vrijdag 29 september 2017

balans

De tijd van Mabon is een tijd van balans, ik schreef dit een goede week geleden nog.
Alleen is mijn balans ver te zoeken, zowel letterlijk als figuurlijk.
De afgelopen twee yogalessen, bij iedere balans oefening, verloor ik mijn evenwicht,  viel om en moest ik steun zoeken door een hand aan de muur te houden.

Maar dat gaf mij wel dit inzicht, dat je soms je moet laten ondersteunen om je balans te vinden of om in balans te blijven.
Mooi inzicht, waar een yoga les al niet goed voor is.

Wat wil ik hier nu voor mezelf mee.
Allereerst het loslaten van het idee dat ik alles zelf moet doen.
Waarom is om hulp vragen altijd zo moeilijk.
En dan ook nog de aangeboden hulp accepteren, want dat is wel een dingetje bij mij, dan krijg ik hulp en dan zeg ik nog van; ach, laat maar, ik doe het wel even.
Misschien is dit voor meer herkenbaar?

Voor mij heeft dit onevenwichtige ook echt te maken met de tijd van het jaar. Nu heerst het element water. Water stroomt en dat zorgt er voor dat ik moeite heb met aarden, want ik wil  met de stroom mee drijven. En door mee te drijven, ga ik veel te makkelijk over mijn grenzen heen. Ik kom deze valkuil ook ieder jaar rond deze tijd tegen. Ik wil te veel doen, soms ook om iedereen maar te pleasen.
En dat is niet goed voor de balans.

Dus ik maak netjes to-do lijstjes, zodat de o-jee-en-ik-mag-dat-niet-vergeten me niet meer 's avonds uit m'n slaap halen.
En daarbij ga ik ook eens kijken waar ik hulp bij kan gebruiken en dit ook vragen.
En af en toe ook gewoon een keertje 'nee'  zeggen.

En als dit werkt moet ik volgende week bij yoga vast weer steviger staan, misschien iets meer in balans zijn.


Oja , dit bracht mij ook een beetje uit mijn evenwicht, maar dan van blijdschap, want ik deed mee aan de give-away bij Ingthings en ik kreeg de wantjes! Dank je wel, lieve Ingrid!




zondag 24 september 2017

nazomeren

Wat een prachtig weer hebben we de laatste dagen.
Mijn impuls was om zaterdag wat spullen in een rugzak doen en naar Meyendel te rijden om door het herfstbos te dwalen, maar we hebben ook een tuin, die wel wat aandacht kon gebruiken.

Na de zomervakantie heeft lief samen met miss T de tuin achter het schuurtje weer helemaal leeggehaald en alles gesnoeid wat er gesnoeid kon worden.
Alleen door de regen van vorige week en de zon van deze week, was er toch alweer aardig wat onkruid opgeschoten.
Dus daar moest wat aan gebeuren.

En met dit weer is het in onze tuin ook mooi en heerlijk



De laatste zomerbloeiers, nog uit de ah moestuintjes.


De tuintafel en stoelen hebben we ook maar meteen in de schuur gezet.
En kennelijk werkte al die ruimte bij 'de heren'  op hun testosteron, want er moest even geknokt worden.


en dan gaat het er echt niet zachtzinnig aan toe.


We gingen ook nog gauw een ijsje halen, want je weet niet of dit de laatste keer is van het seizoen, want binnenkort zal die ijssalon wel tot het voorjaar dicht gaan.


En 'smiddag geniet de overwinnaar van het laatste zonnetje.


Op instagram post ik de laatste dagen steeds foto's van het afwasteam van die dag.
Onze vaatwasser is stuk.
En dat is wel heel snel als je je bedenkt dat deze geplaatst is met de nieuwe keuken en er dus pas 5 maanden in zit.
Nu komt volgende week de monteur, dus ik heb nog wel een aantal dagen m'n fotomomentjes.


Inderdaad! Ik sta zelf nooit op de afwasfoto. Klopt helemaal! Maar ik heb gekookt en hoef dan niet af te wassen en daarbij alle kleine beetjes vaat overdag neem ik voor mijn rekening, maar daar maakt nooit iemand een foto van........ 😉


En als ik voorspellingen van komende week mag geloven, houden we nog wel een paar dagen van dit nazomerweer.
Dus kan ik vast nog wel een keertje samen met een van de heren kater op het bankje van de zon genieten.

donderdag 21 september 2017

Mabon

De tijd waarin de zomer voorbij is en het afnemen van het zonnejaar werkelijk gevoeld word. Vanaf nu wint de duisternis het van het licht en zullen de dagen langer donker zijn dan licht.

Zowel de lente-equinox als de herfstequinox zijn tijden van balans, maar Mabon is de tijd van herbalanceren.
Mabon leert ons loslaten van bepaalde emoties en gewoontes, die onze groei belemmeren. Zoals obstakels de vrije stroom van een rivier kunnen belemmeren, kunnen bepaalde emoties en ingesleten gewoontes onze energiestroom laten stagneren. Mabon helpt ons deze los te laten, zodat wij verder kunnen.



Mabon is ook het loslaten van de zomer en het naar binnen keren, letterlijk als meer binnenshuis gaan leven, omdat de temperatuur daalt. Figuurlijk, omdat je je richt op je eigen emoties, kijk je naar jezelf en richt jij je naar binnen.


Mabon is een dankfeest, een moment om wardering te betuigen aan de Godin en haar gaven.
Het graan is geoogst, het fruit en de noten zijn geplukt en de groentes geoogst voor de eerste vorst komt.
De voorbereiding op de koude donkere maanden is gedaan.



Vier de overvloed van Moeder Aarde en sta stil bij de tijd die gaat komen.
Blessed Mabon!

woensdag 20 september 2017

Je weet dat het herfst begint te worden



als miss T een mand vol kastanjes heeft geraapt.


als de hortensia's bijna doorzichting worden


als de sedum gaat bloeien




En als de katten allemaal binnen zijn.

maandag 18 september 2017

bloggen versus instagram

Net als veel bloggers, ben ik ook op instagram te vinden.
Ik vind het leuk, je maakt snel een fotootje van een grappig moment, paar woorden erbij en posten maar.
Simpel en snel.

de herfst staat voor de deur!

Het gaat zo snel en makkelijk dat je het bloggen helemaal vergeet, want zet de foto's en teksten bij elkaar en je hebt een blog, maar dan in een paar minuten tijd.
En mijn persoonlijke valkuil, ik breng  veel te veel tijd door met die telefoon in mijn hand, scrollend langs foto's van anderen.
Ik zie leuke creatieve ideeen en creaties, maar dat is het nu net, ik kijk alleen. Terwijl ik die zelfde tijd ook kon gebruiken om een paar rijen verder te haken aan een shawl of deken.

Wat is het toch fijn om leuke post op de deurmat te vinden

Omdat ik serieus minder tijd die telefoon binnen bereik wil hebben, ben ik me gaan bedenken hoe ik dit een paar jaar geleden deed, dus in het pre-smartphone tijdperk.
Heel simpel, die mobiel zat of in mijn tas of lag op een kastplank en als ik gebeld werd hoorde ik het en nam (meestal net te laat) op of ik keek overdag een keer of ik een sms had ontvangen.
Meer mogelijkheden had dat ding ook niet.

's Avonds of soms ergens in de middag pakte ik de laptop en ging naar mijn blog en daar kon ik dan zien, wie er een nieuwe post had geschreven, zodat ik die kon lezen en reageren. En als ik zin had, typte ik dan zelf een verhaaltje en postte dat en ging de laptop weer uit en ik verder met mijn gewone dagelijkse leven.
Pas de volgende dag keek ik dan weer of er iemand een reactie had achter gelaten op het door mij geschreven stuk van de dag ervoor.
En heel bewust zat ik alleen achter de computer als miss T op bed lag, want ik heb de geschreven woorden van blogster 'BlueBirdBaby' (blog bestaat niet meer, kan dus niet linken) goed onthouden; zij schreef ooit dat zij wilde dat haar dochter zich een moeder zou herinneren die in huis en tuin bezig was en die echt aandacht had en geen moeder van achter een computer.
Dus daar lukte het mij wel.
Waarom nu niet?!
Omdat je op instragram heel snel reactie krijgt, even dubbeltappen en er staat al een 'like' en het streelt toch de ijdelheid wanneer je merkt dat men je foto mooi/leuk/grappig vindt.
Een heel menselijk eigenschap.

en deze foto heeft lekker niet op insta gestaan 
Ook heb ik de afgelopen jaren steeds meer bloggers zien stoppen, soms gewoon omdat het verhaal klaar was, de inspiratie op en de blogzin ontbrak.
Dat ken ik zelf ook wel, ik zie jaarlijks het aantal  stukjes wat ik post minder worden.
En ook merk ik dat de posts veel minder worden gelezen.
Tsja een simpele foto instagram met wat woorden is sneller te bekijken dan zo'n hele lap tekst lezen.
Wat beter past in ons tijdsbeeld, van vlug en vluchtig.

En dat is precies het tijdsbeeld waar ik aan wil ontsnappen, want ik wil de tijd nemen, voor mijn gezin en voor de dingen die ik leuk vind (en ja daar hoort instagram ook bij, alleen zal ik daar toch echt minder zijn)

Dus mocht het je willen weten wat ik vandaag zoal heb gedaan (want dat is niet op insta te vinden);
Ik heb boodschappen gedaan, wasjes gedraaid, een blogpost getypt en ook nog twee potten thee leeggedronken met een vriendin, die vanuit haar werk even langskwam om bij te kletsen.
Miss T kwam vandaag zelf uit school, dus ik zat met thee op haar te wachten en na de thee hebben we rummikub gespeeld, eerst samen en het tweede potje deed broer J. ook mee.
Nu speelt Tarja buiten en ga ik zo beginnen met koken.
Maar het was een dag met rust en aandacht en dat bevalt me goed.

zondag 17 september 2017

dat was het weekje wel

een rommelig weekje, maar ook wel leuk.
Miss T vierde haar 9de verjaardag en mocht gelijk diezelfde middag met nog honderden 9-jarigen uit onze woonplaats bij sporthal De Veur in een lange rij staan voor dtp/bmr inenting.
Haar bff en moeder reden met ons mee, zodat de dames in ieder geval steun aan elkaar hadden.

Donderdag zou ze tracteren op de kidsclub. Helemaal leuk, want dat mocht ze zelf verzorgen. Magnetron popcorn en zakjes mee, dan zou ze 's middags met een beetje hulp van de leiding zelf popcorn mogen maken en meteen uitdelen. Dan voel je je toch hartstikke groot, wanneer je dit zelf allemaal regelt (en mama vind dit ook superhandig)
Alleen werd ik tussen de middag al gebeld, miss T voelde zich echt niet lekker en wilde graag naar huis.
De middag zaten wij samen op de bank. Ze had wat verhoging, voelde zich lamlendig en haar schouder deed pijn.
Dus veel kopjes thee en heel veel poezenknuffels.


Vrijdag weer helemaal okay, dus weer naar school.
Dan ben ik wel aan het werk met m'n mobiel binnen handbereik voor het geval ik weer gebeld word.
Het ging goed.
Na schooltijd nog de jaarlijkse ogentest bij de jgz.
Bij de laatste keer schoolarts, ze was toen 5, denk ik, had ze bij de ogencontrole, een regel verschil tussen linker en rechteroog.
We hebben toen afgesproken om na een jaar terug te komen om te kijken of dit niet verergeren zou. En dit hebben we steeds jaarlijks herhaald, omdat het verschil wel kleiner werd, maar er nog steeds was.
En bij deze test, was er geen verschil,  met allebei de ogen ziet ze evenveel, dus geen extra controle meer nodig.

Thuis kon ik aan de bak, aan het bakken beter.
Zaterdag was haar verjaarsfeest voor de familie.
Haar wens een chocolade m&m taart met rand van glutenvrije kitkat (teff fingers-consenza)
Gelukt!!

De taart was goed!
Het feest gezellig!
En miss T enorm verwend!




woensdag 13 september 2017

En nu is ze 9 !!!

Zomaar ineens, na drie keer knipperen met mijn ogen, is mijn jongste meisje nu 9 jaar!


Haar verjaardag begint altijd in ons grote bed, waar ze haar kadootjes krijgt van lief en mij.


Grote meiden kado's, zoals bodybutters en sieradenrekjes...


En nog zo'n traditie hier in huis, de verjaardagsring met de kaarsjes.


De tractatie voor school stond ook al klaar. Popcorn; makkelijk en glutenvrij.

Vandaag is ze jarig, echt jarig. Dus vanmiddag videochatten met grote broer en little miss E vanuit Brisbane (voordat miss E moest gaan slapen, want daar was het al avond).
En vanavond gaat grote zus nog bellen vanuit Madrid.

En zaterdag vieren we het nog een keer, maar dan met oma's en broers en heel veel taart.



maandag 4 september 2017

sinterklaas bestaat niet

Deze zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen.
Vorig jaar bekeek ze de verschillende klazen al met een zeer kritische blik.
En van de zomer was ze er ook al even over begonnen, alleen na onze vraag hoe zij dacht hoe het zat, begon ze gauw weer over iets anders.

Maar zaterdag tijdens onze wandeling vroeg ze ineens of ze iets mocht vragen waarop wij dan de waarheid moesten zeggen.
Waar mijn lief nog voorzichtig zei dat er sommige dingen zijn die zij niet hoeft te weten en hij die vragen niet beantwoord, voor het geval ze naar zijn jaarinkomen zou vragen, of zoiets.

Maar daar kwam dan  D E  V R A A G:  "of  sinterklaas nu echt bestond.....?"
En op onze vraag van wat zij zelf dacht, zei ze ook dat ze echt dacht van niet.
Dus als allerlaatste van het stel kreeg zij nu ook de uitleg van de bisschop van Myra. en de traditie die daaruit voort is gekomen.

En we vertelden haar dat wij het ook een gezellige tijd vinden met chocolademelk en kruidnoten en de boeken die we altijd alleen in de sinterklaastijd lezen.
En dat is het ook.
Ik heb zeker de laatste twee jaren heel bewust alle sint hysterie geprobeerd buiten de deur te houden om  gewoon te kunnen genieten van een meisje dat nog in een soort van magische man gelooft, die al een paar honderd jaar oud is en zomaar cadeautjes geeft.

En als ik miss T een beetje ken, denk ik dat ik ook nog dit jaar gewoon weer mag voorlezen uit Het Grote Boek van Sinterklaas.......




zaterdag 2 september 2017

even mijn hoofd leeglopen #wanderlust

En ja, met deze titel ziet de beelddenker, die ik ben, dus ook letterlijk voor me dat mijn hoofd leegloopt als een ballonnetje waaruit de lucht verdwijnt.
Ik had een pittige week, druk en daarbij ben ik nu al een week flink verkouden, waarbij ik door het hoesten niet zo veel slaap.
Dus een veel te vol hoofd, waardoor ik de neiging heb om beren op te weg te zien, waar helemaal geen beren zijn.
En nu had ik ook vrijdags eindelijk het gesprek met mijn werkgever/leidinggevende over dat voor mijn introverte ik, waarneemdienst achter de receptie absoluut geen lolletje is.

Laat ik meteen dit zeggen; dat gesprek is mij 100% meegevallen. Mijn leidinggevende, die van mij regelmatig de titel 'botte boer'  mee krijgt, was een en al begrip.  En hij vond dus ook dat de situatie voor mij moest veranderen. Hij gaf aan dat hij dit wel via het MT moest spelen, want vanuit de MT moet de oplossing gaan komen, dus in deze vroeg hij mij nog even geduld te hebben.
Het feit dat hij echt heeft geluisterd en begrip toonde deed mij al goed. (dus de brief die ik al mijn tas had zitten om op te zeggen, heb ik maar weer verscheurd) Ik wacht nog even af.


Maar ja dat hoofd van mij zeurde nog even door.
Dus hoog tijd voor een dosis bos, waar anderen naar het strand gaan om uit te waaien, wil ik juist tussen de bomen zijn.
Ik denk dat al die bomen met hun wortels stevig in de grond, mij ook weer beter doen aarden.







Deze beuk is mijn favoriet. Altijd als ik hier langsloop, moet ik even onder aan de stam zitten en dan  tussen de bladeren door naar de lucht boven me staren.







Ook zie ik al lopend  dat het seizoen verandert, van nazomer gaan we naar de herfst.
En daar ben ik wel klaar voor, de herfst, het seizoen van loslaten van alles wat je niet nodig hebt, of wat je geen goed doet. (mijn verkoudheid bijvoorbeeld)