kleine meisjes worden groot

Als we samen naar school lopen, nog voor we aan het einde van onze straat zijn, voel ik haar kleine hand al in de mijne. En dat voelt heel vertrouwd, mijn kleine meisje, mijn allerjongste.
Samen lopen we zo de weg naar school.
Tot we bij het schoolplein aankomen, in het zicht van klasgenoten, dan glipt haar hand haastig uit de mijne.

Zo loopt ze dan met me mee naar het schoolgebouw wel met gepaste afstand tussen ons, want ouders zijn zo uncool!

Maar gelukkig geneert ze zich nog niet helemaal voor mij, want bij de klas wil ze graag nog altijd een dikke knuffel als afscheid.

Tsja, kleine meisjes worden nu eenmaal groot.

Gluten Vrij en Low FodMap

Bij het lezen van deze titel zul je je wel afvragen, wat bedoelt ze daar nu weer mee.

Glutenvrij is wel bekend, sinds we weten dat miss T coeliakie heeft, eten we hier deels glutenvrij en na zes jaar is dat een gewoonte, waar eigenlijk niet meer over nagedacht hoeft te worden. En zolang miss T glutenvrij eet, gaat het goed met haar, geen buikpijn en heel veel energie.

Dochter M heeft ziekte van Crohn, zij volgt geen speciaal dieet, maar slikt dagelijks medicatie en krijgt ook via een infuus 1 x per 4 weken medicatie toegediend, dit om de ontstekingen in haar darmen onder controle te houden.
Zou moeten,  want eigenlijk is er nog veel te weinig bekend over de werking van onze darmen, en daarbij is er geen standaard dosering voor de medicatie, want ieder reageert er anders op. Het is dus zoeken en proberen, tot de goede combinatie en dosering gevonden is.

Dochter heeft nog steeds veel last van haar buik en darmen en ging ook zelf op zoek op het www naar wat er buiten de medicatie nog meer zou kunnen helpen.
Zij heeft duidelijk het vermoeden dat er bepaalde voedingsgroepen zijn waar zij slecht op reageert, en zocht naar een 'dieet'  om dit uit te kunnen vinden.
Zo kwam zij op LowFodmap, dit dieet is ontwikkeld door Monash University voor mensen die last hebben van IBS (irritable bowel syndrome)

Kort en simpel uitgelegd, de eerste zes , eet je low fodmap, dus alleen voeding die weinig fodmaps bevat.
Als na die zes weken de klachten zijn afgenomen, volgt de herintroductie fase, in deze fase worden de fodmaps uitgeprobeert om er achter te komen bij welke fodmaps de gevoeligheid ligt.
Dat dus. (voor een Nederlandse site over LowFodmap dieet, even klikkerdeklik hier)

Of het resultaat gaat hebben, nog geen idee, dit is pas week 2 van de eliminatiefase.
Het vraagt wel om creativiteit met koken, want de basis van de meeste van mijn gerechten, ui en knoflook mag nu niet.
Gelukkig mag pompoen wel!

Maar zonder gekheid, ik hoop wel op resultaat, zodat er misschien straks een voedingsgroep is, die afvalt in de dagelikse voeding, maar waardoor dochter wel minder buikklachten heeft.
En daar doet ze het voor.

rondje Meyendel

Al een paar weken helemaal niet gelopen, te koud, te nat, te veel wind of geen zin.
Maar gisteren had ik het mezelf al beloofd; een rondje Meyendel.

Hoe vaak hebben we er al niet gelopen de afgelopen jaren. Eerst lief en ik samen, soms gingen jongste zoon en oudste dochter nog weleens mee, zeker als we ook gingen picnicken.
Later kwam miss T erbij en ging mee in de draagdoek of in de kinderwagen en zodra ze kon lopen dribbelde ze op haar kleine pootjes voor ons uit.
Inmiddels is miss T een tiener en als ze geen zin heeft om met ons mee te gaan, dan mag ze thuis blijven.
Nog even en dan is het met lopen weer lief en ik....

Vandaag had miss T wel zin om mee te gaan en zo liepen we met z'n drietjes een uurtje door ons bos.

Miss T op haar boomtroon, helemaal in haar element, zoals ze met ons mee liep, al trappend tegen een voetbal, kletsend, lachend en giechelend.
En dan hoop ik dat het nog een tijdje zal duren voor zij echt geen zin meer heeft om met ons nog een rondje meyendel te lopen.

Ostara / Eostre

De lente equinox, de dag dat dag en nacht even lang zijn. De zon wint aan kracht, de dagen worden langer en de nachten korter. De zon voedt plant en gewas, brengt ze tot groei en zorgt voor het lente groen.
Voor onze voorouders was de lente equinox de tijd dat de aarde-godin werd gewekt door de jonge zonnegod. Zij begon hier haar vruchtbaarheidscyclus met het verzorgen en voeden van alle dieren en gewassen.
Dit is de tijd van vernieuwing.

Dit is het seizoen van Eostre (Ostara), Godin van licht en vruchtbaarheid. Zij is een anglo-saksische/germaanse lente Godin.
Ze is energiek, ze verzet tijd en seizoen en beziet de wereld vanuit haar jeugdig enthousiasme door de ogen van een kind.
Zij leert ons in het hier en nu te leven, het heden te eren en om het kind in onszelf te omarmen.
Zij is de Godin van het stijgende licht.

Eostre eieren
Het ei symbool van vernieuwing en van nieuw leven. Het ei werd gegeven met wensen voor de komende tijd.
Eostre werd veel afgebeeld met de haas, een dier bekend om zijn vruchtbaarheid. Hazen maken geen holen, maar hebben legers en deze lijken op de nesten van weidevogels zoals de kievit. In vroegere tijden werd dus gedacht dat hazen ook eieren legden en hier komt dus de legende van de 'paas' haas vandaan.

Great goddess Eostre,
You have honored me this day
With your refreshing presence.
Goddess of spring and dawn,
Goddess of childhood and innocence,
Goddess of the east and rebirth,
I thank you for sharing your gifts
Of possibility,
Of renewal,
Of rebirth,
I leave this sacred space
With an open heart
And a sense of freedom.
Stay if you will, go if you must.
Blessed Be.

May I go with the love and guidance of the great goddess Eostre and her hare in my heart.
Merry Meet, Merry Part and Merry Meet Again!


(sluiting Eostre ritueel uit Goddess Alive van Michelle Sky)

Blessed Ostara!

Van de nood een deugd maken ofzoiets

Zo ongeveer een week geleden, hoorden wij, als ouders, dat met de staking van 15 maart de school gewoon open zou zijn, er werd niet gestaakt, behalve door de onderwijzers van twee klassen. En ja, natuurlijk was de klas van miss T daarbij.
Ik was eerst not amused, net krokusvakantie en een studiedag, nu dit weer.
Maar aan de andere kant, er moet iets veranderen in het onderwijs, er is een enorm leraren te kort, dus de werkdruk is hoog.
Als ik zie hoeveel administratie een onderwijzer ook moet bij houden, dan zou er eigenlijk per twee klassen een administratieve kracht bij moeten, die al deze verslagen en leerlingvolgsystemen invoert en up to date houdt, zodat de onderwijzer tenminste weer alle aandacht aan het lesgeven kan geven.
Maar ik dwaal af.

Miss T zou dus vrij zijn, het was op de verjaardag van mijn moeder en ik had nog een behoorlijk aantal overuren staan.
Vandaar van de nood een deugd gemaakt, overuren opgenomen, dus ik ook een vrije vrijdag.
En zo reden miss T en ik  gisteren gezellig naar Drenthe om bij mijn moeder (miss T haar oma) een bakkie te doen en om haar te feliciteren met haar verjaardag.
Mijn moeder bereikte de respectabele leeftijd van 79 jaar.
We hadden een gezellige middag met z'n drietjes, deden ook nog wat cultuur op. We gingen naar het logement waar Vincent van Gogh heeft gelogeerd, toen hij in Drenthe verbleef om te schilderen. In en bij dit logement zit nu een klein museum over van Gogh, dat gerund word door vrijwilligers. Wij kregen een rondleiding van een oudere man, die met veel passie van alles vertelde.
En ik verbaasde me over hoeveel miss T. over van Gogh wist,  ze beantwoordde enthousiast de vragen van onze gids en plaatste opmerkingen,  waarmee ze deze man  wel een beetje om haar vinger wond.
Later vertelde ze mij, dat de juf ook laatst had verteld over Vincent van Gogh en dat was kennelijk goed blijven hangen.

En na nog een rondje met het hondje (mijn moeder past tijdelijk op de hond van kennissen) eerst met de wind mee en daarna met straffe tegenwind, was het voor miss T. en mij tijd om weer in de auto te stappen en ruim twee uur terug te rijden.
In Drenthe was het weer veel beter dan in de randstad, zon en bewolking wel met harde wind, maar al terugrijdend zag ik silhouetten van kale bomen tegen een mooi gekleurde lucht.
Dus ik zat gewoon al rijdend een beetje van alles te genieten, tot het verkeer echt te druk werd om aandacht voor iets anders te hebben. Maar het maakte zeker het eerste stuk van de terugreis voor mij een stuk minder saai.

En vandaag waait het hier zo hard, dus ik blijf binnen en ga de keuken in, want dit is weer voor comfort food.
Fijn weekend!

weekenddingen

Wat een grauwe bedoening was het dit weekend.
Regen en storm, storm en regen.
We hebben ook helemaal niks gedaan, behalve bankhangen, lezen, series kijken op netflix (Lief  en ik volgen nu Suburra), katten knuffelen en veel thee drinken.
Nu kan je ook geen stralende lente verwachten begin maart, de vorige week was echt een cadeautje, maar dit was wel een behoorlijk contrast. Nou ja, gelukkig sneeuwde het niet.

Hoe dan ook ik was niet in mijn beste doen dit weekend.
De werkweek was al niet m'n beste week, maar meestal komt dat wel goed in het weekend. Een glas wijn op vrijdagmiddag maakt al een hoop goed. 😊
Nu dus even niet, ik kon me nergens op concentreren of focussen en niets kon m'n aandacht vasthouden, dus ik dwarrelde van het een naar het ander. Een paar bladzijden lezen en niets ervan opnemen, een paar naalden breien en weer alles wegleggen, zelfs mindless instagram scrollen lukte me niet.
Kennelijk toch weer enorme stress opgebouwd, die niet weg kon, tot vannacht; waardeloos geslapen, veel wakker en dan maar malen en piekeren over dingen die absoluut het piekeren niet waard zijn. Zeg nu zelf als ik me 's nachts druk maak over het feit dat het wel heel hard waait en dat Lief de volgende dag toch op de fiets naar zijn werk in Rotterdam wilde rijden?! Daar hoef ik me toch niet druk over te maken - iets met volwassen man, die prima zelf beslissingen kan nemen en inschattingen maken.
Dat geeft voor mij wel aan dat het een beetje mis met mij gaat.
Nu was er wel iets waar ik over piekerde, waar ik best even over mocht piekeren. Katertje Flo heeft al tijden wonden/korsten op zijn oor en in z'n nek en die plekken genezen niet.
Nu vonden we hem gisteren ook een beetje minnetjes, z'n vacht wat plukkeriger en hij toonde futloos.

Maar daar kon ik vanmorgen wel wat aan doen en maakte afspraak bij de dierenkliniek en we konden vanmiddag al terecht.
Flo liet zich geduldig onderzoeken en de dierenarts dacht aan een voedselallergie, die hem jeuk bezorgde en laat ik nu een maand of wat geleden ook andere brokken, dan onze standaard l.idl brokjes in huis hebben gehaald.
Dit zou het inderdaad weleens kunnen zijn.
Flo kreeg een injectie tegen de jeuk en sprong daarna uit zichzelf in de reismand (dat ging duidelijk makkelijker dan hem er thuis  in zien te krijgen) en zo konden we weer naar huis.

En toen we weer thuis waren brak de zon ook door de wolken en het gekke is dat ik me meteen weer wat lichter voel, minder somber of dat door Flo komt of door het zonnetje laat ik in het midden, maar ik hoop dat ik vannacht wel goed kan slapen.

woensdag

In een ver verleden, toen er nog geen school in het leven van miss T bestond, waren onze woensdagen, vooral dagen om langzaam aan te doen en even bij te komen.
Maar ja, dat was in een ver verleden.
Vanmorgen liep ik met miss T mee naar school, want ik had bieb-ochtend. Zo'n twee keer per maand sta ik ingeroosterd om mee te helpen in de schoolbieb, ik ben dus biebmoeder (klinkt beter dan luizenmoeder 😉)
Deze schoolbieb is een samenwerkingsverband met de hoofdbibliotheek in het stadscentrum met als doel het plezier in lezen aan te wakkeren/te vergroten.
Ongeveer anderhalf uur boeken innemen, weer uitlenen, helpen met uitzoeken (zeker bij kinderen van groep 3 en 4), weer alles goed zetten in de kasten en heel veel praatjes met de verschillende kinderen maken, voor wie even naar de bieb ook even niet werken in de klas betekend.
Vanmorgen liep het allemaal vlotjes, we stonden ook wel met drie moeders, dus om 10 uur was ik alweer thuis.

Even een mok thee en daarna gauw de boodschappen voor de komende dagen halen. Een van de supermarkten in het winkelcentrum hier is aan het verbouwen, de meeste spullen haal ik bij de goedkope super, maar nu moest ik voor een aantal spullen toch echt in de auto stappen.
Ik ging weer boodschappen doen in het winkelcentrum waar ik negen jaar geleden minstens 4 x in de week kwam, want toen woonden we nog in die wijk.
Je zou denken dat het wel vertrouwd zou zijn, niets minder waar, dat winkelcentrum was ook al weer verbouwd, dus weinig nostalgie 😄

Woensdag is al een tijdje tostidag en het allerfijnst vindt miss T het, om zodra ze rond 12.45 uur thuis komt er een bord met een paar tosties klaar staat, want ze is dan best hongerig.

En om nu te zeggen dat woensdagmiddag nog steeds knutselmiddag is. Nee, niet echt. Soms willen miss T en ik best nog aan de gang gaan met papier, lijm en verf, maar meestal regelt miss T haar woensdagmiddagen zelf wel of ze neemt een vriendin mee van school of gaat na de tosties naar iemand toe.
Kleine meisjes worden nu eenmaal groot.

Nu gingen we vanmiddag samen naar het stadcentrum, een kadootje voor schoondochter/zus kopen, want die verjaart morgen. Nog even bij de XL supermarkt wat glutenvrije spullen gehaald, die bij onze super niet in het assortiment zitten.
En gauw door de regen weer naar huis.

Gelukkig blijven sommige dingen hetzelfde, want toen we thuis waren vroeg miss T of we, als ze haar spellingshuiswerk had geoefend, konden chillen. Ofwel bankhangen en thee drinken, waar we altijd al goed in zijn geweest op de woensdag.

Dus nu ga ik gauw met een grote mok thee bij miss T op de bank neerploffen.

Rijk mens

Vandaag ben ik jarig,  53 jaar oud (en wijs) ben ik nu.
En gisteren realiseerde ik mijzelf hoe rijk ik eigenlijk ben. Gisteren vierden we mijn verjaardag en op de bank zaten mijn moeder en schoonmoeder, beide in goede gezondheid en op een kleed op de grond trappelde en brabbelde mijn jongste kleindochter.
Mijn kinderen, op de oudste na, bij elkaar, pratend en lachend.
Dit is echte rijkdom, ik ben een rijk mens.

En vanmorgen zong 'a cheeky monkey' vanuit Brisbane  'Happy Birthday' voor mij, als kers op de taart.

En net zag ik vanuit ons slaapkamerraam hoe ver de magnolia al aan het uitlopen is. De lente komt er echt aan. (en dat vind ik stiekem ook wel een cadeautje)

Krokusvakantie

Eindelijk hebben wij dan  krokusvakantie en daar waren we dan ook aan toe. Niet alleen miss T, maar ook ik kon een paar dagen, geen wekker en rustig aan goed gebruiken.
En daarbij was het ook ineens lente geworden.
Net als iedere vakantie ruilde ik weer werkdagen om en wil ik soms met zo'n ruildag weleens een uurtje langer doorwerken; deze keer niet. Zodra op maandag de verplichte vijf uur er op zat, zat ik op de fiets naar huis om lekker op het bankje in de tuin van het zonnetje te genieten. Kat ernaast en kop thee erbij en ik hou dat wel een uurtje vol.

Een middagje met miss T naar Den Haag, voor nieuwe gym- en danskleding, haar jazzpants was inmiddels een kuitbroek 😊 Daarbij liet ze met ter plekke zien dat haar sneakers ook wel aan vervanging toe waren en omdat we toch al bezig waren kocht ik voor mezelf ook maar een zomerse jurk.

Het was ook niet echt uitwaaien wat we hier aan het strand deden. Het was windstil,  de zee bijna spiegelglad en de zonnewarmte maakte dat het 's zomers aanvoelde.
We liepen ook een veel langer stuk dan we in gedachte hadden, maar dat merk je pas,  als je omkeert om terug te lopen.

De afgelopen dagen was het dan ook echt heerlijk om buiten te zijn en dat voelt voor mij als opladen na de wintertijd.

En dat het nu weer wat grijzer is buiten (al hoewel hier de zon alweer door de bewolking prikt) neem ik dan maar voor lief en hang de was gewoon weer op zolder. 😉