besef en inzicht

Toen ik de vorige keer schreef dat ik, nu miss T tien is, al bijna 10 jaar blog, ging ik toch even terugzoeken in mijn blog, naar die eerste blogjes.
Ik las over hoe mijn leven toen was, met een baby, een achtste groeper, twee pubers en een studerende zoon op kamers. Een druk leven, dat wel en ik liet soms best vallen dat ik moe was en dat is niet verbazingwekkend.

Wat mij wel opviel was, dat ik toen zo anders moe was, dan ik nu ben. Ik voel me nu vaak zo tobberig moe, zie beren waar ze niet zijn en kan ineens om niets in de paniek schieten.
Dit zette mij heel erg aan het denken.
Ik ben voor mezelf op een rij gaan zetten waar het verschil in zit. Wat er nu zo'n grote plek in mijn hoofd en leven inneemt, wat er 'vroeger'  niet was.
De conclusie is eigenlijk simpel. Werk; de werkdruk, de steeds toenemende hoeveelheid werk, de vele adhoc werkzaamheden, maken dat ik om 17.00 uur niet meer 'uitschakel' en overstap op gezinsmodus, maar dat ik eigenlijk gezin en werk multitaskent gelijktijdig probeer te doen.
En op die manier de ballen hoog houden kan ik niet en wil ik ook niet.

De laatste tijd probeer ik het geheel in kleine stapjes terug te draaien.
Dus om 17.00 uur is mijn werk(tijd) klaar, opruimen en naar huis; en me vooral niet schuldig voelen, omdat er collega's zijn,  die wel langer blijven omdat het werk niet af is. Dat is namelijk de keuze die zij zelf maken.
Erbij hoort ook accepteren, dat ik de werkzaamheden, die ik allemaal zou moeten doen, nooit kan doen in de tijd dat ik op kantoor ben. Dit ligt niet aan mij, maar aan de hoeveelheid werk, die steeds verder toeneemt en toe blijft nemen.

En waar ik zelf tegenaan loop, is het gebrek aan structuur in mijn werk. Ga ik weer die tien jaar terug, waar ik toen werkte had ik vaste werkzaamheden, die ik  dagelijks (en soms maandelijks) uitvoerde. Het klinkt misschien verschrikkelijk saai, maar ik had er iedere werkdag ongeveer het zelfde lijstje aan werkzaamheden, dat ik afging.
Dit werd deed ik veel al uit routine, waardoor ik na werktijd nog genoeg energie over had voor het gezin met alle beslommeringen.

Dit is iets wat ik zelf weer moet regelen, dus ik maak iedere werkdag, zodra ik binnen ben een lijstje met wat ik die dag ga doen.  Hierbij lees ik ook eerst alle mail door, kijk of er dingen bij staan die met spoed opgepakt moeten worden en doe deze eerst. Daarna volgen de werkzaamheden van mijn lijst en omdat ik mezelf haalbare doelen stel, heb ik de meeste werkzaamheden (van de lijst) ook afgerond aan het eind van de dag. En ook accepteren, dat er soms nauwelijks iets van de lijst gebeurd, omdat ik ineens wat werk van een collega moet overnemen.

En ik merk dat dit alles begint te helpen, natuurlijk ben ik moe aan het eind van een werkdag, maar ik voel met niet compleet leeggezogen wat betreft energie.
Daarbij kan ik me ook (vanaf een uur of vier) echt verheugen op m'n kleine fietsritje naar huis, zeker nu het van dat prachtige nazomer/herfstweer is.

Het inzicht wat bovenstaande mij geeft, zorgde toch al voor een verandering in mindset bij mij.
Waar vroeger gezin nummer 1 voor mij was, ging de laatste paar jaar het werk een steeds grotere plaats innemen, waardoor het bijna een gedeelde eerste plaats met mijn gezin had.
Dat ga ik nu langzaam aan weer terug draaien en misschien zal dat op de termiijn wel betekenen dat ik moet gaan uitkijken naar ander werk, dan moet dat maar zo zijn. Dat zien we tegen die tijd wel.
Voorlopig ga ik het eerst maar eens op mijn manier proberen