De laatste week voor de schoolvakantie van miss T gebeurde er ineens van alles, waar ik al mijn aandacht voor nodig had en het bloggen er even bij inschoot - hier kom ik nog op terug.
Maar zodra miss T schoolvakantie had, en lief en ik vrij van ons werk, begon ons avontuur - terug naar Thailand.
In 2011, met een toen bijna 3-jarige miss T, gingen wij al eerder naar dit mooie land. (lees hier het reisverhaal van toen)
Miss T had geen herinneringen meer aan die reis, maar als zij fot's zag, zei zij al jaren dat ze nog een keer terug wilde naar Boeddha, kennelijk hadden al die boeddha beelden wel indruk gemaakt op dat kleine peutertje, wat zij toen was.
Dus dit jaar opnieuw, nu met onze bijna 11-jarige dochter.
En hier ons reisverhaal van 2019
Zaterdag 20-07-2019 vertrokken wij vanaf schiphol voor een 11 uur durende vliegreis naar Bangkok.
Thaise tijd (+5 uur) zondagmiddag kwamen wij aan en hadden van te voren al een hotel geboekt om te overnachten om de volgende dag weer verder te reizen.
Bangkok trainstation, hier namen wij de trein naar Phitsanulok en vanuit daar de bus naar Sukhothai, alles bij elkaar een reis van ruim 6 uur.
In Sukhothai blijven we ruim drie dagen, huren fietsen bij het resort waar we verblijven en fietsen in de omgeving om vooral al de tempelruïnes te bekijken.
Van Sukhothai reizen we met de bus door naar Chiang Mai, in het noorden, hier zijn we in 2011 ook geweest.
Deze busreis duurt ongeveer 6 uur, onderbroken door een korte stop(plaspauze) en is goed te doen.
Deze bal cuteness lag bij het busstation van Sukhothai, ik wilde ze allemaal wel meenemen.
In Chiang Mai bezochten we natuurlijk weer de Wat Phrathat op de berg Doi Suthep.
Als bijna 3-jarig peutertje stond miss T ook al bij deze trap, dus voor ons persoonlijke archief even een remake van deze foto.
Na Doi Suthep gingen we naar Wat Pha Lat, deze tempel, wat verscholen in het oerwoud is vooral een woon en leefplaats van monniken. Na de drukte van Wat Phrathat is dit een oase van rust en sereniteit.
Via the monk's trail liepen we weer terug naar de stad Chiang Mai.
Verder bezochten we in Chiang Mai the NightBazar en natuurlijk the SundayMarket, waarbij een deel van de binnenstad autovrij wordt gemaakt.
En op de laatste dag een Elephant Retirement Park.
Van Chiang Mai vlogen we met een binnelandse vlucht naar Suratthani en vanuit daar met een taxi naar Khoa Sok Nationalpark.
Het plan was om de volgende dag een excursie over de rivier het pak in te maken, maar helaas liepen we alle drie de avond ervoor een fikse voedselvergiftiging op, dus het werd een dagje van veel drinken en heel rustig aan doen. Jammer, maar dat kan nu eenmaal gebeuren.
De dag er na reizen we naar Lomprayah-Tapee Pier en nemen daar de boot naar Koh Samui, voor een weekje zon, zee en strand.
Lief gaat nog twee dagen duiken en huurt een catamaran om een uurtje op zee te kunnen zeilen, maar ik doen deze dagen niets anders dan lezen, liggend in de schaduw van een palmboom en naar de golven staren.
Na vijf dagen luieren vliegen we weer terug naar Bangkok, daar gaan we iets doen waar ik me al de hele vakantie op verheug een fietstocht van Co van Kessel. Dit was iets wat ik acht jaar geleden super leuk heb gevonden, dus ik had hoge verwachtingen.
Deze keer deden we de vijf uur durende tocht door Chinatown, een boottocht en fietsen langs oude plantages. Ik werd zeker niet teleurgesteld, alle hebben miss T soms echt stevig moeten doortrappen om bij de groep te blijven. Maar het was weer super leuk. Echt een aanrader.
De laatste dag in Bangkok bezochten we nog de liggende boeddha van Wat Pho en Lumpini park, waar behalve katten ook varanen zitten.
Maar toen zat het er echt weer op en vlogen wij na drie weken Thailand terug naar Amsterdam.
Terug naar onze eigen katten.....
Wat ik koester van deze vakantie zijn de mensen, die je ontmoet en de gesprekken, die je hebt.
Iemand die ik zeker niet zal vergeten is onze gids Doa (van de fietstocht in Bangkok), zij gaf een mooie uitleg over het boeddhisme. En wellicht ook onze taxichauffeur, die ons de laatste dag wegbracht naar het vliegveld. Een man, die tijdens de tsunami een visser was op Krabi, die nu iedere dag een Engels woord wil leren, om zo beter te kunnen communiceren met alle toeristen, die hij met zijn taxi vervoert.
Het zijn dit soort bijzondere mensen, die behalve alle mooie dingen die je onderweg ziet, het reizen zo bijzonder maken.
