van de supermarkten doe ik deze nu alleen. En ik vind het nog best ingewikkeld; boodschappen doen voelt als een soort awkward stoelendans (met winkelwagentjes, dat wel) met de overige aanwezigen om terwijl je je aan de afstandregel probeert te houden, toch al je boodschappen te kunnen doen.

Ook werk ik nog steeds buitenshuis en eigenlijk ben ik daar best blij mee. Even een andere omgeving, maar ook dat is anders dan wat het was. Er zijn minder collega's op de vloer en het contact met de collega's die er zijn is 'afstandelijk'.
Collega's, die ik op werkdagen altijd even sprak, heb ik nu al twee weken niet gezien of gehoord. Dat voelt allemaal best vreemd.

Mijn hoofd loopt echt om, afgelopen vrijdag voelde ik me zo intens moe. Ik ben constant bezig voor mezelf een nieuw evenwicht, een nieuw normaal, te zoeken in deze verwarrende tijd, waarvan ik denk dat deze nog enige tijd gaat duren.

Toch nog een positieve afsluiter. Ik heb nog nooit zo veel gewandeld in onze buurt als in de afgelopen twee weken, tenminste niet sinds miss T de kinderwagen leeftijd is ontgroeid.
Ik heb gelukkig nog steeds yoga, want mijn yoga lerares stuurt iedere werkdag een online les van een half uur.
Dus noodgedwongen worden mensen misschien wel creatiever en dat is dan wel weer mooi.
En gelukkig zijn wij  gezond, gaat het goed met mijn moeder aan de andere kant van het land en ook met mijn overzeese kind met gezin gaat alles voorspoedig en dat zijn toch belangrijke dingen.
Blijf gezond!
Stay Safe!



6 opmerkingen:

  1. Ik heb dat allemaal niet, werk 'gewoon' door. Het is raar dit allemaal te lezen terwijl ik gewoon volle werk weken heb...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jij hebt dan ook een vitaal beroep. Wij rommelen in de marge 😉

      Verwijderen
  2. We hebben natuurlijk een bizarre twee weken achter de rug. Nu begint het een beetje te landen, maar tegelijk zijn er zoveel mensen in onze omgeving ziek en (helaas) ook al een behoorlijk aantal overleden, dat het nog niet echt lukt om 'te ontspannen'.
    Ik werk thuis (al drie weken nu) en vandaag heb ik wel weer lekker wat uren gedraaid. DAt ging vorige week natuurlijk niet. Aanstaande zondag is de 'thuisquarantaine' van manlief klaar, dus dan mag hij ook weer naar zijn werk (als ze dan nog werk te doen hebben daar, ooit houdt dat ook op).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dan is het wel heel dichtbij en dat maakt het nog reëler. Sterkte.

      Verwijderen
  3. Ik zeg nu weleens: we gaan weer terug naar de basis. Van alles. Dat is mooi misschien... alleen had het van mij wel met wat minder verdriet en zorgen gemogen! Blijf gezond! Xx

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zeker die minder zorg. Maar ergens wordt het leven nu een voorspelbare regelmaat, alsof we terug zijn naar de jaren '50. Er 'moet' veel minder, want het kan nu niet.

      Verwijderen