woensdag 18 maart 2020

Andere tijden, maar nog steeds rust en regelmaat


Al is binnen een paar dagen het leven zoals wij dat kenden compleet verandert. Er zijn gelukkig dingen die nooit veranderen, de zon komt altijd weer op en na onze Hollandse kwakkel-winter wordt het nu lente.

Sinds vrijdag werkt mijn Lief vanuit huis, nu werkt hij wel vaker een (mid)dagje thuis, maar voor drie weken vraagt dat wel om wat aanpassingen. Zeker nu ook, oudste dochter M, jongste zoon J en onze miss T thuis zitten.
En nee, ik niet, ik ga nog de deur uit om te werken. Het bedrijf waar ik werk heeft niet genoeg capaciteit om iedereen waar mogelijk thuis te laten werken of de werkzaamheden laten  thuis werken gewoon niet toe (als in onmogelijk).

Zondagavond al zag ik op instagram bij verschillende 'moeders' schema's voorbij komen met een dagindeling om een ritme te houden.
Dat vond ik helemaal geen gek idee, want dit geeft houvast en ritme en dat is iets wat miss T goed kan gebruiken.
Dus in de loop van de maandag knutselde zij en ik wat in elkaar, een ritme waar zij zich ook fijn bij voelt.


Haar basisschool werkt al met veel digitaal lesmateriaalen misschien dat dit nu een voordeel was, want vanaf dinsdag kon miss T met schoolwerk aan de slag.
Zelf was ik die ochtend op m'n fiets gestapt om wel naar mijn werk te gaan en dat voelde best bizar. Voor mij voelde het of ik de veilige bubbel van ons gezin moest verlaten, thuis voelt voor mij nu echt als mijn veilig plek.
Miss T hield mij via whatsapp op de hoogte van de stand van zaken betreft haar thuiswerk, ze ging duidelijk sneller dan op school door haar werk heen, minder afleiding, maar ook minder gezelligheid, minder contact en minder aanspraak.
Had zij eerst nog het idee dat het een soort gezellig vakantie-achtig iets zou worden, immers geen school, toen zij besefte dat afspreken met vriendinnen er ook niet in zat, veranderde dat haar kijk op deze semi-isolatie toch wel even.
We zijn nu als gezin meer op elkaar aangewezen dan anders.

Wat we wel doen om het nog steeds leuk te houden, we gaan naar buiten, wandelen hele stukken door de buurt. Vandaag liepen miss T en ik naar ons oude huis, waar wij woonden toen zij een baby was, maar waar zij geen herinneringen aan heeft, omdat zij anderhalf jaar was toen we verhuisden.

En het samen knutselen op de woensdagmiddag is weer in ere hersteld. Gelukkig had ik nog wat restjes vilt liggen waar we nu bloempjes van hebben genaaid, dus inmiddels kan miss T de festonsteek.




De eerste drie dagen zijn dus redelijk gladjes verlopen, maar ik weet niet of ik dit na een week ook nog zeg. De tijd zal het leren.
Voor nu zeg ik alleen nog; let goed op jezelf en probeer gezond te blijven!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten