dinsdag 23 juni 2009

van een slapeloze nacht en een ziekenhuisbezoek

Gistermiddag was het al moeilijk om Tarja even te laten slapen en toen ze 's avonds eindelijk rustig lag, hoorde ik al snel een zielig huiltje van boven komen. En vond ik in het ledikantje een koortsig meisje, dat echt niet alleen wilde zijn. Met haar dicht tegen me aan beneden op de bank gezeten, tot ze halfslapend tegen me aanhing en zo samen naar boven gegaan, waar ik haar bij mij in bed heb gelegd. En zo lag ik daar met meisje die steeds moest huilen, omdat ze het benauwd had en zich zo naar voelde. En zo ging het de hele nacht door, in slaap vallen, huilen, aan de borst, in slaap vallen en weer huilend wakker schrikken. Als we anderhalf uur aaneen hebben geslapen was het veel.

Dus de enige die blij was dat om 6 uur de wekker ging, was Muisjepluisje, omdat als ik opsta, ik als eerste de katten ga voeren. Met lief afgesproken, dat ik 's ochtends zou gaan werken en hij in de middag en dat hij ook even met Tarja langs de huisarts zou gaan. Zij had ons immers vorige week nog gezegt dat we meteen met Tarja moesten langskomen, als ze weer zo benauwd was. Maar ik ben dus gaan werken, in zombie modus en werd als snel gebeld door lief om te zeggen dat ze om half 10 al bij de huisarts terecht konden, waarna de huisarts mij weer belde omdat ze wilde weten hoe Tarja had gedronken de afgelopen nacht en dat ze een afspraak ging maken bij een kinderarts, omdat Tarja aan de maximale dosis ventolin zit, die een huisarts mag voorschrijven, en deze dosis nog te weinig effect heeft.

Ja, toen zaten we 's middags ineens in het ziekenhuis, waar Tarja uitgebreid werd onderzocht door een co-assistent en later ook door de kinderarts. Waar ze 10 minuten lang een maskertje met zuurstof-ventolinmengsel kreeg, omdat de kinderarts wilde zien of de ventolin wel effect heeft. Wat die kinderarts wel verontrustend vond was dat Tarja weinig groeit en nauwelijks in gewicht aankomt. Dus het verhaal van het consternatieburo dat Tarja's curve een typische borstvoedingscurve is, werd door hem niet gedeeld. Hij was eerder bang,dat de ontsteking in haar longen, haar zoveel energie kost, dat ze daardoor niet groeit.
Waar we nu mee naar huis zijn gestuurd, 2 x flixotide pere dag, 6 x ventolin per dag en een kuur van 5 dagen van prednisolon.

Komende maandag gaan we weer terug voor controle. Door de kuur moet de ontsteking dat grotendeels verdwenen zijn. Zo niet, dan willen ze van alles gaan onderzoeken.
Dus hoop met ons mee dat maandag alles okay is.

En Tarja, die co-assistente vond ze wel gezellig, dus die liet ze wel haar gang gaan, maar toen die kinderarts dat zelfde riedeltje weer ging afwerken vond ze het wel genoeg geweest en toen ze ook nog 10 minuten lang een kapje op haar neus en mond moest was het alleen nog maar huilen. Ons arm klein meiske.

2 opmerkingen:

  1. Ach, het arme meisje toch, ik hoop dat het nu weer beter gaat

    BeantwoordenVerwijderen
  2. gelukkig wel. we waren niet helemaal gelukkig met al de medicijnen die ze kreeg voorgeschreven, maar ik moet wel zeggen dat het heeft geholpen.

    BeantwoordenVerwijderen