maandag 30 juli 2018

reilen en zeilen


Vanmorgen schrok ik iets naar half 7 wakker, en was even alle besef van dagen kwijt. Terugrekenend kwam ik tot de conclusie dat het echt maandag was en dat ik vandaag, ondanks eerdere afspraken, niet ging werken.
Het meisje, dat eerst bij ons stage liep, zal de komende weken bij ons vakantiewerk doen en daarbij een deel van mijn werk overnemen.
Dus zou ik ook maandag komen om haar wegwijs te maken. Maar 'stagiair'  begint dinsdag pas en er zou in de ochtend ook nog een software update plaatsvinden van het programma waar ik al mijn werk mee doe. Dus collega en ik besloten gezamelijk dat het zinloos was om te komen, ook al omdat ik geen hele dag kan, vanwege een afspraak bij de anesthesist met dochter M vanmiddag.
Ik heb natuurlijk deze verandering van plan via de mail gemeld aan mijn leidinggevende (is met vakantie), zodat hij op de hoogte is en ook weet dat het een afspraak in overleg is geweest.

En dan vanmiddag naar de anesthesist met M als voorbereiding op haar operatie.
Eigenlijk heb ik al weer genoeg ziekenhuis gezien.
Afgelopen vrijdag belde M mij terwijl ik aan het werk was. Zij had de dag ervoor al contact gehad met  de chirurg, nadat zij een medicijnsoort had afgebouwd, kreeg ze steeds meer pijn en ook koorts.
De chirurg had contact hierover gehad met de MDL-arts en nu kreeg zij het advies zich te melden op de SEH bij een ziekenhuis in een andere gemeente, want doordat er geen mdl arts aanwezig was dit weekend, mocht ons plaatselijk ziekenhuis haar niet opnemen, als dit nodig mocht zijn.
Gezellig een half uurtje in de bloedhitte naar het RG gereden.
Wel een redelijk nieuw en modern ziekenhuis.

Netjes gemeld op de spoedpost en daar begon het wachten - onderzoeken - wachten - bloedprikken - wachten - nog meer onderzoek - nog meer bloedprikken en wachten.
En toen werd ze ter observatie opgenomen vanwege koorts en hoge ontstekingswaarden.
Ze installeerden haar op een zaaltje en zij mocht zelfs nog een paar beschuitjes eten, want vanaf 24.00 uur zouden ze haar nuchter gaan houden voor de buikecho die ze de volgende ochtend gingen uitvoeren. Dochter was daar wat sceptisch over, want ze had pas nog echo en mri gehad, dus het was wel zeer duidelijk waar de ontsteking zit. Maar het schijnt dus ook mogelijk te zijn dat zich naast de ontsteking ook nog abcessen vormen en dat wilden ze uitsluiten.
Dus 's avonds tegen achten reed ik alleen terug naar huis, door de adrenaline was ik niet eens moe en had geen honger, terwijl ik al vanaf 6.30 uur in touw was en om 12.30 voor het laatst wat had gegeten.
De volgende morgen meteen met M (wh)appen, ze had goed geslapen en vooral honger en dat terwijl de ontbijtkar er zo goed uitzag.
Later hoorde ik ook van haar dat er op de echo geen extra verrassingen waren te zien en terwijl ik al met missT en zoon J onderweg was voor het bezoekuur -appte M dat ze naar huis mocht.

Het is duidelijk niks doen en zich laten bedienen doen haar goed (grapje), maar eigenlijk is het wel zo. Ze mag nu geen energie verspillen aan dingen die vermeden kunnen worden.
Dus heeft Lief zondagmorgen haar bed verplaatst naar zijn werkkamer, zodat ze nu kan liggen/slapen vlakbij de douche/wc en geen extra trap af moet om daar te komen.
Dit was al het plan voor na de operatie, maar bleek nu gewoon al nodig te zijn. En verder moet ze liggen, dutjes doen, naar beneden om wat te eten, op de bank hangen en weer naar boven om met de kat te knuffelen en samen een slaapje te doen.

Alleen moet Nutty (nutmeg) wel door hebben waar ze haar moet zoeken, want deze oude, misschien licht dementerende, poes is even de kluts kwijt. Ze zit nu regelmatig op de zoldertrap te miauwen naar M, zo van ga toch mee naar boven.......
Maar dat komt vast wel goed.

maandag 23 juli 2018

Change of plans



De schoolvakantie is al in zijn tweede week
Miss T geniet van alle tijd, die ze nu heeft. Lief en ik moeten allebei nog zo'n anderhalve week bikkelen voor ook wij vrij zijn.
En verder zijn we druk........... druk met het annuleren van onze vakantie.

Begin juli hoorden we dat oudste dochter geopereerd moet worden ivm ontsteking die niet meer met medicijnen onder controle te krijgen is (ziekte van crohn).
Inmiddels is de datum bekend en deze zou in onze vakantie vallen en dat gaat niet.
Ik geloof niet dat ik van onze reis zou genieten als dochter in het ziekenhuis zou liggen of net thuis zou zijn. Daar ben ik toch te veel moeder voor (ook al is dochter bijna 21 en vond zij het eerst onzin dat we zouden annuleren)
Nadat zij gesprek met de chirurg had en hij haar ook vertelde dat zij best wat nazorg nodig heeft in de weken erna, was het besluit heel snel genomen.


Miss T was eerst nog best een beetje verdrietig, toen zij ook hoorde dat wij niet weggaan, maar met de belofte dat we alles gaan verplaatsen naar volgende zomer was het wel goed.
Daarbij begrijpt ze ook wel dat haar zus echt ziek is, het huis bijna niet meer uitkomt en ook zelf haar vakantie al heeft geannuleerd.

Dus onze vakantie gaat wat anders lopen dan we hadden gepland.
Ik kan me er geen voorstelling van maken, niemand van ons kan dat. Het is afwachten hoe de operatie verloopt, of er zich geen complicaties voordoen en hoe M zich voelt als ze weer thuis is.
Voor mij voelt het als of ik in wacht-stand sta. Wat eigenlijk niet goed is, want ik moet ook gewoon genieten van de vrije dagen die ik nu heb en maar accepteren, dat het geheel nu niet te plannen valt en we maar van dag tot dag moeten kijken.


Voorlopig nog anderhalve week werken. Mijn werkgever is overigens volledig op de hoogte van de situatie en toch toen ik vroeg of het bespreekbaar is om een aantal vakantie om te gaan zetten in zorgverlof - gewoon de dagen nadat M uit het ziekenhuis is en ze echt zorg nodig heeft - keek hij zeer bedenkelijk en met een daar moet ik over nadenken, ben ik voorlopig het riet in gestuurd.
Na zijn vakantie kom ik er nog bij hem op terug, dan ga ik dat 'gevecht' wel weer aan.
Nu even niet.
Nu even niks.

(de foto's zijn van afgelopen vrijdag toen Lief en ik samen uitgingen en daarbij de zon zagen ondergaan)

maandag 9 juli 2018

Aftellen

Nog 5 dagen school en dan begint hier de schoolvakantie.
En ik ken iemand die daar wel heel erg aan toe is.
Net als ik trouwens....
Die laatste weken voor de vakantie zitten ook altijd zo vol met allerlei activiteiten, terwijl we eigenlijk allemaal moe zijn en het liefst die weken in rust willen afsluiten.

Maar de juffen/meesterdag kunnen we afvinken, net als de dansuitvoering en het afscheid van haar dansjuf bij wie ze vanaf haar vijfde heeft gedanst.


Nu nog het afscheid van groep 8, waardoor miss T vanmorgen wel liep te zuchten, want dit betekent dat ze 's middags in de aula moeten werken, want de achtste groepers gebruiken het lokaal als kleedruimte.
Het hoort erbij, maar het geeft ook onrust en gesleep met spullen.

Wat nog veel meer onrust geeft, en zeker niet alleen bij de leerlingen, is dat nog steeds niet bekend is, welke leerkracht er volgend schooljaar voor hun klas staat. De eigen juf, in oktober al met een burnout uitgevallen en vervangen door de klasse-assistent, verlaat de school definitief. Net als nog een bovenbouwleerkracht, waardoor de school in mijn ogen een serieus probleem heeft; drie bovenbouwklassen en maar voor eentje een leerkracht.
Maar deze week zal de directie hierover uitsluitsel geven....


Gelukkig is het de laatste weken prachtig zomerweer, misschien dat dit er ook voor zorgt dat we nog harder naar de vakantie verlangen dan anders.
Maar nu doen we al wel een beetje vakantie-dingen, zoals als 's avonds na het eten nog even naar het strand, pootje baden en de zon (bijna) onderzien gaan.


Maar nu nog even volhouden en straks zes weken lang niks .....