zondag 28 januari 2018

en dan nu in de praktijk


De theorie was goed, maar in de praktijk liep het toch een beetje anders.
Ik ging gelijk woensdagmiddag al goed de fout in.

Miss T had de hele middag met een vriendinnetje gespeeld en ik had de meisjes net naar jazzdance gebracht. En mijn plan was om thuis nog even snel te stofzuigen voor ik miss T weer moest ophalen, een uur de tijd dus dat past prima.
Voordat ik de stofzuiger pak, zet ik nog even de spullen voor het avondeten op het aanrecht en zie dat ik toch wel een heel klein restje pasta heb.
De winkel is hier nog geen 100 m vandaan en ik had nog meer dan een half uur, dus ik pak m'n tas al om te lopen; vraagt m'n oudste dochter nog of zij even moet gaan, omdat ik zo miss T weer moet halen. En in plaats van te luisteren, zeg ik dat ik nog een half uur heb en het makkelijk haal.
Klopt ook, met 10 minuten was ik terug, maar bedacht toen dat ik nog steeds moest stofzuigen en daarmee ging de tijd wel dringen om ook op tijd miss T op te halen.
Dus redelijk gehaast en gestresst slinger ik de stofzuiger door de woonkamer en gang, maar gered en zo op het oog ziet het er weer netjes uit. Snel duw ik de stofzuiger terug in de trapkast, met m'n gedachten al bij jas en tas pakken om in de auto te springen..... en zo loop ik keihard tegen de zijkant van de deur op, gevolg pijn en een lelijke snee in m'n wenkbrauw.
De tranen zaten hoog, want alle stress van de laatste week wilde er wel uit, maar geen tijd, want anders was ik te laat bij miss T, dus diep inademen en gewoon weer gaan.

Maar stom, ja dat zeker, dit zou ik toch niet meer doen. Waarom accepteerde ik de geboden hulp niet?! Dan had mijn oudste dochter de boodschap gedaan en ik ondertussen kunnen stofzuigen. En had ik in alle rust miss T weer kunnen ophalen.
Het had me stress en pijn gescheeld.

Ik zie het maar als leermoment; als ik nu wil rennen, sta ik even stil en denk  na, of het echt wel moet of dat het ook anders kan en dat ik aangeboden hulp niet moet afslaan.

De rest van de week heb ik me aardig rustig gehouden.
Een fijne yoga les op woensdagavond en zeker geen extra uren meer werken de komende dagen.

Al doende leert men is het toch?!

woensdag 24 januari 2018

minder doen


Op instagram las ik bij iemand's foto de wijze woorden die  haar gezegd waren door haar yoga-juf; 'doe minder'.

En deze woorden zetten zich vast in mijn gedachten.

Eerst schamper, zo van 'doe minder', hoe bedoel je?! Mijn werkgever ziet me aankomen; sorry, ik doe even wat minder, want ik heb het zo druk.... Terwijl ik nu meer uren werk, omdat er zoveel blijft liggen. En thuis ben ik deze dagen de enige kapitein op het schip, dus dat vraagt ook net wat meer organisatie en tijd.

Maar de volgende morgen stond ik op en dacht nog steeds aan die woorden 'doe minder'.
En nu zag ik wel wat ik gister niet kon zien;  wat deze woorden voor mij kunnen betekenen.
Niet alles zelf willen doen..
Wat kan wachten, laten wachten
En alleen aandacht geven wat echt aandacht vraagt.
En wat blijkt, dit is zowel op mijn werk als thuis heel goed toepasbaar.

Dus maandag heb ik nog een halve dag extra gewerkt en dat was het wat betreft extra uren deze week. Het moet met mijn vaste uren maar even genoeg zijn. Daarbij als ik door blijf hollen ben ik niet meer secuur of gefocust en dat komt mijn werk niet ten goede.

En thuis doe ik het hoognodige; boodschappen, wassen, keertje stofzuigen.
Mijn aandacht ligt bij miss T, die het toch wel moeilijk vindt dat haar vader zo'n tijd in het buitenland is (hij zit voor zijn werk 12 dagen in Seattle), dus wat meer knuffels, kleine gesprekjes samen, en 's avonds een extra hoofdstuk voorlezen kan ze nu goed gebruiken.
En de rest van mijn aandacht ligt bij mijzelf, zodat ik goed aan de woorden 'doe minder' blijf denken en mezelf niet voorbij loop en makkelijker de komende dagen doorkom.





zondag 14 januari 2018

de eerste weken van het nieuwe jaar

Na alle lichtjes en versieringen van december, vind ik januari een beetje een sobere maand.
Maar ook een maand van een fris begin, zo van terug naar rust, reinheid en regelmaat.

Nieuwjaarsdag liepen we nog op het strand om even uit te waaien.



Daarna begon toch echt de gewone werkweek weer.
Voordeel was wel, dat miss T nog vakantie had, dus op mijn vrije dagen bleef de wekker uit en vierden we weer een beetje vakantie.

Deze week zat de vakantie er op en was het  terug naar de dagelijkse regelmaat. We begonnen de maandag meteen een controle bezoek aan de kinderarts voor miss T, waar alles prima in orde was, ze is nu 1.30 m lang en weegt 25 kg en volgt hiermee netjes haar eigen groeilijn.

Maar na twee weken vakantie kan zo'n eerste schooldag best vermoeiend zijn...


Zelf was ik meteen 2 januari al weer aan het werk gegaan en omdat ik die week maar twee dagen werkte viel het wel mee. Daarbij hadden nog behoorlijk wat collega's vrij, dus kon ik vrij ongestoord werken en dan schiet het best op.
Dat was deze week wel anders, want afgelopen maandag gingen we 'live'  met het nieuwe administratieve systeem. En ik denk oprecht dat wanneer dit straks volledig draait het echt tijdsbesparend en overzichtelijker werkt, maar niet nu, want alle basisgegevens moeten eerst nog handmatig ingevoerd worden.
Voor mij was dit dus een week van pijnlijke ogen van het schermstaren en hoofdpijn van het super geconcentreerd bezig zijn. En het einde is nog lang niet in zicht.
Kreeg ik eerst van de werkgever het verzoek of ik de komende weken 4 dagen kan gaan werken om het extra werk op te vangen, volgde er daarna een appje van mijn lief met de mededeling dat hij voor zijn werk naar Seattle kan voor een conferentie-iets, de 20ste vertrekken en 12 dagen later weer terug.
Dan zit je terug te appen; van wat gaaf en super leuk!, maar dat denk je bij iezelf; hoe brei ik de komende weken alles rond......


En ik ben er eigenlijk nog steeds niet uit, maar ik geloof dat ik het maar over me heen laat komen en ga wel zien hoe het loopt of waar het schip strandt.

Dus in plaats van morgen mijn boodschappen en schoonmaakdag te hebben, ben ik aan het werk,  dan gaan we zo meteen maar even wat boodschappen doen om de eerste paar dagen door te komen.