van alles wat dag

de dag begon als gewone werkdag met natuurlijk een slaperig klein meisje, dat door haar papa naar het kdv werd gebracht, zoals iedere vrijdag. En ik ging meteen naar werk voor een half dagje, want op goede vrijdag stoppen we om 12 uur. Het is toch een heel rustige dag, veel hebben er de hele dag vrij genomen, dus de sfeer is bij de mensen die er dan nog wel zijn ook meteen anders. Gezelliger, er is meer tijd voor een praatje ondanks dat er nog best gewerkt wordt.
Maar om 12 uur is het klaar en dan is het ook kasten dicht, computers uit en weg. Zo snel mogelijk naar het kdv om pukje op te halen voordat ze de kleintjes voor het middagslaapje in bed leggen.


Thuis waren de grote kids vandaag al vrij en zelfs al uit bed (met pubers weet je dit nooit zeker) en lief was boven aan het werk, hij werkt iedere vrijdag vanuit huis en voor hem geen vrije dag. Maar het was vandaag wel makkelijk dat hij thuis was, want ik heb pukje in bed gelegd voor de middagslaap en ben toen met dochter naar onze afspraak met de agentes van de zedendelicten gegaan. Ze heeft daar haar verhaal gedaan, er werden haar wat dingen gevraagd en alles werd natuurlijk genoteerd. Ze noemen dit een melding, want aangifte kun je alleen van een misdrijf doen en daar was hier gelukkig geen sprake van. We gingen in ieder geval met een goed gevoel weg, er is naar haar geluisterd en we hebben ook het idee dat er wat mee gedaan wordt.


En ook boodschappen moesten nog gedaan worden, dus een zoon ging naar de l.idl om frisdrank te en ik haalde met pukje in de wagen wat spul voor ons avondeten.
En deze roosjes haalde ik ook, staan nu op tafel, voor lief en voor mezelf, want gisteren waren we al weer 4 jaar samen.