maandag 10 februari 2014

een nieuw ritme

Heel langzaam vinden we een nieuw ritme, nadat vorige week onze lieve kater Basil zo plotseling overleed.
Allemaal missen we hem.
Ik mis zijn grote poot, waarmee hij me liefdevol aantikte op zoek naar aandacht en knuffels.
Ik zat erbij toen hij ter wereld kwam en ik zat bij hem toen hij deze wereld verliet.


Ook de andere katten missen hun kind, broer en stoeimaatje. De eerste dagen waren ze onrustig en zochten echt hun plaatsje in huis.
Ineens lag Biek (halfzusje, zelfde moeder, niet zelfde nestje) bij mij op schoot en dat voor het eerst in bijna 10 jaar, zij gaf troost en zij zocht troost.


We wennen aan een etensbakje minder, geen gebiets als we vis eten. We wennen  aan een kat minder in huis.
En ook al weten we niet waarom hij zo plotseling is gestorven, we weten wel dat hij een heel mooi kattenleven heeft gehad.
En zo pakken we de draad weer op en straks als het mooi weer is, zaaien we bloemen op het plekje waar we hem hebben begraven.


11 opmerkingen:

  1. Ach ja, wat kun je een dier missen hé, uiteindelijk leven ze met je samen in je huis en zijn ze dichterbij dan menig 'ander'....
    En wat mooi hoe de andere katten er mee omgaan. Die missen ook een maatje!
    Hannah

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat is het dan gek stil hè. En zo bijzonder om te zien hoe alle katten en nieuw plekje in de rangorde innemen en hoe er verborgen karakter trekken bovenkomen. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. O wat sneu! Ik vertoef niet zo vaak meer in blogland en had dit verlies gemist. Bijzonder hoe de andere katten op het overlijden reageren. Mooi hoe je de kleine dingen beschrijft waarin de 'leegte' nu zit. Een brok in mijn keel. Het is helaas heel herkenbaar hoe je je maatje tijdens de dagelijkse dingen mist. Het slijt, maar wennen doet het niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nou...mocht niet eens meer 'sterkte' typen van de aipet. Bij deze alsnog.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat verdrietig, heel veel sterkte met het verlies van jullie lieve kameraad.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. wat bijzonder wat je allemaal schrijft.... sterkte

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ach wat sneu! Heel veel sterkte bij het missen. Zo te zien en te horen had hij een heel fijn plekje bij jullie!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Goh...dieren zijn zo 1 van het gezin dat het altijd zo wennen is als er 1 weg valt...sterkte ( ik geef poes Jet die naast de laptop ligt snel ff een knuffel)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ach meis....Ik zit hier bijna te snuffen, ik leef met je mee! (sorry, ik had je vorige blogjes nog niet gelezen...)
    Getsie...zo leeg kan het dan ineens zijn...
    Wat fijn (en speciaal) dat je bij hem was toen hij ter wereld kwam, maar ook dat hij hem weer verliet...
    Koester de herinneringen!
    Dikke knuffol!


    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ach, dat had ik even gemist. Wat naar zeg, dat is zeker even wennen. Zeker als je hem vanaf de geboorte bij je hebt gehad. Sterkte hoor, jullie zullen hem nog wel een hele tijd blijven missen!

    BeantwoordenVerwijderen