zondag 16 september 2012

zaterdagavond

Terwijl ik na het eten de was sta op te vouwen, bedenk ik me ineens, dat ik naar buiten wil, de zon zien ondergaan.
Even iets anders dan de vaste avond routine, waar je met een gezin toch al snel aan vast zit (waar ook niets mis mee is)

De zon zien ondergaan hebben we niet meer gehaald, maar wat een mooie lucht.




En terwijl het langzaam donker werd, liepen we langs de vloedlijn, zochten schelpjes in het donker en zagen in de verte de lichten van Hoek van Holland.




In het donker liepen we terug, allebei een handje van tarja vasthoudend. We zagen ouders en kinderen die een wensballon oplieten, hoger en hoger steeg deze, een klein oplichtend stipje in de zwarte lucht.

En met de herfst voor de deur voelde dit als een mooi afscheid van de zomer.

3 opmerkingen: