Dat is haar bijnaam hier in huis, hoewel twee van haar broers haar meestal Aapie noemen.
De jongste, de kleinste, m'n nakomertje en soms ook m'n zorgkindje, maar ook het meiske dat mij verbazen kan door haar snelle ontwikkeling.
De afgelopen week werd er door een aantal bloggers geblogd over coeliakie en wat dit voor hen en hun gezin betekende.
De vraag van de zesde dag was
heeft coeliakie je leven verrijkt?
Nee, dat heeft het zeker niet. Coeliakie is geen verrijking, het heeft het leven uitdagender en soms wat gecompliceerder gemaakt.
Wat ons leven zeker heeft verrijkt was de diagnose coeliakie, omdat toen alle puzzelstukjes op hun plaats vielen en het aller belangrijkste, omdat we toen wisten wat we konden doen.
En miss T? Zij begreep heel snel wat ze wel en vooral wat ze niet kon eten. Probeer te bedenken hoe het voor haar moet zijn geweest om ineens te kunnen eten en geen buikpijn te hebben. Het heeft een goed jaar geduurd voordat ze echt over haar eet-angst heen was, dat ze ook durfde te eten, dus toegeven aan een honger gevoel. En nu kan ze ons ook echt verbazen met de hoeveelheid die ze kan eten.
Vandaag was ze thuis van school, niet lekker, verkouden, 's nachts slecht geslapen en buikpijn. (gewoon van de griep en niet omdat ze iets fouts had gegeten) Een dagje bankhangen en een nacht goed slapen en alles is weer goed, net zoals bij ieder ander kind.
En ze blijft groeien, haar lichaam maakt een inhaalslag. En ondanks haar groei heeft haar lichaam energie genoeg, zodat ze kan rennen en spelen.
Ook op school heeft ze haar plek gevonden, ze gaat met plezier en omdat ze zich zekerder voelt is ze meer gaan ondernemen.
En met het beginnen van het Sinterklaasjournaal vandaag, begint voor ons weer een 'uitdagende' periode, met een stuiterende kleuter en een mama, die steeds glutenvrije kruidnoten moet meenemen (voor het geval dat we straks weer ergens een piet tegen komen).
Dus nee, coeliakie is geen verrijking, maar er valt wel goed mee te leven.
