vrijdag 16 december 2016

donkere dagen

Dit is de tijd waar ik het meest moeite mee heb.
De donkerste dagen van het jaar.
's Ochtends als ik opsta is het nog nacht zo donker, wanneer miss T en ik de deur uit gaan schemert het. En als we na een lange dag werk/school weer thuis komen is het weer nacht (zo donker is het immers)


Alles in mij wil rust en het trage tempo volgen van de dag zoals die is. Dus 's ochtends blijven zitten met kaarsjes aan  en samen kijken hoe de zon langzaam opkomt en in het tempo van de zon de dag in te delen, zodat we als het 's middags al weer vroeg donker wordt kunnen gaan zitten met een boek of handwerk, niks haasten of opschieten, maar kalmte en stilte.
Het hoort bij deze tijd, bij dit seizoen.
Nog even en het is Midwinter en zullen de dagen weer langzaam wat langer worden.

Nog een week dan ben ik vrij en kan ik eindelijk het ritme volgen waar mijn lichaam zo om vraagt.



3 opmerkingen:

  1. Toen ik werkte vond ik dat ook zo vreselijk, dat je leeft als een soort mol. Als het dan rond half januari weer licht(er) is als je buiten stapt... zo heerlijk! Fijne vakantie alvast!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik herken dat zo, toen mij gevraagd werd of ik er bezwaar tegen had om in december geopereerd te worden heb ik gelijk ingestemd. Mijn lijf staat nu in de hele rustige modus, ik kan mij helemaal overgeven aan de rust en aan de kalmte van de dagen. Mijn kinderen snakken wel enorm naar rust merk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik ben alvast begonnen met dat ritme. Vind het ook wat veel allemaal. Teveel donker, teveel "gezelligheid", teveel druk.
    Op naar het licht en het nieuwe jaar.

    BeantwoordenVerwijderen