it's a new dawn, it's a new day

De afgelopen weken bleef ik vrij veel binnen, bakken en koken, knutselen, met lief op de bank een serie kijken of onder een schapenvacht met een haakwerk.
Ik had geen behoefte aan de buitenwereld, zelfs simpele dingen als boodschappen doen was al bijna te veel contact met de buitenwereld.
Ik wilde in huis blijven met m'n lief en kinderen dicht om me heen.

Gisteren veranderde dat, ik wilde opruimen, alle versieringen opbergen en zo weer meer ruimte maken. Door het protest wat ik hierover kreeg besloot ik toen om alles nog één dag te laten.

Vanmorgen mocht ik nog wat uitslapen, ingeklemd tussen twee katten.

Eenmaal beneden bedacht ik dat het fijn zou zijn om lekker naar buiten te gaan, een stuk lopen en even uitwaaien ( en liefst  voordat het druk zou worden met heel veel mensen met hetzelfde idee)

Meijendel is ieder seizoen anders en ieder seizoen verandert de sfeer. Nu in de winter is kaal en koud, de bomen laten hun grillige vormen duidelijk zien.

Onze tegendraadse  kabouter, iets bleek van de slaap, die wel heel stevig doorstapte.

Tijd van reflectie....

En dan komt je ineens van die mooie wolletjes tegen.

Met zoveel oortjes moet deze boom toch goed kunnen luisteren...

Inmiddels is de boom uit huis en alle versieringen zijn opgeruimd (en zelfs de ramen zijn gezeemd) en dat ruimt ook op in m'n hoofd.
Het is weer tijd voor rust en regelmaat.

En voor simpele maaltijden, zoals een zuurkoolschotel.

En morgen gaan we weer helemaal over tot de orde van de dag; werken voor ons en opvang voor miss T.